Τι εστί Λευκωμα… όπως παλιά.
Αλήθεια ποιός θυμάται τι εστί φιλι, τι εστί αγάπη, τι εστί γυνή…
Τι εστί Λεύκωμα;
Εκείνο το μυστικό τετράδιο που το κρύβαμε σαν ένα πολύτιμο φυλαχτό από τους μεγάλους.
Στην αρχή ήταν μπλέ κατοστάφυλλο και μετά έγινε σπιράλ χοντρό χρωματιστό.
Το Λεύκωμα ήταν κάτι σαν ομαδικό ημερολόγιο.Κάτι σαν το σημερινό face book δηλαδή μόνο που ήταν και χειροποίητο και χειρόγραφο.
Οι ρομαντικοί έκαναν κατάθεση ψυχής, οι πιο πεζοί διακομοδούσαν τα πάντα κι έδιναν αστείες απαντήσεις, και οι πιο τολμηροί εξομολογούνταν ή και αποκάλυπταν τον κρυφό τους έρωτα…
Οι ντροπαλοί έβρισκαν την ευκαιρία να πούν αυτά που δεν τολμούσαν…
Οσοι έγραφαν ήταν έμπιστοι, φίλοι ή συμμαθητές στην ίδια περίπου ηλικία.
Εκεί καταγράφονταν σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα και έρωτες ανομολόγητοι κυρίως. Εκεί ανακάλυπτες τα χόμπυ , τις συνήθειες και τα παράπονα πολλές φορές.
Κόντρες που υπήρχαν και συνεχίζονταν.
Φιλίες που δοκιμάζονταν και άντεχαν. Αγαπημένα πράγματα, καλλιτέχνες και ήρωες που είχαμε σαν πρότυπα.
Ψυχογράφημα κανονικό αφού , από τις απαντήσεις καταλάβαινες τον χαρακτήρα , την ψυχολογική κατάσταση και τις επιθυμίες του άλλου.
Η μάσκα η αλλιώς το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσες για να υπογράψεις σε απελευθέρωναν κι άφηνες πιο εύκολα τον εαυτό σου να αποκαλυφθεί.
Τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούνταν ήταν αστεία, ρομαντικά, παραπλανητικά, αισιόδοξα ,λυπητερά….
Το Νούφαρο, το Ματωμένο ηλιοβασίλεμα, το Κυκλάμινο, ο Μπόζο, ο Σούπερμαν,η απλά ο Αγνωστος Χ, ήταν μερικά από αυτά.
Το Λέυκωμα ανήκε κυρίως σε έναν. Τον Κτήτωρα ή σε σπανιες περιπτώσεις τους Κτήτωρες που δεν ήταν παραπάνω από δύο. Φίλες συνήθως, το λεύκωμα ήταν κυρίως γυνακεία υπόθεση…
Στις σελίδες του ο καθένας έγραφε ότι ήθελε και με όποιον τρόπο ήθελε. Δεν ακολουθούσε γραμμές και σειρές γιατί σε κάθε φύλλοί υπήρχαν ζωγραφιές, φωτογραφίες, αυτοκόλλητα και εικόνες.
Οι ερωτήσεις ήταν λίγο πολύ γνωστές. Κάποιες ήταν συνηθισμένες και κάποιες πιο πρωτότυπες.
Ανάμεσα στις πρώτες ερωτήσεις ήταν.
«Τι εστί γυνή;» και «Τι εστί ανήρ;»
Τι εστί αγάπη; Φιλί, έρως φιλία γάμος οικογένεια;»
«Τι χόμπυ έχεις, πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;»
«Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός, τραγουδιστής;
«Τι ζώδιο είσαι;», «Κάνε μια ευχή»,
«Αν δεν ήσουν αυτός που είσαι, τι θα ήθελες να είσαι;»
Και το λεύκωμα τέλειωνε:
«Ποια είναι η γνώμη σου για τον/την Κτήτορα;»
Εδώ ο -η Κτήτωρας διάβαζε με αγωνία την απάντηση.Οι περισσότεροι έγραφαν καλά λόγια από ευγένεια, και ακολουθούσε η» αμοιβή» του αφού το Λεύκωμα έκλεινε έτσι;
«Χάρισε μου κάτι,και ο καθένας χάριζε ή αφιέρωνε κάτι στον ιδιοκτήτη. Κάποιοι δώριζαν την αγάπη τους, την φιλία, την αφωσίωση, άλλοι χάριζαν ζωγραφιές, αυτοκόλλητα, και φωτογραφίες, και καμμιά φορά κολλούσαν μικροπραγματάκια όπως μπουμπούκια, βραχιολάκια, κορδελίτσες…
Σε όλες τις ερωτήσεις απαντούσαν μονολεκτικά, με στοιχάκια, με γρίφους ή με παροιμίες.
