Πρόταση εξουσίας και άλλοι φαρισαϊσμοί

του Μάκη Πολίτη

Επειδή ακούω συχνά κάτι υποκριτές ξεγυρισμένους (τάχα μου αριστερούς) να ισχυρίζονται ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν πρόταση εξουσίας, αλλά απλώς απαρτίζουν οργανώσεις διαμαρτυρίας, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ή που κάνουν ότι δεν ξέρουν.

Ένα επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης δε γίνεται να πιστεύει σε ουρανοκατέβατους σωτήρες. Πώς να το κάνουμε; Δεν έχει ούτε αρχηγούς ούτε Μεσσίες. Ούτε μπορεί να κυβερνάει για λογαριασμό της χυδαίας οικονομίας της αγοράς.

Σκοπός του πρέπει να είναι η θεμελίωση μιας λαϊκής οργάνωσης διοίκησης από το χωριό και τη γειτονιά, από το εργοτάξιο και το γραφείο από το στάδιο και το πανεπιστήμιο μέχρι τον ανώτατο θεσμό κεντρικού σχεδιασμού με βάση τις ανάγκες του λαού και του έθνους και εφαρμογής αυτού του σχεδιασμού στα πλαίσια της πιο πλατιάς εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Μιας εξουσίας που όχι μόνο αδιαφορεί για τις επιταγές της πρώην κυρίαρχης τάξης, αλλά που αν χρειαστεί υπερασπίζεται την ύπαρξη της από αυτά τα παράσιτα «εν ράβδω σιδηρά».

Όλη αυτή η λαϊκή οργάνωση διοίκησης είνα μια τίμια πυραμίδα αρκετών επιπέδων (ανάλογα και με την ανθρωπογεωγραφία της κάθε χώρας), δομημένη με τη μέθοδο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού που συνδυάζει την πληρέστερη δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων και την πιο δυνατή αποτελεσματικότητα.

Όσο δεν υπάρχει η συγκεκριμένη λαϊκή οργάνωση διοίκησης (ή έστω το πρόπλασμα της), κάθε κυβέρνηση από ένα κομμουνιστικό κόμμα, είτε μόνο του είτε με συμμάχους, θα είναι πάντα ψευδεπίγραφη, σφετεριστική, τραγικά αναποτελεσματική, αντιλαϊκή στο βάθος της, αφού οι μόνοι που μπορούν να επωφελούνται ακόμα και στο πιο τίμιο αστικό καθεστώς θα είναι τα κάθε λογής αρπακτικά της αστικής τάξης (παραγωγοί, έμποροι, πάροχοι υπηρεσιών ή χρηματιστές… αδιάφορο).

Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα σε μια σοσιαλιστική διοίκηση και στη γνωστή εξουσία των επαγγελματιών της πολιτικής (διάβαζε: ανώτερο προσωπικό των παρασίτων). Για τα υπόλοιπα να ‘χαμε να λέγαμε. Εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια μόνο και μόνο για να διαλέγουμε ομάδες δεσμοφυλάκων. Ευχές και προσευχές για να βρεθεί ο Μεσσίας με τελική εικόνα τη γελοιογραφία που μπορείτε να φανταστείτε: «Εσένα θέλουμε Μαρίκα, σώσε μας»!