Είχαμε γράψει σχετικό άρθρο για την συνέντευξη του Μεγανησιώτη Άρη Κατωπόδη στην Le Monde. Σήμερα παρουσιάζουμε και απόσπασμα από την συνέντευξη στο «Βήμα», όπου μίλησε στην δημοσιογράφο της εφημερίδας κα Παπαματθαίου, μαζί με άλλους αριστούχους της φετεινής χρονιάς.

Από αριστερά ο Αρης Κατωπόδης, η Ελευθερία Καδιανάκη, η Αφροδίτη Κόκκορη, η Ολγα Χατζηποστόλου, η Τζορτζίνα Ευαγγελινού, ο Ιάσονας Κυριακός και η συντάκτρια του «Βήματος» Μάρνυ Παπαματθαίου

O Αρης Κατωπόδης, ετών 18, αριστούχος στο 2ο Γενικό Λύκειο Αργυρούπολης, νέος με σχέδια και προοπτικές, σκεπτικός, κοιτάζει το χιλιοδιαβασμένο σχολικό του βιβλίο. «Το σχολείο είναι μια δωδεκαετής προσπάθεια του συστήματος να καλλιεργήσει στα παιδιά το μίσος για τη γνώση» δηλώνει σοβαρός. «Τα υπέροχα κείμενα που διδασκόμαστε, καταστρέφονται από το συνεχόμενο αίτημα για την αποστήθιση άχρηστων πληροφοριών. Είναι λάθος! Και αν το λέω εγώ, που θέλω να γίνω φιλόλογος, τι θα πει κάποιος άλλος;» αναρωτιέται. Σε μία παρέα έξι παιδιών μόνο ένα σκέφτεται με συμπάθεια τη μαθητική ζωή και σπεύδει να διαφωνήσει με τον Άρη. «Εγώ είχα έναν πραγματικά καλό φιλόλογο που με έμαθε να αγαπώ την Ιστορία. Το βιβλίο μου της ιστορίας θέλω να το κρατήσω για πάντα» λέει η συνομήλική του Αφροδίτη Κόκκορη από το 6ο Λύκειο Γλυφάδας.
Στο φυσικό ερώτημα που ακολουθεί, αν είναι η πλειονότητα των καθηγητών έτσι στα σχολεία, η παρέα δεν περιμένει ούτε ένα δευτερόλεπτο για να ανταποκριθεί. Γέλια. Σχόλια ειρωνικά. « Ε, όχι βέβαια» απαντούν «Το ακριβώς αντίθετο». «Ο καλός καθηγητής είναι αυτός που δεν είναι μόνο καθηγητής» λέει ο Ιάσονας Κυριακός, από το 6ο Λύκειο Γλυφάδας, με σοφία αναντίστοιχη της ηλικίας του. Η «νέα γενιά» των αριστούχων αισθάνεται ότι απελευθερώθηκε μόλις από μία …κράτηση 12 ετών. Στη συζήτηση μαζί τους όλοι ομολογούν πως η πιο στενή τους σχέση, η σχέση εμπιστοσύνης, στην κρίσιμη Γ’ Λυκείου ήταν με τον καθηγητή τους στο φροντιστήριο και όχι με εκείνον στο σχολείο. Το αντίθετο μάλιστα τους φαίνεται περίεργο…
Είναι όλοι τους φωτισμένα παιδιά. Συγκροτημένα, πειθαρχημένα, με σχέδια. Όσον αφορά την κρίση και το πολιτικό αδιέξοδο, ο Άρης λέει «Οι Έλληνες πάντα πίστευαν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν για τίποτα, χωρίς να έχουν καμία συνέπεια οι πράξεις τους. Ίσως έπρεπε να γίνει αυτό για να μας ταρακουνήσει τόσο, ώστε να καταλάβουμε. Είναι συνέπεια των δικών μας πράξεων και πρέπει να πληρώσουμε για ό,τι κάναμε» επισημαίνει. «Έκαναν» τον διακόπτει η Αφροδίτη. «Κάποιοι ψήφισαν πάντως αυτούς που έκαναν» απαντά ο Άρης
«Ό,τι και αν έγινε, εμείς πρέπει να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο και πρέπει να είμαστε πιστοί στις αξίες μας και να τις υπερασπιζόμαστε» παρεμβαίνει η Όλγα Χατζηαποστόλου από το 2ο Λύκειο Αργυρούπολης.