Πολλές ατάκες -φράσεις έμειναν από τότε στην ιστορία αφού μέσα από τα Λευκώματα εκείνης της εποχής ξεπήδησαν μικροί ποιητές που ανακάλυψαν το ταλέντο τους
Βοηθούσαν άλλωστε πολύ και τα στοιχάκια που ήταν γραμμένα στο πίσω μέρος των ημερολογίων.
Μερικές απαντήσεις:
«Μην αφήσεις ποτέ τρελλό να σε φιλήσει,
ούτε ένα φιλί να σε τρελλάνει…»
«Το αίμα στάζει στην καρδιά
κι έχει η καρδιά μου πόνο
απ’ την πληγή που μ’ άνοιξες
τον περασμένο χρόνο»
«Έγραψα Σ’αγαπώ
σ’ όλες τις σταγόνες της βροχής
Ελπίζω να βραχείς….»
«Απο τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει κιαν κατεβεί πιο
χαμηλά σε εννέα μήνες βγαίνει».
«Γυναίκα πράγμα ιερό γυναίκα πλάσμα θείοπου όταν όμως παντρευτεί γίνεται σαν ψυγείο.»
«Αν βρεθει καποιος να χαραξει το όνομά σου
με πάγο στον ήλιο
τότε να ξέρεις οτι υπαρχει κάποιος που σε
σκέφτεται περισσότερο από μενα!»
«Κάθε βράδυ στα όνειρα μου βλεπω λιβάδια
γεμάτα λουλούδια, και φυσικα εσένα
γιατι λιβάδι χωρις βοδι δε γινεται!!!»
«Ρώτησα την αμμουδια
τι εστί αγαπη
και κεινη μου απαντησε
έρωτας πονος δάκρυ»
«Ενα τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια είναι η φιλία.»
Τι θα λέγατε να ξαναθυμηθούμε κι εμείς το Λεύκωμα των παιδικών μας χρόνων φτιάχνοντας ένα σήμερα! Που μεγαλώσαμε, έχουμε εμπειρίες και
ζήσαμε όλα εκείνα που τότε φάνταζαν μακρυνά αλλά όμορφα στο μυαλό μας.Που ο έρωτας ήταν φανταστικός και πλατωνικός ,που η αγάπη και η φιλία φάνταζαν παντοτινές.
Που ο ανήρ ήταν αγόρι και η γυνή κορίτσι.
Που οι ήρωες ήταν καρτούνς και τα όνειρά μας θα πραγματοποιούνταν οπωσδήποτε.
Και η ζωή ήταν μπροστά και όχι στην μέση ή λίγο παραπάνω!
Ετσι, εδώ, διαδυκτιακά, απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις όπως γράφετε σχόλια.Χρησιμοποιήστε ψευδώνυμο και γράψτε όπως θα γράφατε τότε, με το χέρι στην καρδιά…
ΛΕΥΚΩΜΑ 2011
1) Θυμάσαι ακόμα το Λεύκωμα;
2) Tι σε κάνει να γελάς και τι να κλαίς;
3) Θυμάσαι ακόμα τον πρώτο σου έρωτα;
4) Τι εστί ανήρ σήμερα;
5)Τι εστί γυνή;
6)Τι εστί αγάπη;
7)Θυμάσαι το πρώτο σου φιλι;
8) Πιστεύεις ακόμα στην φιλία;
9) Πόσο τελικά κρατάει ένας έρωτας;
10) Ποιά η γνώμη σου για τον γάμο;
11)Αυτό που κάνεις σήμερα (επάγγελμα) ήταν με αυτό που ήθελες να κάνεις;
12) Αν υπάρχει ελεύθερος χρόνος που τον διαθέτεις; (Χόμπυ)
13)Υπάρχουν σήμερα αγαπημένα ινδάλματα, πρώτυπα η ήρωες ; Ποιός είναι ο δικός σου;
14) Εχουν πραγματοποιηθεί όλα σου τα όνειρα, οι στόχοι, οι επιθυμίες σου;
15)Τι σε τρομάζει πιο πολύ;
16) Αν γύριζες πίσω το χρόνο τι θα άλλαζες, τι θα κρατούσες, τι δεν θα ξεχνούσες ποτέ;
17) Αν μπορούσες τι θα άλλαζες σήμερα;
18) Θα μπορούσες αυτή τη στιγμή να κάνεις απολογισμό ζωής , με μια φράση,ένα τίτλο, μια πρόταση ;
19) Κάνε μια ευχή;
20) Ποιά η γνώμη σας για την κτήτωρ; ( η το site )
21)Βγάλτε τις μάσκες! (προαιρετικά)
Θυμηθείτε τι εστί Λεύκωμα…Απαντήστε στις ερωτήσεις και στο τέλος θα φτιάξουμε ( σε αρθρο) το δικό μας Λεύκωμα
όπως παλιά…
(Η συγκέντρωση του υλικού έγινε σε μεγάλο χρονικό διάστημα και από πάρα πολλά sites με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να αναφέρουμε τις πηγές.Αν διαφωνείτε με την δημοσίευση στο Meganisi Times παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας στα παρακάτω emails elli.70@hotmail.com, meganisitimes@gmail.com. Ευχαριστούμε.)
