«Από Μαρτιού καλοκαιριού κι απ’ Αύγουστο χειμώνα» λέει η παροιμία κι ο φετινός Μάρτης το επιβεβαιώνει., αφού υπήρξε πολύ καλός μαζί μας  όσο αφορά τον καιρό αλλά και γενικότερα.  Γλυκός ήρεμος μπουνατσάτος και ηλιόλουστος ο πρώτος ανοιξιάτικος μήνας . Μας παρέσυρε για τα καλά και μας έβαλε σε  καλοκαιρινό mood(διάθεση) όπως λέει κι η νεολαία.

Και σε σχέση με άλλους Μάρτες (αν δεν κλείνω σωστά το ουσιαστικό διορθώστε με οι διαβασμένοι… βαριέμαι τώρα να το βάλω στο google) πέρασε γρήγορα.

Κι όπως πέφτει αργά φέτος το Πάσχα μας άφησε να ξεκουραστούμε και να μεταβούμε ήρεμα εποχή. Να πάρουμε μιαν ανάσα πριν πέσουμε με τα μούτρα στις προετοιμασίες και στη δουλειά.

Ευχαριστηθήκαμε τις μέρες του που μεγάλωσαν αισθητά, απολαύσαμε τις  αλλαγές των χρωμάτων  που ζωντάνευαν σταδιακά, και χαρήκαμε κάθε  δραστηριότητα.

Χαρήκαμε τις εκδηλώσεις  γιορτής,  διασκέδασης και εορτασμού  καθώς ο Μάρτης είναι από τους πιο δραστήριους μήνες . Τσικνοπέμπτη, Απόκριες, καθαρά Δευτέρα, γιορτή της  γυναίκας 25^η Μαρτίου, λαμπαδοφορίες. Ενεργές οι γυναίκες όπως κάθε φορά διοργάνωσαν τα  πάρτι και τις λαμπαδοφορίες  .Ο σύλλογος γονέων διοργάνωσε και συμμετείχε στις καρναβαλικές εκδηλώσεις  κι εφέτος έντυσε τα παιδάκια μάγειρες και μαγείρισσες ακλουθώντας την τηλεοπτική μόδα.

Κι εμείς(όσοι μείναμε στο νησί) ντυθήκαμε βαφτήκαμε, μασκαρευτήκαμε χορέψαμε , φάγαμε τους αχινιούς μας , παρελάσαμε …

Και  ξεμουδιάσαμε, ζωντανέψαμε και κλείσαμε τον χειμώνα μας οριστικά με το χαμόγελο να επιστρέφει ξανά.

Μέσα μέσα έπεφτε  καμιά βροχούλα, έπιανε και ο δυνατός αέρας  που μας τα χάλαγε λίγο , έτσι  για να μην ξεχνιόμαστε.

Α όλα κιόλα να μην έχουμε παράπονο. Ο Μάρτης ήταν πολύ καλός μαζί μας.

Προσωπικά το εκμεταλλεύτηκα και δεν άφησα μέρα του να πάει χαμένη. Και γνώρισα ένα άλλο Μεγανήσι. Πήγα σε μέρη που δεν  είχα ξαναπάει.. Σε δρόμους που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Είδα εικόνες που δεν είχα ξαναδεί. Σχεδόν πενήντα χρόνια (λέω και την ηλικία μου) ζω εδώ και  το μαθαίνω  ακόμα. Ντρέπομαι από την άλλη που οι ξένοι το γνωρίζουν καλύτερα από μας. … Σε μια από τις βόλτες μου ανέβηκα στο « Κεφάλι».  Πάνω από 11 χιλιόμετρα  δρόμος  μέχρι το Σπαρτοχώρι.  Με ακατάλληλο καιρό . Εκείνες τις μέρες ο Μάρτης δεν είχε τα κέφια του. Όμως η θέα με αποζημίωσε. Μοναδική η διαδρομή και κάθε τόσο  σου θύμιζε  την ιστορία και τη σημαντικότητα αυτού του μέρους. Τα ερειπωμένα πέτρινα σπίτια  μαρτυρούσαν τη ζωή  των οικογενειών που κάποτε ζούσαν εκεί πάνω. Το εκκλησάκι μέσα στο παλιό αλώνι, τα σημεία όπου βρέθηκαν τα αρχαία, τα νησάκια γύρω γύρω ,  οι πέτρινες στέρνες η ανομοιομορφία του εδάφους και οι απότομοι γκρεμοί, αλλά και η απίστευτη θέα  προκαλούσαν δέος.

