Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης και οι πανηγυρισμοί

Άρθρο του Μαρίνου Μαρκεζίνη -Γ.Γ.του Οικονομικού Επιμελητηρίου Δυτ. Ελλάδας

Από τη σύσταση  της  Ευρωπαικής  Ένωσης δεν υπάρχει Ελληνική κυβέρνηση που να πήγε σε σύνοδο κορυφής και να μη γύρισε πανηγυρίζοντας κάποια μικρή η μεγάλη «εθνική επιτυχία». Και κατά κανόνα μετά από κάθε τέτοια «εθνική επιτυχία»  όλο και χειροτέρευε η θέση των πολιτών.

Όσο όμως το έργο επαναλαμβάνεται, τόσο βαρετό γίνεται και ταυτόχρονα υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

Έτσι λοιπόν, με αφορμή την πρόσφατη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών επιχειρώντας ακόμα  μια φορά η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο, πανηγυρίζουν ότι μας έσωσαν και θα οδηγήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη.

Ας δούμε όμως αν δικαιολογούνται αυτοί οι πανηγυρισμοί.

Μήπως μετά τις  αποφάσεις της συνόδου κατέστη βιώσιμο το ελληνικό χρέος;

Μήπως μπορούν  να υποσχεθούν μετά από αυτές τις αποφάσεις, ότι θα ξεφορτώσουν λίγο από τα βάρη τον έλληνα φορολογούμενο, τον έλληνα πολίτη;

Μήπως οι ηγέτιδες δυνάμεις της ευρωζώνης στην σύνοδο αυτή πέτυχαν λύση συνολικά για την  ευρωζώνη μιας και όλοι τώρα αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα αφορά όλη την Ευρώπη και είναι δομικό συστημικό πρόβλημα;

Μήπως οι στόχοι που είχαν τεθεί από την  αρχή της κρίσης, για μείωση των ελλειμμάτων, μείωση του χρέους ,έξοδο στις αγορές πιάστηκαν έστω και στο ελάχιστο;

Δυστυχώς τίποτα από τα παραπάνω δεν εγγυώνται  οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής  των Βρυξελλών.

Και θα πρέπει να σταματήσουν τους ανόητους πανηγυρισμούς  γιατί πραγματικά η κατάσταση  είναι τραγική.

Από το 2009 μέχρι  σήμερα έχουμε μία αθροιστική μείωση του ΑΕΠ που ξεπερνά το 10%. Επίσης καθώς συρρικνώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις έχουμε μία πρωτοφανή μείωση της αγοραστικής δύναμης μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού με αποτέλεσμα να έχουμε οδηγηθεί σε μια άγρια και παρατεταμένη ύφεση. Τραγικό επακόλουθο τα χιλιάδες λουκέτα και η ανεργία που χτυπάει αστρονομικά για τα ελληνικά δεδομένα νούμερα.

Τα πιο πάνω προβλήματα της Ελλάδας είναι  γνωστά καιρό τώρα και στη κυβέρνηση και στους ηγέτες της Ευρωζώνης.

Και δεν προσήλθαν  στη σύνοδο για να σώσουν την Ελλάδα.

Εκείνο που τους δημιούργησε πανικό, είναι ότι τα επιτόκια δανεισμού για το ιταλικό δημόσιο χρέος άγγιζαν το «όριο» του 6%, αλλά και σε μια σειρά χώρες της ευρωζώνης εμφανίζονταν ανησυχητικά σημάδια. Ας σκεφτούμε ότι αν προέκυπτε θέμα για την Ιταλία μια «στήριξη» της θα απαιτούσε πόρους της τάξης του 1,5 τρισ. ευρώ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αποφάσισαν λοιπόν, ότι όλα τα υπέρογκα χρέη θα αποπληρωθούν κανονικά εφαρμόζοντας σε όλη την ευρωζώνη προγράμματα σκληρής λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων .

Και για την περίπτωση  της Ελλάδας  έδωσαν μια πρόσκαιρη απάντηση στο θέμα του χρέους με τα εξής χαρακτηριστικά:

Α. Δεν προκύπτει  βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους (άλλωστε η  μείωση που  επιτεύχθηκε μόνο προσχηματική μπορεί να θεωρηθεί)

Β. Συνεχίζεται στο  διηνεκές το καθεστώς δανεισμού (χρεώνονται ακόμα και τα εγγόνια μας)

με μόνο σκοπό να αποπληρώνονται τα υφιστάμενα υπέρογκα χρέη.

Γ. Καμμία οικονομική ανάκαμψη δεν φαίνεται στον ορίζοντα  ούτε ακόμα και η περίφημη

ρευστότητα των  τραπεζών εξασφαλίζεται.

Δ. Κοντά σε όλα  αυτά έρχονται και νέα μέτρα στη  κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης (διάλυσης) της ελληνικής οικονομίας .Μέτρα  που μονόπλευρα εστιάζουν στην περαιτέρω μείωση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων ,μέτρα που θα πλήξουν τους επαγγελματίες και την μικρή και μεσαία επιχείρηση.

Δεν υπάρχουν  λοιπόν οι λόγοι που δικαιολογούν τους πανηγυρισμούς .Το γνωρίζουν πολύ καλά και στην κυβέρνηση αλλά κάνουν αυτό μόνο που  τους έχει απομείνει. Επιχειρούν να ξεπεράσουν την δύσκολη κατάσταση που  έχουν περιέλθει οι ίδιοι αφού η πολιτική τους αποτυγχάνει συνεχώς ,χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά  τεχνάσματα.

Μόνο που επειδή οι στιγμές είναι τόσο κρίσιμες, θα δουν σίγουρα τα επικοινωνιακά τους κόλπα να γκρεμίζονται μαζί με τους ίδιους .

Στο κόσμο απομένει να μην γκρεμιστεί μαζί τους και  η Χώρα.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα  http://www.thebest.gr/