---

Έφυγε και το φθινόπωρο και μπαίνουμε για τα καλά πια στον χειμώνα. Ένα χειμώνα που προειδοποιεί  ότι θα είναι κρύος βαρύς και δύσκολος όπως άλλωστε  κάθε χειμώνας.Και στο νησί που όλο και ερημώνει κάθε χρόνο,  ο φετινός Νοέμβρης  πέρασε γρήγορα παραδόξως, αφού θεωρείται από τους πιο αργούς μήνες του χρόνου.Πιο ήπιος πιο ζωντανός πιο μικρός.Οι μετεωρολόγοι μιλάνε για  χειμώνα και πολλές βροχές. Και ήδη αλλού ξεκίνησαν τέτοια φαινόμενα που κόστισαν ζωές.

Εδώ οι βροχερές κρύες μέρες ήταν ελάχιστες.  Και μακάρι να συνεχίσουν έτσι.Απρόβλεπτος καιρικά ο Νοέμβρης  που λέγεται και «Ανακατωμένος» γι αυτό το λόγο , για μας ήταν πολύ «φιλικός».Ίσα ίσα που ξέπλυνε τη σκόνη και το χώμα και καθάρισε ο τόπος.Πρασίνισε η γη και ζωντάνεψαν τα λουλούδια με τα χρυσάνθεμα  που μοστράρουν παντού και  χρωματίζουν τις αυλές και τα κλεισμένα πια σπίτια.Κι όσοι είχαν απομείνει με τα πρώτα κρύα έφυγαν κι αυτοί για να μείνουμε εμείς οι επίμονοι πίσω.

Οι ρυθμοί μας άλλαξαν, οι τόνοι έπεσαν και τώρα πια προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τον ελεύθερο χρόνο μας ευχάριστα. Μην φανταστείτε ότι είναι και πολύς… τουλάχιστον για μας τους μεγάλους, αλλά όσο νάναι είμαστε πιο χαλαροί πιο ξεκούραστοι.

Αυτό δεν είναι πάντα καλό γιατί οι σκέψεις οι έννοιες και τα προβλήματα που κουβαλάει ο καθένας βρίσκουν χώρο και  χρόνο και φωλιάζουν στο μυαλό.

Τις μέρες που δεν έχεις πολλά να κάνεις και τις νύχτες που ξεκούραστος δεν σε πιάνει ο ύπνος.

Και όταν δεν βρίσκουν λύση γίνονται βαριά κι ασήκωτα όλα αυτά…

Καμιά φορά όμως οι λύσεις έρχονται και μέσα στον ύπνο σου …

Οι νύχτες είναι ατέλειωτες αυτή την εποχή. Μοναχικές, ζόρικες. Η τηλεόραση, το αναμμένο τζάκι και η καλή παρέα βοηθούν να περάσουν ευχάριστα κι οι μικρές μέρες περνάνε γρήγορα. Κοντεύουν Χριστούγεννα…

Οι χειμωνιάτικες δραστηριότητες ξεκίνησαν . Τα τζάκια άναψαν κι οι λέβητες γέμισαν πετρέλαιο έτοιμοι να ανταποκριθούν στο κρύο που έρχεται.

  Έτοιμες και οι γυναίκες που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και μες την ενέργεια διοργανώνουν διάφορα όπως το τμήμα χορού που προχωράει  . Παράλληλα ετοιμάζουν θεατρικό τμήμα και ένα ημερολόγιο έκπληξη.

Οι άντρες συνεχίζουν το ψάρεμα  και γεμίζουν τα βράδια τους με αγώνες και ματς. Εκεί που τους αφήσαμε  τον Οκτώβρη κι από ότι φαίνεται  εκεί θα ξεχειμωνιάσουν. Η φετινή χρονιά είναι φτωχή από αγροτικές εργασίες αφού ελιές δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες κι οι πρώτες ήδη μαζεύτηκαν τσουβαλιάστηκαν και βγήκαν στο δρόμο.

Το ψάρεμα ξανάπιασε η θειά Δήμήτρω κι αυτή τη φορά είπε να δοκιμάσει ένα νέο δόλωμα που  είναι εξαιρετικός μεζές για τα χταπόδια. Κοτοπόδαρα  από ντόπιο κόκορα , κίτρινο αλανιάρη… και αναμένουμε το αποτέλεσμα.

Η Λέτα συνεχίζει τα σταυρόλεξα κι όπως υποσχέθηκα… ένα γειά το λέω κάθε μέρα. 

 Σε αναμονή των Χριστουγέννων  άρχισαν δειλά –δειλά και οι πρώτοι στολισμοί. Νωρίς θα μου πείτε αλλά κάνει καλό στην ψυχολογία μας .