Υπέροχος ευλογημένος τόπος. Ηρεμία, απόλυτη ησυχία  ομορφιά… .Για να το νοιώσουν αυτό κάποιοι παίρνουν ηρεμιστικά. Εμείς τόχουμε  απλόχερα ανώδυνα και …υγειινά…

Και εκτός από το νησί φέτος έμαθα να ξεχωρίζω και τα …λάχανα. Να φτιάχνω και πίτες να ανοίγω και φύλλο. Έμαθα τον  ζώχο, τη σμαρίθρα, την πικραλίθρα, και τον κορυφαίο όλων κοκοτό.  Γιατί  χωρίς  κοκοτό δεν μοσκοβολάει το σπίτι, δεν νοστιμίζει λάχανο, δεν μυρίζει χειμώνας.  Έχω ένα θέμα ακόμα με τα γκαγκανάκια αλλά θα το λύσω κι αυτό του χρόνου. Αυτή τη στιγμή  τα περισσότερα  έχουν ανθίσει κι έχουν θεριέψει. Εχουν βλασταρώσει  Το άνθος τους το βλέπεις παντού και τα αφήνεις για του χρόνου. Να βγάλουν σπόρο για να ξαναφυτρώσουν. Τώρα έχω σταμπάρει ακριβώς τις μεριές.

Κι έχω περάσει σε άλλη …συγκομιδή. Θαλασσινά. Βράχο βράχο με το μαχαιράκι μου, τη σακούλα μου και ξεματοχινά παπουτσάκια από τη Λέτα , έχω κατέβει προς τη θάλασσα. μα Αχινιούς πεταλίδες και χουχουλίδια. Αμαρτία να μας τα φάνε οι Ιταλοί. Πώς θα βγει η Σαρακοστή έξαλλου;

Έφτιαξα κι ένα αρπάι  χτες γιατί  οι αχινιοί είναι πιο βαθιά κι ακόμα είναι νωρίς για μπάνιο. Αν και  το νερό είναι πολύ ζεστό. Το δοκίμασα σε μια ξαφνική βουτιά  όταν κυνηγούσα έναν αχινιό.Με εκδικήθηκε αλλά την επόμενη μέρα πήγα οργανωμένη. Και τον έφτασα. Ολόγιομος ήταν, σαν το φεγγάρι. Οι ψαράδες  λένε ότι τότε είναι γιομάτοι οι αχινιοί.

Πολλές φορές ξεχνιέμαι και νυχτώνω. Άλλες γίνομαι μούσκεμα μέχρι τη μέση. Κάποια στιγμή με βρήκε η βροχή  σε ένα νέο  χωματόδρομο που είχα βρει μια φωλιά από χεροβότανα και χάθηκα. (Από τότε κατέβασα μια εφαρμογή στο κινητό που μου δείχνει που βρίσκομαι).

Ποτέ δεν ξέρεις…

Κι από την ψυχοθεραπεία  στην νοσηλεία. Πολύ αρρωστιάρης ο χειμώνας κι έτσι συνέχισε κι ο Μάρτης. Τι ήταν κι αυτό φέτος με τους γέρους και τις αρρώστιες τους… Ένα νησί πηγαινοέρχεται στα νοσοκομεία. Όλοι κάνουμε νοσηλεία. Εκτός από τις μόνιμες, Βουλγάρες Ρουμάνες Αλβανίδες κτλ

Το πιο αστείο είναι  όταν συναντιόμαστε μεταξύ μας οι νοσοκόμες με τα τάπερ των φαγητών στο χέρι. Πάει το μπρακάτσι σύννεφο.   Κι αρχίζει η ενημέρωση.