Η παρέα των παιδιών αποτελεί τη νέα γενιά που θα κληθεί τα επόμενα χρόνια να στηρίξει τη χώρα στην πιο δύσκολη στιγμή της. Και φαίνεται ότι αυτό το έχουν καταλάβει.
Ο Άρης έχει συμπληρώσει 17.983 μόρια και θέλει να γίνει φιλόλογος, ο Ιάσονας 18.040 και θέλει να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, η Όλγα 18.744 και θέλει να πάει στη νομική Αθηνών, η Αφροδίτη 18.076 και θέλει να σπουδάσει οικονομικά, η Ελευθερία Καδιανάκη με 18.800 ναυτιλιακά και η Τζορτζίνα Ευαγγελινού με 17.500 μόρια θέλει να γίνει δημοσιογράφος.
Στο ερώτημα ποια τα συναισθήματά τους για την επόμενη μέρα στην Ελλάδα δεν απαντούν αμέσως. «Δεν είμαι αισιόδοξος» λέει ο Ιάσονας. «Ελπίζω για το καλύτερο, αλλά όσο κι αν το θέλω, δεν ξέρω αν αρκεί αυτό για να αλλάξει. «Εγώ είμαι αισιόδοξη» αποκρίνεται η Τζορτζίνα. « Αυτό που μας λένε όλοι ότι ‘’αν μείνετε εδώ θα είστε άνεργοι’’ εγώ δεν το πιστεύω. Αν είσαι καλός σε κάτι και το παλεύεις, στο τέλος κερδίζεις» συνεχίζει. «Και εμείς θα παλέψουμε. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τη χώρα μας αλλά να μείνουμε εδώ». «Εφόσον βέβαια βγούμε έξω για να συμπληρώσουμε τις σπουδές μας και να γνωρίσουμε τον κόσμο. Απλά πρέπει τελικά να επιστρέψουμε» απαντά η Ελευθερία. «Συμφωνώ. Οι Έλληνες έζησαν κι άλλες δύσκολες περιόδους και πάντα έβρισκαν τη λύση και επιβίωναν» προσθέτει η Αφροδίτη.
«Το ερώτημα είναι πόσο το βλέπουμε σε συλλογικό επίπεδο και όχι σε προσωπικό» παρεμβαίνει ο Άρης και εξηγεί: Δημιουργείται ένας ηθικός προβληματισμός σε σχέση με τον αν θα πρέπει να μείνουμε στην Ελλάδα. Βλέπουμε όμως ότι επί δεκαετίες τα αδιέξοδα συνεχίζονται στη χώρα μας. Η έλλειψη αξιοκρατίας, το γεγονός ότι οι νέοι με προσόντα βυθίζονται κάτω από αυτούς που επελέγησαν για λόγους μη αξιοκρατικούς» λέει ο Άρης. «Είναι σαν η χώρα σου να σε διώχνει» δηλώνει έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα σκέψης.
«Και ας μην ξεχνάμε ότι ο ελληνισμός ανθεί στο εξωτερικό. Άρα δεν φταίμε εμείς αλλά ο τρόπος που λειτουργεί το κράτος μας» συμπληρώνει χαριτολογώντας ο Ιάσονας. «Έπειτα είμαστε μειονότητα, πως μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά; Πόση είναι τελικά η δύναμη των λίγων; Ολοκληρώνει τη σκέψη του ο Άρης.