Προσωπικά πάντα βαριόμουνα αυτές τις διαδικασίες. Στόλισε ξεστόλισε Χριστούγεννα απόκριες Πάσχα , όμως η εικόνα παίζει κι αυτή  το ρόλο της.

Ειδικά για τα παιδιά που περιμένουν πώς και πως αυτές τις μέρες.

Με τα πρώτα στολίδια αρχίζουν να μετράν αντίστροφα για τις διακοπές. Τα τζάμπο φέτος δεν έβαλαν κι εκείνη τη διαφήμιση που μετράει ανάποδα κι αναγκάστηκαν να κρατάνε ημερολόγιο σαν τους φαντάρους.

Τι να κάνουν κι αυτά… κουράστηκαν κιόλας . Άσε που περιμένουν κανένα φιλαράκι από τις πόλεις μπας και συμπληρώσουν ομάδα και γίνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον.

Στο τζόγο το ρίχνουν σιγά σιγά κι οι μεγαλύτεροι νεαροί που ξεχειμωνιάζουν εδώ. Ξεκούραστοι και ήρεμοι πια ψάχνουν τρόπο να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Λείπει ο αρχηγός βέβαια της γιάφκας αφού ταλαιπωρείται καιρό τώρα, αλλά όταν με το καλό επιστρέψει θα επανορθώσει σίγουρα κι άντε να τους μαζέψεις μετά.

Άντε ρε Τάσο… το τραπέζι είναι  στρωμένο… εσένα περιμένει!

Τσάμπα περιμέναμε  την βροχή των αστεριών που πέφτουν το Νοέμβρη.

Ένα φαινόμενο που συμβαίνει γύρω στις 17 Νοέμβρη και στολίζει τον ουρανό με χιλιάδες πεφταστέρια και λέγεται βροχή των Λεοντιδών. 

Μια η συννεφιά μια η λάθος μέρα χάσαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε τις ευχές μας. Κι ήταν πολλές…

 Πολλές και οι ευχές μας για το ζευγάρι του Νοέμβρη. Τον Ηλία και τη Βάσω που παντρεύτηκαν στην Αθήνα με καλεσμένους όλο το νησί. Πριγκιπικός γάμος με καλό φαί και μουσική για όλα τα γούστα. Να ζήσετε και να ευτυχίσετε, και να κάνετε γρήγορα παππού τον Γιώργο μπας κι αφήσει τα δαχτυλίδια και  τα chek in!

  Στη Αθήνα βρέθηκα κι εγώ για λίγες μέρες και αφού αποφάσισε η παρέα, πήγαμε στις μεγάλες πίστες . Κι είδαν πολλά τα μάτια μου. Άλλες εποχές άλλη διασκέδαση.

Τα τραπέζια έγιναν καναπέδες και πουφ και το πόσο θα πιείς εξαρτάται από τον αριθμό των ατόμων. Με το ζόρι λοιπόν η κατανάλωση αλκοόλ και ποιος να πιεί ενάμιση μπουκάλι βότκα και δυο ουίσκια. Γυναικοπαρέα βλέπεις …Γεμάτα τα πήρανε πίσω.

Κάθεσαι στον καναπέ σου λοιπόν αραχτός κιαν είσαι και λίγο κουρασμένος ή το πρόγραμμα είναι χαλαρό άνετα σε παίρνει ο ύπνος. Για χορό ούτε λόγος. Επιτόπιο κούνημα και όσο σου επιτρέπουν οι διπλανοί και οι αποπάνω.

Κι εκεί που περιμένεις τη φίρμα για την οποία έχεις πληρώσει, βγαίνουν οι σόου γούμαν και οι ακροβάτες . Επιθεώρηση, θέατρο, τσίρκο… λές πότε να τελειώσει να ακούσεις κάτι σοβαρό.

Κι όταν αυτό συμβαίνει η νύχτα γίνεται μέρα όχι από τα φώτα αλλά από τα κινητά στα σηκωμένα χέρια που τραβάνε και μεταδίδουν ζωντανά όλο το πρόγραμμα. Κάποτε ανάβαμε αναπτήρες . Τώρα i–phon..

Απορώ γιατί υπάρχουν ακόμα οι φωτογράφοι σε αυτά τα μαγαζιά. Γιατί να πληρώσεις για μια φωτογραφία αφού μπορείς να έχεις χιλιάδες!

Τα λουλούδια όμως σταθερή αξία. Και να οι λουλουδούδες πάνω κάτω πέρα δώθε. Χωρίς ιδιαίτερη τύχη βέβαια αφού οι εποχές είναι δύσκολες.

Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις που συνήθως κάθονται στα πρώτα σαλόνια και κάνουν τη δουλειά τους.