-Πώς πάει η μάνα σου  -τι κάνει ο πατέρας σου,- είναι καλά ο πεθερός σου- πότε βγαίνει η πεθερά σου, πάει καλύτερα η θειά σου;

Κι όλοι αχ και ωχ. Συναγωνίζονται στο ποια έχει περισσότερες αρρώστιες και ποιανής  το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό. Βουλιάξανε οι καναπέδες και τα κρεβάτια. Κι ο γιατρός έχει λαλήσει…

Για γέλια και για κλάματα. Κι εκεί είναι που συνειδητοποιείς ότι καταντήσαμε νησί των γερόντων.  Και όταν περνά το σχολικό από μπροστά σου και προλαβαίνεις να μετρήσεις κεφαλάκια. Όταν η παρέλαση κρατάει μερικά μόνο λεπτά. Κι όταν   έχεις δουλειά το τέλος του μήνα η στην αρχή που μπαίνουν οι συντάξεις.

Ο Μάρτης μπαίνει για τα καλά. Οι μέρες περνάνε κι οι στιγμές αλλάζουν. Και οι χαρούμενες  γράφονται με βραβεύσεις και επιτυχίες με γέννες και με έναν γάμο στα γρήγορα.

Για αρχή  θα αναφέρω μια «αδικημένη» βράβευση που έγινε το Νοέμβρη στην απονομή του βραβείου Ροντογιάννη. Συνήθως προβάλουμε  σε ειδικό αφιέρωμα όλα τα παιδιά που αριστεύουν και βραβεύονται. Εδώ υπήρξε μια ασυγχώρητη από την πλευρά μας αμέλεια, όχι επειδή δεν θέλαμε αλλά έτυχε εκείνη τη μέρα η διαχειριστική ομάδα τουsite   να βρίσκεται εκτός νησιού. Έστω και αργά θα αποκαταστήσω αυτή την «αδικία» στο πρόσωπο του φιλαράκου μου  Κωνσταντίνου Μαρκεζίνη γιό του Παντελή και της Ρούλας που  βραβεύτηκε για την επιτυχία του στις πανελλήνιες και συγκεκριμένα  στην σχολή πολιτικών μηχανικών Πάτρας  με το Βραβείο Ροντογιάννη.

Ο γλυκύτατος και πανέξυπνος Κωνσταντίνος όπως  και η οικογένεια του είναι παιδί χαμηλών τόνων  και  δεν  επεδίωξε  προβολή και δημοσιότητα.  Για αυτό και  η καθυστέρηση  της αναφοράς μας.  Μόλις προχτές κατάφερα να βρω υλικό (. Βίντεο και φωτογραφίες.)

 

Ο τέταρτος πολιτικός μηχανικός της οικογένειας μετά τον πατέρα του και τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του παρέλαβε το βραβείο από την διευθύντρια του σχολείου κυρία Τούμπα αφού η ίδια η κυρία Ροντογιάννη φέτος δεν μπόρεσε να παραστεί.

Από ότι μάθαμε εκ των υστέρων δεν παρέστη  ούτε και εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής   κάτι που δεν δικαιολογείται, μια και τέτοιου είδους βραβεύσεις  έχουν  σκοπό τον παραδειγματισμό των άλλων  παιδιών και την επιβράβευση των επιτυχόντων   στο τόσο δύσκολο αγώνα των πανελληνίων.

Αφού ζητήσουμε συγνώμη από τον Κωνσταντίνο  να του ευχηθούμε καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες να έχει στην ζωή του. Συγχαρητήρια μικρέ . Συγχαρητήρια και στην οικογένεια σου . Κι επειδή σε ξέρω, μην ντρέπεσαι… παιδιά σαν εσένα πρέπει να φαίνονται.

Από ότι φαίνεται ο Μάρτης ήταν ο μήνας μας και οι διακρίσεις συνεχίζονται κυρίως στο χώρο του αθλητισμού και του Πνεύματος.

Η Στέλλα Πολίτη αρχηγός της ομάδας βόλεϊ «Αμαζόνες» πήρε πρωτάθλημα και ανέβηκε κατηγορία  από Α2  στην   pre league.Με 20 νίκες και μόνο μια ήτα  ανέβασε ψηλά την ομάδα  της αλλά και μας που βγάζουμε τέτοια παιδιά.

Στην ίδια οικογένεια ο Μάριος  Μάντζαρης   δίνοντας εξετάσεις και με την  γενική βαθμολογία του στο σχολείο επιλέχτηκε   στους  24  μαθητές στο πρόγραμμα Εuroscola να εκπροσωπήσουν τα Ιόνια νησιά στην ευρωβουλή του Στρασβούργου.