Απ. Γατής
25 Μαΐου 2011 @ 14:12
Έλλη, με γύρισες 32 χρόνια πίσω! Τον περασμένο μήνα είχαμε μια συνάντηση οι τότε συμμαθητές της ΣΤ Δημοτικού. Μία φίλη και συμμαθήτριά μου έριξε την ιδέα να βρεθούμε πλάλι όλοι μαζί, όπως τότε. Πράγματι, έγινε (μόνο 3 δεν μπόρεσαν, αλλά έστειλαν SMS την ημέρα της συνάντησης)και δεν σου κρύβω ότι έτρεμα. Συναισθήματα ανάμεικτα. Μετά από 32 χρόνια!
Σε κάποια στιγμή, εκεί που καθόμασταν, μια συμμαθήτρια έβγαλε το λεύκωμα, στο οποίο όλοι γράφαμε. Δεν αναγνώρισα τα γράμματά μου, δεν θυμόμουν το ψευδώνυμό μου. Ου γαρ μόνο το γήρας…
Τέλος πάντων, κάπου το μάτι μου «έτρεξε» σε μια γερμανική λέξη, «Rotwein», και λέω, δε μπορεί, εγώ είμαι αυτός, αφού κανείς άλλος τότε από την τάξη μου δεν έκανε γερμανικά. Γύρισα πίσω για να δούμε ποιοί ήταν πίσω από τις λεγόμενες τότε «μάσκες» και είδα το όνομά μου.
Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα, ένοιωσα πάλι να με διατρέχουν τα περίεργα «τσιμπήματα» και τα πρώτα «σκιρτήματα» (ελπίζω να μην διαβάζει το σχόλιο η γυναίκα μου!). Το «κουφό» δε είναι ότι στην αναμνηστική μας φωτογραφία τότε που στόλιζε και το λεύκωμα, στεκόμουν δίπλα σε μια φίλη μου. 32 χρόνια μετά, όπως και στο λεύκωμα, καθόμασταν δίπλα δίπλα στο ίδιο τραπέζι!
Παναγιώτης Κονιδάρης
25 Μαΐου 2011 @ 14:18
Χα! Σιγά μην κάτσει ο άλλος να βγάλει τα σώψυχά του στο διαδίκτυο και να τα διαβάζουν 2000 άνθρωποι! Μόνο κάναν Ολφό υποψιάζομαι να μπαίνει και να κάνει χαβαλέ :-))
Άμα όμως γράψει ο Ολφός θα γράψω κι εγώ 🙂
Απ. Γατής
25 Μαΐου 2011 @ 14:26
Ωχ! Τι ΄θελες και το’ πες; Βγάλτο, βγάλτο!!! Χαχαχαχα!
Έλλη Καββαδά
25 Μαΐου 2011 @ 14:38
Ο καθένας μπορεί να γράψει με ψευδώνυμο και ξέρεις ότι στο διαδύκτιο η ανωνυμία μπορεί να διασφαλιστεί.
Εξάλλου είναι προαιρετικό…
Απ. Γατής
25 Μαΐου 2011 @ 14:58
Το ξέρω. Αλλά γράφω πάντα με το επώνυμό μου. Εξάλλου πια ανωνυμία και ειδικά στο διαδίκτυο!
olf
26 Μαΐου 2011 @ 14:09
Μπελικουκε, δε θυμαμαι και πολλα αλλα απο τα πιο αστεια που ειχαμε γραψει ητανε η ρηση του Τελη στο «τι ειναι φιλι»
Ο Τελης λοιπον , παιδιωθεν χαβαλες απαντησε » Αν θελεις να μαθεις τι ειναι φιλι πηγαινε να παρεις ενα ΚΙΣ απ το Βιτσεντσο». Αν θυμαμαι καλα ητανε και κτητωρ του λευκωματος.
