Η Τζένη Δάγλα είναι μια συγγραφέας με ξεχωριστό προσωπικό στίγμα και ιδιαίτερη φωνή. Μας έχει συστηθεί στο θέατρο και τη λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια και έχει δώσει κείμενα που διακρίνονται για την δύναμη του περιεχομένου τους και την πρωτοτυπία της μορφής τους.

 Με αφορμή το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Έργου που διοργανώνει στην Οξφόρδη η Ομάδα PRAXIS OXFORD σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή, όπου η Τζένη Δάγλα συμμετέχει με το θεατρικό της κείμενο “Γουρούνα. Αθώος.”, της ζήτησα να μας μιλήσει στο speak freely για το έργο της…..

Τζένη Δάγλα:

Το έργο -ή το “θεατρικό σχόλιο”, όπως αποκαλώ τη δουλειά μου – ξεκίνησε από μια κραυγή. Άκουσα την κραυγή πρώτα,  και αχνά σχηματίστηκε στη σκέψη μου το  περίγραμμα των προσώπων του έργου:  Η “Γουρούνα” και ο “Αθώος”. Δύο καθημερινοί άνθρωποι που στοχάζονται πάνω στο δικαιικό σύστημα και στην έννοια του Δικαίου σαν ηθικού νόμου. Αν και χωρίς νομική παιδεία, οι δύο Φιγούρες ερευνούν σε βάθος τις ελλείψεις και αδυναμίες του συνόλου κανόνων που μας διέπουν, αναρωτιούνται για τα περιθώρια βελτίωσης τους, προτείνουν οξυδερκείς λύσεις και αποδεικνύουν ότι το Δίκαιο είναι έμφυτο μέσα μας, εντελώς φυσικό,  το γνωρίζουμε από γεννησιμιού μας. Όπως λέει χαρακτηριστικά για το Φυσικό Δίκαιo η Γουρούνα: “….το Δίκιο αναβλύζει σαν το νερό της πηγής….”

Το κείμενο αυτό ένοιωσα κάπου ότι το χρωστώ στην Νομική Επιστήμη, που την αγάπησα και υπηρέτησα πολλά χρόνια. Κοιτώντας πανοπτικά την πορεία μου στο χώρο της Δικαιοσύνης μέχρι σήμερα, νοιωθω ότι μόνο τυχαία δεν ήταν τελικά η επιλογή μου να σπουδάσω αυτό τον κλάδο. Έχω από μικρή μια φυσική κλίση στο τι είναι δίκαιο και τι όχι, που χαρακτηρίζει τη σκέψη και τις κινήσεις μου. Είναι η πρώτη Αρετή για μένα η Δικαιοσύνη, και είναι προϋπόθεση για μια αρμονική συμβίωση με τους άλλους, και με τον εαυτό σου τον ίδιο. Το έργο είναι το καταστάλαγμά μου από αυτό το χώρο.

Όσον αφορά την τεχνική του, με κούρασε πάρα πολύ. Σε αντίθεση με τη “Γυάλα” και το “Καραγκιόζ” που γράφτηκαν μεσα σε δέκα περίπου μέρες το καθένα κάτω από καθεστώς μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, αυτό εδώ το έργο είναι πιο εγκεφαλικό, μου πήρε τέσσερα χρόνια να το μοντάρω. Είχα απελπιστεί, νόμιζα ότι δεν θα τέλειωνε, αλλά επέμεινα, δούλεψα μεθοδικά για να νικήσω τις αντιστάσεις του κειμένου. Ακολουθώ το ένστικτο μου. Δεν φοβάμαι γράφοντας, τολμώ.

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ την σπουδαία θεατράνθρωπο Αναστασία Ρεβή, ιδρύτρια της ομάδας “Theatre Lab Company” στο Λονδίνο , που αναδεικνύει με πίστη και πάθος την σύγχρονη ελληνική δραματουργία και δίνει βήμα στους Έλληνες συγγραφείς. Σε συνεργασία με την ομάδα PRAXIS της Οξφόρδης πραγματοποιούν για δεύτερη χρονιά το Φεστιβάλ Σύγχρονου Ελληνικού Έργου, τον Μάιο στην Οξφόρδη και το φθινόπωρο στο Λονδίνο, έχοντας επιλέξει 9 σύγχρονα ελληνικά έργα. Μια αξιέπαινη προσπάθεια, ένα φυτώριο που ανθίζουν προοπτικές.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους ομοτεχνους και στο Φεστιβάλ. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.