«Τον Δεκέμβρη του 1986 η εταιρεία AVIN του Βαρδινογιάννη, έστειλε εμένα σαν καπετάνιο μαζί με ορισμένους ακόμη ναυτικούς, κύρια μέλη ενός πληρώματος πλοίου, στο Σιμονοσέκι της Ιαπωνίας, για να παρακολουθήσουμε την αποπεράτωση της ναυπήγησης του πλοίου Kriti Platinum και ταυτοχρόνως να εξοικειωθούμε με το ίδιο το πλοίο, μέχρι να το παραλάβουμε και να το ταξιδέψουμε. Επρόκειτο για ένα φορτηγό 20475 τόνων, με μήκος 146 μέτρα και προδιαγραφές να φορτώνει γενικό φορτίο (general cargo) και κοντέινερ συγχρόνως. Είχε τέσσερα αμπάρια με κουραδόρους (1) – (tween deck – Twn deck) και γερανούς των 25 τόνων, δύο εκ των οποίων ημπορούσαν να ζευγαρώσουν ηλεκτρονικά και να σηκώσουν μέχρι και 50 τόνους. Ήταν ένα σύγχρονο και πολύ λειτουργικό καράβι, το τελευταίο από μια σειρά τεσσάρων αδελφών πλοίων που ναυπήγησε το ένα πίσω από το άλλο η εταιρεία μας στα εκεί ναυπηγεία του ναυπηγικού κολοσσού Mitsubishi. Στο παραπλήσιο Ναγκασάκι πάλι, η ίδια οικογένεια ναυπηγείων, ο Mitsubishi, μόλις είχε αποπερατώσει το χτίσιμο άλλων τεσσάρων πλοίων, πετρελαιοφόρων αυτή τη φορά, που η εταιρεία μας τους είχε παραγγείλει.

Η ονοματοδοσία του Kriti Platinum πρέπει να θεωρήθηκε από τους ιθύνοντες των ναυπηγείων Mitsubishi, σαν η κατάλληλη ευκαιρία για να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους προς τον καλό τους πελάτη την AVIN και ίσως γι’ αυτό της έδωσαν μια ασυνήθιστη επισημότητα. Προσκάλεσαν να παρευρεθούν σ’ αυτήν, εκπροσώπους του τραπεζιτικού συστήματος, των ασφαλιστικών εταιρειών, του ανώτερου προσωπικού του νηογνώμονα (2) Λόιντς Ρέτζιστερ και αρκετούς άλλους παράγοντες που τώρα δεν θυμάμαι. Από την εταιρεία μας παραβρέθηκε ο γυιός του εφοπλιστή Βαρδή Βαρδινογιάννη, ο νεαρός τότε Γιάννης, πιο γνωστός ως Τζίγκερ, ο διευθυντής της εταιρείας μας ο κύριος Κώστας Μαραβέας, οι αρχιμηχανικοί της εταιρείας που παρακολουθούσαν την ναυπήγηση του καραβιού κι από το πλήρωμα, εγώ με τον πρώτο μηχανικό του καραβιού, τον υποπλοίαρχο και κάποια άλλα μέλη του που μου διαφεύγουν τώρα.

Εκ μέρους του ναυπηγείου, παρευρέθηκε ο διευθυντής του και παράγοντες των ένα γύρω ναυπηγείων της εταιρείας Mitsubishi και όσοι άλλοι που εγώ δεν κατάλαβα την ιδιότητα τους. Πανταχού παρών ο γλυκύτατος, εξυπηρετικός και πανέξυπνος προϊστάμενος του τμήματος δημοσίων σχέσεων του ναυπηγείου, (παράρτημα του business section) του οποίου το όνομα ατυχώς μου διαφεύγει ύστερα από τόσα χρόνια που γράφω αυτή την ιστοριούλα.

Το καράβι είχε καθελκυσθεί καιρό πρωτύτερα και συνέχιζε η αποπεράτωσή του σε μία από τις προβλήτες του ναυπηγείου. Εκεί έγινε και η ονοματοδοσία του, με την συνήθη διαδικασία, μουσικές, κάποια λογύδρια, πάλι μουσικές και όλα όσα γίνονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Ο άνθρωπος που έσπασε την μπουκάλα της σαμπάνιας στην μάσκα (3) του καραβιού και ανάδοχός του, ήταν ο Γιάννης ο Βαρδινογιάννης. Με το σπάσιμο της μπουκάλας και την αναφώνηση του ονόματος του Kriti Platinum, ακούστηκε από τα στόματα όλων η αυθόρμητη ευχή, τόσο στα Αγγλικά όσο και στα Ελληνικά, καλοτάξιδο, ενώ πολλοί στράφηκαν σ’ εμένα για να μου ευχηθούν ύστερ’ από μία χειραψία το ίδιο. Ομολογώ ότι η ευχή όλων αυτών των ανθρώπων, που κατείχαν κάποιο υψηλό πόστο σε κάποια σπουδαία εταιρεία, μ’ ευχαριστούσε, αλλά κάπου μέσα μου, η ίδια αυτή η ευχή έκανε πιο βαρύ το αίσθημα της ευθύνης που έπεφτε πάνω μου, με την ανάληψη της πλοιαρχίας του συγκεκριμένου καραβιού».

(….)

Διαβάστε την συνέχεια της αγωνιώδους ναυτικής περιπέτειας του Σταύρου Δάγλα, στην ιστοσελίδα του, ΕΔΩ