Ο Μάριος εκπροσώπησε την αποστολή και μίλησε στο κοινοβούλιο σε ρόλο δημοσιογράφου.

Οι διακρίσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα με την επιτυχία του Παναγιώτη στο σκάκι. Την 2^η θέση με 38 βαθμούς κατέκτησε  στον 18^ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Λύσης Σκακιστικών Προβλημάτων.

Και ο αδερφός του Νίκος  με την ομάδα του κατέκτησαν την 4^η θέση 4 στο πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μπριτζ.

Τέλος για να ευλογήσω και τα δικά μου γένια αλλά και την δική μου οικογένεια, επειδή από ότι φαίνεται από τα παραπάνω οι επιτυχίες είναι οικογενειακή υπόθεση, τον τίτλο της πρωταθλήτριας  στο πρώτο τουρνουά τένις (  1^ο AIYANNIAN OPEN TOYRNAMENT ) κατέκτησε η αδερφούλα μου Έφη Καββαδά.  Εδώ στο νησί ψάχνουμε δάσκαλο …

Και από τις βραβεύσεις και τις επιτυχίες να περάσουμε σε άλλες ευχάριστες κοινωνικές στιγμές.

Δύο μωράκια ήρθαν στον κόσμο μέσα στο Μάρτη. Αγοράκια και τα δύο. Ο Ζώης (Τσολάκης) και η Αλεξάνδρα  απέκτησαν το πρώτο τους παιδάκι , και Ο Θοδωρής Κατωπόδης και η γυναίκα του Εύη έγιναν για δεύτερη φορά γονείς. Να σας ζήσουν …

Γονείς ετοιμάζονται να γίνουν σύντομα και για πρώτη φορά ο φίλος μου και συμμαθητής μου Κώστας  Κονιδάρης (Σωτήρως) και η γυναίκα του   Αναστασία. Λίγο πριν παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο στην Αθήνα.

Έτσι μπράβο παιδιά. Να γράφουμε ευχάριστες χαρούμενες και όμορφες στιγμές.

Σημαντική δράση και η στείρωση των γατών που έγινε με μεγάλη επιτυχία και διοργανώθηκε από τον σύλλογο γυναικών. Με έξοδα του συλλόγου και ζωόφιλων .

Στο μεταξύ οι  μέρες περνάνε ακόμα πιο μεγάλες και φτάνουμε στην αλλαγή της ώρας. Δύσκολη η μετάβαση δεν λέω αλλά εκεί τελειώνει κι ο χειμώνας . Κάτι ακούγεται ότι αυτή η αλλαγή θα είναι η τελευταία και ίσως να είναι καλύτερα. Δεν έχω άποψη. Θα δείξει…

Τα πρώτα κατάρτια φάνηκαν .  Τα κοτεράκια τα εκδρομικά και τα ταχύπλοα άρχισαν να καταφτάνουν και να δένουν σε λιμάνια και πόρτα.  Αρχίζει να σπάει η απόλυτη ησυχία, να ανακατεύεται η θάλασσα  και εγώ να  έχω παρέα  στις βόλτες μου. Σε λίγο καιρό θα χάσω την αποκλειστικότητα και θα περπατάω μαζί με τους τουρίστες.  Δεν θα ακούω μόνο τις σφυριές από τις οικοδομές και τη γλώσσα των ανατολικών χωρών  … Οι  θόρυβοι από τις μηχανές θα εναλλάσσονται με  το χτύπο των σφυριών και της μπετονιέρες και οι ομιλίες με τις γλώσσες της Ανατολής και της Αγγλίας. Πάνω από το δρόμο θα ακούς Αλβανικά κάτω από το Δρόμο Αγγλικά.

Κι οι δρόμοι εκείνοι του αδειανού χειμώνα θα γεμίσουν ροδιές από μεγάλα τζιπ και ακριβά αμάξια. Στην αρχή νοιώθεις εισβολή γιατί είχες ξεσυνηθίσει. Σιγά σιγά όμως προσαρμόζεσαι και προχωράς παρακάτω.  Και οι νέοι οικισμοί θα  κατοικηθούν. Από τουρίστες, ιδιοκτήτες, ενοικιαστές…

Προχωρώντας ,οι δραστηριότητες του μήνα μπαίνουν  κι αυτές σε προγραμματισμό.  Κλαδέματα κεντρώματα ασπρίσματα και  τα αγαπημένα μας  μαραφέτια που ξεσηκώνουν το σύμπαν . Τα πιεστικά.

