Προστέθηκαν με απόφαση του ΥΠΑΑΤ 11 περιοχές που απαγορεύεται η αλιεία

Δημοσιεύτηκε χθες στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β΄ 4421/2018) η απόφαση για τα «πρόσθετα εθνικά διαχειριστικά μέτρα για την αλιεία με το εργαλείο γρίπος που σύρεται από σκάφος ή βιντζότρατα, ετήσιας ισχύος».

Με την απόφαση αυτή το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) προσθέτει 11 περιοχές, αυξάνοντας το μήκος της ακτογραμμής, στο οποίο απαγορεύεται η αλιεία με το εργαλείο βιντζότρατα κατά 5% για ένα έτος και, έτσι, διασφαλίζεται ακόμα περισσότερο η βιωσιμότητα της παράκτιας αλιείας και των ιχθυοαποθεμάτων των θαλασσών μας.

Μεταξύ των περιοχών αυτών είναι ο Κόλπος Βλυχού Λευκάδας, εντός της νοητής γραμμής που ενώνει τα σημεία: Α2: 38 42 31.06Ν 20 42 50.94 Ε Τ2: 38 42 7.561Ν 20 43 5.746 Ε, καθώς και η περιοχή κατά μήκος της ακτογραμμής που εκτείνεται από την περιοχή Πλατυγιάλι (Νότια του Αστακού) έως και τις εκβολές του Αχελώου, συμπεριλαμβανομένης της νήσου Πεταλάς, όπως ορίζεται από τα σημεία: A3: 38 28 51.684Ν 215 3.308 Ε Τ3: 38 21 13.22Ν 21 6 25.134 Ε.

Ακόμη όσοι χρησιμοποιούν αυτό το εργαλείο υποχρεούνται να εκφορτώνουν μόνο στα λιμάνια, που καθορίζονται από τη συγκεκριμένη απόφαση. Στην Περιφερειακή Ενότητα Λευκάδας τα λιμάνια αυτά είναι: της πόλης της Λευκάδας, της Βασιλικής, της Λυγιάς, της Νικιάνας, του Περιγιαλίου, του Νυδριού, του Πόρου, του Βλυχού, των Συβότων, του Καλάμου, του Βαθέος και του Αθερινού Μεγανησίου.

Από σήμερα και μετά από εγκύκλιο του ΥΠΑΑΤ, ξεκινά και η εντατικοποίηση των ελέγχων από τις κατά τόπους αρμόδιες αρχές.

Να σημειώσουμε ότι ο παραδοσιακός αυτός τρόπος ψαρέματος, με πολλούς υποστηρικτές, αλλά και φανατικούς πολέμιους, τροφοδοτούσε δεκαετίες ολόκληρες με φθηνό λαϊκό ψάρι, την μαρίδα, γενιές και γενιές ανθρώπων και έδινε τη δυνατότητα σε δεκάδες οικογένειες που ασκούσαν από πάππου προς πάππου το επάγγελμα αυτό να ζήσουν.

Εν τω μεταξύ πολλοί είναι αυτοί που έχουν εγκαταλείψει πλέον το επάγγελμα, ενώ έσπασαν, με την επιδότηση της ελληνική πολιτείας και κατ΄ επιταγή της ΕΕ, τα σκάφη τους. Παλιά ξύλινα σκαριά, ένας θησαυρός της πλούσιας ναυτικής μας κληρονομιάς, που χάθηκε για πάντα.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του 2015 οι βιντζότρατες που είχαν απομείνει στο νησί μας και το Μεγανήσι ήταν (κάποιες μπορεί να μην υπάρχουν πλέον σήμερα – σε παρένθεση το μήκος τους και η χρονιά που φτιάχτηκαν): ΠΑΝΑΓΙΑ (6.8μ, 1970), ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (7.85μ, 1950), ΑΓ. ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ (11.08μ, 1975), ΜΑΡΙΑ (8.5μ, 1945), ΘΕΟΔΩΡΟΣ (8.4μ, 1962), ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (10.25μ, 1959), ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (10.2μ, 1978), ΜΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ (10.2μ, 1976), ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ (11μ, 1965), ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (9.9μ, 1981), ΧΡΗΣΤΟΣ (10.9μ, 1956), ΙΩΑΝΝΗΣ Μ (9.9μ, 1952), ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (6.45μ, 1975), ΑΡΤΕΜΗΣΙΑ (9.2μ, 1950) και ΑΕΤΟΣ (8.96μ, 1957).

(Πηγή: Λευκαδίτικα Νέα)