«ΥΦΑΡΠΑΖΟΥΝ» ΤΗ ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΟΥΝ στους «ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ»

Τοποθέτηση στο Π.Σ της Ευγενίας Κολυβά,Περιφερειακής Συμβούλου Λευκάδας με τη Λαϊκή Συσπείρωση, σχετικά με την προβολή δικαιωμάτων κυριότητας από την Διεύθυνση  Δασών στην Λευκάδα

Συζητάμε σήμερα για μια σοβαρή εξέλιξη που αφορά τη δημοτική ιδιοκτησία στη Λευκάδα, καθώς και ιδιωτικές και γεωργικές εκτάσεις των εργαζομένων, των αγροτών και γενικά των κατοίκων του νησιού.

Είναι μεγάλο το μέγεθος των εκτάσεων, της δημοτικής και ιδιωτικής γης, που έρχεται το δημόσιο να “αρπάξει”! Δηλαδή, περίπου 160.000 στρέμματα, το μισό του συνόλου της ΠΕ, και στο νότιο τμήμα του νησιού που είναι υπό κτηματογράφηση τώρα.

Πραγματικά, με τον τρόπο που γίνεται, μπορούμε να μιλάμε για υφαρπαγή της περιουσίας του κόσμου, όπως και το ίδιο γίνεται με τα σπίτια του, που βγαίνουν σε πλειστηριασμό.

Είναι μια εξέλιξη που έρχεται να προστεθεί στην ταλαιπωρία και στο οικονομικό κόστος τόσων χρόνων των κατοίκων, να προσπαθούν να αποδείξουν ότι αυτό που κληρονόμησαν από τους γονείς τους ή αυτό που δούλεψαν ή και δουλεύουν ακόμα, είναι δικό τους.

Γιατί στην περίπτωση του αναρτημένου χάρτη της Λευκάδας που είναι γεμάτη πεζούλες και ξερολιθιές, φτιαγμένες με ποτάμια ιδρώτα, για να κρατηθεί στις πλαγιές, το λιγοστό χώμα για να καλλιεργηθεί. Θα πρέπει να αποδείξουν οι οικογένειες ότι πρόκειται για γεωργικές καλλιέργειες, δηλαδή ότι το άσπρο δεν είναι μαύρο, με τίτλο ή όχι πριν ή μετά το 2001.

Αλλά και στην περίπτωση της Λευκάδας, η δασική πολιτική που υλοποιείται από τις κυβερνήσεις, έρχεται να εξυπηρετήσει τους ίδιους σκοπούς, τους  μεγάλους επενδυτές, τις μεγάλες μπίζνες .

Το ‘χουμε δει σε όλη την Ελλάδα, ότι στο όνομα της δήθεν προστασίας του δημόσιου συμφέροντος, να ξεκαθαρίζεται “εύκολα” το τοπίο της συγκέντρωσης γης.

Έπειτα, η χρήση της στο όνομα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, να περνάει σε μεγάλες επιχειρηματικές εταιρείες, συνήθως στο πεδίο ανάπτυξης των νέων ΑΠΕ ή όπως συμβαίνει σε περιοχές όπως η Λευκάδα, σε επενδύσεις στον τουρισμό.

Γι’ αυτό λέμε ότι η “προστασία” των δασών είναι για τα μάτια του κόσμου. Πάει περίπατο μπροστά στο κυνήγι του κέρδους και είναι μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Και πραγματικά ποιός δεν μπορεί να καταλάβει ότι αν δεν είχε διαμορφωθεί αυτό το πολιτικό έδαφος με νόμους, που ξεκινάνε από παλιά, από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι σήμερα, με σημαντικό αυτόν του 2011, των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και που εμπλούτισε με νέες νομοθετικές διατάξεις η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ακολουθώντας η ΝΔ με νέο νομοθετικό ογκόλιθο (τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη),  φτάσαμε στο εξής σημείο:

Με μεγάλη ευκολία να παραδίδονται δάση και δασικές εκτάσεις για επιχειρηματικούς σκοπούς.

Ρωτώ, θα είχε λόγο το κράτος σήμερα να έρθει να διεκδικήσει, συγκεντρώνοντας στα χέρια του, και με τέτοιο τρόπο τις δημοτικές και ιδιωτικές εκτάσεις;

Γι’ αυτό, το πρώτο στο οποίο κρινόμαστε όλοι, είναι αν είμαστε σταθερά απέναντι σε αυτήν την πολιτική που μετατρέπει τα δάση σε εμπόρευμα. Και όχι επειδή ορισμένοι σηκώσανε τώρα παντιέρα  για προεκλογικούς λόγους ή επειδή καίγεται για ορισμένους και η γούνα τους.

Η κυβέρνηση να σταματήσει τώρα τις μεθοδεύσεις αυτές, στη Λευκάδα και αλλού!

Προτείνουμε:

1. Να αποσυρθούν εδώ και τώρα οι αιτήσεις που έχουν υποβληθεί από τις δασικές υπηρεσίες και το ΥΠΕΝ. Να μην υποβληθούν νέες δηλώσεις στα άλλα νησιά.
2. Απαιτούμε νομοθετική ρύθμιση για την οριστική επίλυση του ζητήματος
3. Απορρίπτουμε την περιβαλλοντοκτόνα δασική πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις με τις κατευθύνσεις της ΕΕ ,που παραδίδει δάση και δημόσιες εκτάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο για επιχειρηματικές επενδύσεις.