Βζζζζζζζζζζζζζζ, φρουυυυυυυυυυυυυυ,ντούπππππ-ντούπππππππππ….

Ξεκινούν και σταματούν συνεχώς…

Περικυκλώνουν το χωριό  μα το κάνουν λαμπίκο. Η εφεύρεση του αιώνα για κάθε νοικοκυρά.

Οι πρώτοι  ξένοι νοικοκυραίοι  φτάνουν  για να ανοίξουν και να αερίσουν τα κλεισμένα «φτωχικά» τους. Ανανεωμένοι, ξεκούραστοι χαμογελαστοί επιστρέφουν στον παράδεισο. Κι όλοι  συνεννοημένοι να σου κάνουν την ίδια ερώτηση.

_how was your Winter?΄(Πώς ήταν ο χειμώνας σας;)

Κι ενώ είσαι έτοιμος να απαντήσεις «μαύρα χάλια» ανταποδίδεις κι εσύ το χαμόγελο και λές  απλά- okey…it was good…(Εντάξει, καλός ήταν)

Καλός  εξακολουθεί να είναι κι ο καιρός  που μας φέρνει και τα πρώτα εκδρομικά. Και ξαφνικά γεμίζει ο τόπος παιδιά, μαθητές σχολείων που βρίσκονται σε εκδρομή, και μεγαλύτερους από διάφορους  συλλόγους .

Πολλά παιδάκια είχαμε στο νησί και στο τριήμερο της 25^ης. Ευκαιρία βρήκαν οι μαμάδες και τα’  στειλαν δυο μέρες να ησυχάσουν. Έτσι γέμισαν οι παιδικές χαρές από φωνούλες . Εμφανίστηκαν και οι παππούδες από δίπλα που είχανε  χαθεί τόσο καιρό.

Κι όλα σιγά σιγά ξαναζωντανεύουν. Όλα μπαίνουν σε ανοιξιάτικη τροχιά.

Σε λίγο θα ανεβάσουμε τα μάλλινα στο πατάρι, θα  πλύνουμε τα τζάκια και θα πιθώσουμε τα χαλιά.  Του χρόνου πάλι….

Σε κλίμα εκλογών  έχουμε μπει και επίσημα πια στο νησί και οι υποψηφιότητες  ανακοινώνονται η μια μετά την άλλη. Κι είναι αναγκαστικά αρκετές  γιατί μετά από πολλά χρόνια στις εκλογές θα αναμετρηθούν πάνω από δύο συνδυασμοί οι οποίοι από το νόμο για να στελεχώσουν ψηφοδέλτια χρειάζονται από 20  το λιγότερο  υποψηφίους.  Ευτυχώς από την άλλη που υπάρχει ενδιαφέρον συμμετοχής στα κοινά γιατί  καλή η κριτική από μακριά αλλά χρειάζονται και πλάτες. Και η έκθεση δεν είναι εύκολη και η πρώτη γραμμή  θέλει  γερό στομάχι … Και μέχρι να αδειάσει το νησί μετά το Πάσχα θα ξαναμαζευτούμε για τις εκλογές.  Κι ύστερα καλοκαίρι, διακοπές ,φώτα, ζωή ξανά…

Μέχρι τότε εμείς θα μετράμε Στιγμές και εδώ θα αποχαιρετίσουμε τον Μάρτη που ήταν τόσο καλός μαζί μας. Μακάρι και οι επόμενες μας στιγμές να είναι έτσι. Ήρεμες  όμορφες ανοιξιάτικες και γιορτινές.

Και για εκείνους που περνάνε δύσκολες Στιγμές , (υπάρχουν κι αυτοί δυστυχώς) που δοκιμάζονται, ανησυχούν, ταλαιπωρούνται  και δίνουν το δικό τους αγώνα σε ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου  και στους χώρους αναμονής των ιατρείων,   να   γίνουν γρήγορα καλά και να γυρίσουν  πίσω νικητές.

Μέχρι να τα πούμε ξανά. Να είμαστε όλοι καλά

Από Μεγανήσι… Καλό βράδυ!