Μπήκε και ο Λάζαρος σε νέα εποχή.
Νομίζω ότι πλέον ο παραδοσιακός «Λάζαρος» μπήκε σε νέα εποχή. Κάμποσες παρέες παιδιών τραγουδούσαν «Λάζαρο» σήμερα το πρωί. Τα περισσότερα από αυτά κράτησαν τον γνωστό σκοπό του Μεγανησίου: «Λάζαρε σαβανωμένε…» συνήθως σε κάποια από τις σύντομες διασκευές του. Παρατήρησα ωστόσο ότι δεν είχαν όλες οι παρέες ψάθινο καλάθι στολισμένο με λουλούδια και δεντρολίβανο, κάτι που άλλοτε ήταν προαπαιτούμενο.
Εντύπωση μου έκανε επίσης ότι τον τραγουδούσαν και αρκετά παιδιά οικονομικών μεταναστών. Ήξερα ότι οι Αρβανίτες της Βοιωτίας τραγουδούσαν κάτι το Σάββατο του Λαζάρου και έψαξα και το βρήκα:
Αρβανίτικα Κάλαντα του Λαζάρου
(περιοχής Θίσβης Βοιωτίας)
Τσιράν τσιράν γκιτόνεζα
ντιλj μόι νούσεζα ερέ
ιπι ντjάλjετe νj βε
πeρ τε βαπς νe κουκj μπογιά
τε χάι Πασχ τeμπeδά
Απόδοση στα Ελληνικά
Τσιράνι* τσιράνι γειτόνισσα
βγες καλέ νύφη μου καινούργια
και δώσε στο παιδί ένα αβγό
για να το βάψει σε κόκκινη μπογιά
να το φάει το Μεγάλο Πάσχα.
(Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/174#goog_rewarded)
Ωστόσο τα παιδιά εδώ έλεγαν τα Ελληνικά κάλαντα του Λαζάρου, μάλιστα δύο από αυτά μου παρουσίασαν μια άλλη εκδοχή του Λαζάρου, κοντά στην κλασική στερεοελλαδίτικη:
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.
Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που ‘ν’ το στόμα μου πικρό φαρμάκι.
Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
Που ‘ν’ το στόμα μου, σαν περιβόλι.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.
(Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/174#goog_rewarded)