Απ. Γατής
25 Μαΐου 2011 @ 16:22
Λοιπόν, Έλλη, ξεκινώ!
1) Για να είμαι ειλικρινής, πλέον ναι.
2) Αυτό που με κάνει να γελάω είναι όταν θυμάμαι την απάντηση της κόρης μου. Λοιπόν ταξιδεύαμε και τραγουδούσε «Στου Μανώλη την ταβέρνα έπεσε μια πιστολιά…». Ήταν διακοπές Χριστουγένων. Με ρωτάει καθώς οδηγούσα «Μπαμπά, πώς τον λέγανε το Χριστό, Ιησού;». Της απαντάω «Το όνομά του ήταν Εμμανουήλ». Και μου απαντάει: «Τι είναι ο Εμμανουήλ;». «Μανώλης» της απαντώ. «Βρε μπαμπά, ο Μανώλης είναι ταβέρνα!».
3) Αμέ.
4) Επόμενη ερώτηση.
5) Τη βοήθεια του κοινού!
6) Το πιο απλό πράγμα στο κόσμο. Όμως μου αρέσει και το τσιτάτο: «Η αγάπη δουλεύει με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά μυαλά: τον ανόητο τον φωτίζει, τον σοφό τον τυφλώνει.».
7) Ξεχνιούνται αυτά;
8) Ναι. Αλλά δε συγχωρώ εύκολα και δεν ξεχνώ ποτέ.
9) Ανανεώνεται συχνά.
10)«Η αγάπη είναι κάτι ιδανικό, ο γάμος κάτι πραγματικό. Το μπλέξιμο του ιδανικού με το πραγματικό ποτέ δεν μένει ατιμώρητο.» (Γκαίτε)
11) Ναι. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο!
12) Πρώτα απ’ όλα στα παιδιά μου και τη γυναίκα μου. Το υπόλοιπο, άστο καλύτερα. Δε θα φτάσουν οι γραμμές!
13) Η κοινωνία μας είναι πλέον αρκετά φτωχή. Τα πρότυπα, οι ήρωες και οι «ήρωες» είναι σαν junk food. Πάντα, όμως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, τους οποίους μπορείς να επικρίνεις, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορείς να τους μοιάσεις.
14) Νιώθω ολοκληρωμένος. Δεν έχω ματαιοδοξίες, θέλω να πιστεύω.
15)Ήδη έχω αρχίσει και φοβάμαι περισσότερο, αλλά προσπαθώ να μην τρομάζω.
16)Ποτέ τους γονείς μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου, αυτά που κάνω τώρα.
17) Βλέπε 16!
18) «Συνεχίζεται…»
19) Το είχα γράψει κάποτε, παλιά στο Megani News ως συντάκτης του: Αναρωτιέμαι πότε το πρώτο δάκρυ θα’ ναι αλήθεια για τα δάκρυα του κόσμου.
20) Τι κερδίζω;
21) Την έχω βγάλει!
P.Busquets
25 Μαΐου 2011 @ 20:13
Εγώ πάλι ποτέ δε κρατούσα λεύκωμα η ημερολόγιο η κάτι παρόμοιο τέλος πάντων, αλλα πιστεύω θα χει χαβαλέ να απαντήσω κ εγώ αλλα και άλλοι στο άρθρο! Θα επιλέξω όμως 3 απο τις 21 γιατί θέλει πολύ σκέψη και για τις υπόλοιπες!! Θα αρχίσω με την (8):Φιλία υπάρχει μέχρι το λύκειο άντε μέχρι τις σπουδές! Μετά η φιλία γίνεται ζήλια και ανταγωνισμός, για τα υλικά και αγαθά του άλλου η ακόμα για την ίδια γυναίκα και στο τέλος και ο καλύτερος φίλος πάυει να είναι φίλος και γίνεται κουμπάρος!!! Τώρα στην (9) η απάντησή μου είναι πώς ο ερωτας κρατά όσο η εφηβεία! 3-4 χρόνια και πολλές φορές όταν τελείωνει σ’αφήνει ενα τόσο ήσυχο και καθαρό «κουτελο» όπως όταν φεύγει η ακμή! Και να τελειώσω με τη (10): Οπως και να χει το γάμο καλά είναι να το κάνεις πρωί πρωί! Ετσι αν δεν πάει καλά θα ξέρεις πως δεν έχασες όλη σου τη μέρα!