Μόλις η προηγούμενη δημοσίευσή μου στην κατηγορία ‘‘Εστιατόρια Ελλάδος’’ στο Nooz Gourmet ήταν μια αναδημοσίευση από το fnl guide, ένα άρθρο του Πάνου Δεληγιάννη που εστιαζόταν στη συνεχή βελτίωση του Vezene, ένα άρθρο πολύ μα πολύ πειστικό που δε με άφησε να περιμένω άλλο προτού ξαναπάω μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα στο εστιατόριο αυτό. Και το ευχαριστήθηκα πολύ!

Σ’ένα εστιατόριο τα συμπεράσματα και οι ύστερες απόψεις σχετίζονται με πολλά πράγματα. Είναι το φαγητό που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο, είναι η ατμόσφαιρα, είναι η παρέα αλλά είναι και η ψυχολογική κατάσταση του επισκέπτη. Βρήκα την παρέα με την οποία θα πήγαινα στο Vezene μονάχα 24 ώρες πριν και αδυνατούσα να πιστέψω πως θα έβρισκα ελεύθερο τραπέζι.

Όντως, αν και ήταν για Πέμπτη βράδυ και όχι για Σαββατόβραδο, τραπέζι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Ωστόσο δέχτηκαν να μου το κρατήσουν για τις 10 και μισή όταν το τραπέζι θα έμενε ελεύθερο.

Ο ενθουσιασμός μου από το προηγούμενο βράδυ για το ότι θα πάω εκεί την επομένη, σε μερικές ώρες δηλαδή, ήταν πολύ μεγάλος και αυτό ήταν κατά την άποψή μου αυτό που ενίσχυσε την ευχαρίστησή μου. Δε λέω, και η παρέα πολύ καλή!

Πολύ busy ατμόσφαιρα, παραπέμπει σε βιομηχανικούς τόνους Νέας Υόρκης.

Το φαγητό έκανε πολύ καλά τη δουλειά του. Στα ορεκτικά, οι τηγανητές γαρίδες με yuzu και παλαιωμένο βαλσαμικό ξίδι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μια tempura, πολύ ζουμερές και νόστιμες. Επόμενα τα Ταιλανδέζικα ψωμάκια με χοιρινό (pork belly), η συνταγή του γνωστού Momofuku που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, μια συνταγή που θα σας δημοσιεύσω άμεσα, ήταν πολύ μα πολύ απολαυστικά και ήταν η πρώτη παραπομπή στο κρέας. Πικάντικα ταυτόχρονα μας έσπρωξαν γερά στους ρυθμούς!

Η πίτσα μαργαρίτα που δοκιμάσαμε η οποία είχε εξαιρετική ζύμη, μοτσαρέλλα burrata και ντοματίνια με μια πολύ ασυνήθιστη υφή, ήταν μια ακόμα θετική εντύπωση.

Τέλος στα ορεκτικά, είχαμε τις πατάτες, κομμένες σαν τσιπς, με λάδι τρούφας και τριμμένο τυρί – ήταν ωραία παρουσιασμένες, μπόλικες και έκαναν τη δουλειά φρέσκων τσιπς πατάτας κλείνοντας μ’αυτές το πρώτο στάδιο του γεύματος και περνόντας στα κυρίως πιάτα.

Για κυρίως επέλεξα το wagyu beef το οποίο είναι μαριναρισμένο με καφέ σουμάτρα και κάρδαμο. Μια ενδιαφέρουσα μαρινάδα. Πολύ σωστά φιλεταρισμένο που είχε ως αποτέλεσμα την ζουμερή υφή σε συνδυασμό με την περίεργη νοστιμιά και το σωστό ψήσιμο.

Για κρασί ήπιαμε μια φιάλη ενός Αργεντίνικου Malbek, ώστε να γίνει ένα υπέρ κατάλληλο food and wine pairing με τα κρέατα.

Και το σέρβις πολύ προσεκτικό και φιλικό, μας περιποιήθηκε από την αρχή ως και το τέλος.

Οι τιμές.. ακούγεται οτί αυτό είναι ένα πανάκριβο εστιατόριο. Λάθος, είναι πολύ καλή η ποιότητα και με όλα αυτά που φάγαμε (είναι και άλλα, γλυκά!) και ήπιαμε (προσθέσαμε και δυο ποτήρια κρασί) πληρώσαμε 50 ευρώ κατ’ άτομο. Λογαριάζω και την ασταμάτητη αναζήτηση του σεφ και ιδιοκτήτη, Άρη Βεζενέ, ο οποίος φροντίζει και εκσυγχρονίζει το εστιατόριό του μέρα με τη μέρα.

Να δούμε τώρα πιο θα είναι το επόμενο dinner για το οποίο θα σας μιλήσω!

Πηγή: Nooz.gr