Αυτό που παρατήρησα ακόμα είναι ότι κανένας δεν βγήκε από  μεθυσμένος. Νηφάλιοι όλοι  αποχώρησαν από το κέντρο και πώς να’ναι αλλιώς με τέτοιε τιμές και τέτοιες εποχές.

Χαρτζιλίκι του μήνα το ποτό και μισό μηνιάτικο το μπουκάλι.

Συμπέρασμα; Καλύτερα με τον Παπαδόπουλο τα Σαββατόβραδα.… Σου λέει και στην υγειά σου… Καναπές κι εκεί καναπές κι εδώ. Σε οθόνη (του κινητού) εκεί, σε οθόνη (μεγαλύτερη ) εδώ. Άσε που άμα έρθεις στο κέφι έχεις περισσότερο χώρο να χορέψεις και πίνεις κι όσο θέλεις.

Δεν έχεις μετακινήσεις, δεν χρειάζεσαι καλό ντύσιμο και δεν έχει μπαλέτο…

Άρα ξανασκεφτείτε το…

Χωρίς δεύτερη σκέψη όμως θα ξαναπήγαινα στην «Πηνελόπη». Μουσικό μεζεδοπωλείο στο Παγκράτι με φοβερή κουζίνα και καλή λαϊκή μουσική.

Εκεί μάλιστα… Και φωνές απίστευτες. Άσημοι καλλιτέχνες κλάσεις ανώτεροι από τους περισσότερους διάσημους που βγαίνουν στην πίστα μαζί με τους σωματοφυλακές τους. Κι η κουμπαρούλα μου το φχαριστήθηκε.. Κόρη καλλιτέχνη βλέπετε στηρίζει τα ανερχόμενα αστέρια.

Όμως το φαί του  «Τζίμη» στον Αγιο Λάζαρο δεν θα το άλλαζα με τίποτα.

Με επιδόρπιο γιαούρτι με γλυκό καρότο μετά από κάθε πιάτο. Απλά θεϊκό…Σας το προτείνω. Θα βρείτε όλο το Μεγανήσι σε εκείνη τη πλατεία…

Αυτά συμβαίνουν μόνο Σαββατοκύριακα γιατί και η Αθήνα τις καθημερινές άδεια είναι από τις έντεκα το βράδυ. Πολύς κόσμος κυκλοφορεί τρελαμένος πέρα δώθε μέσα στο άγχος και την ένταση. Γεμάτα τα εμπορικά από ανθρώπους που μπαίνουν κοιτάζουν αλλά δεν ψωνίζουν.

Πολύ περατζάδα στα εμπορικά κέντρα και στους δρόμους  κι όλοι περιμένουν τις εκπτώσεις και την black Friday  τη νέα ευκαιρία για φτηνές αγορές, που έφτασε και στην Ελλάδα.

Όχι όμως και στο Μεγανήσι όπως ρώτησε κάποιος σήμερα το πρωί επαγγελματία για να πάρει την απάντηση:

-«Ποια Μπλακ φράϊντει μωρέ μπάρμπα μου λες, Ούλες οι φράϊντει του χειμώνα μπλακ είναι για μας. Δε βλέπεις εδώ αναδουλειά; »

Η επιστροφή μου από την Αθήνα συνοδεύτηκε από ένα πολιτισμικό σοκ και όχι μόνο αφού άφησα καλοκαιρινό το νησί και το βρήκα κρύο και χειμωνιάτικο. Για λίγο όμως ευτυχώς. Τόσο όσο χρειάστηκε να συνέλθω και να επιστρέψω ξανά στην Μεγανησιώτικη πραγματικότητα και στην καθημερινότητά μου.

Χωρίς φασαρίες χωρίς κίνηση χωρίς φανάρια  αλλά και χωρίς γιατρό που βγήκε σε άδεια, αλλά αντικαταστάτης πουθενά.

Γι αυτό, απαγορεύεται αυστηρά να αρρωστήσουμε. Για δεκαπέντε μέρες ο θεός να μας προστατεύει και να μας φυλάει ώσπου να βρεθεί λύση…

 Στην Ιταλία βρέθηκε και φέτος το γνωστό παρεάκι που έδεσε από πέρσι_ εκτός από το γκρινιάρη που είχε άλλες υποχρεώσεις και δεν ακολούθησε.

Βόρεια τράβηξαν αυτή τη φορά  αλλά κάποιοι επέστρεψαν κρυωμένοι.

Εντυπωσιακό το άγαλμα της Ιουλιέτας που η παράδοση θέλει όποιον πιάνει το στήθος της να παίρνει καλή τύχη. Μάλλον όμως απευθύνεται μόνο σε άντρες , κι οι δικοί μας που είναι παραδοσιακοί δεν έχασαν την ευκαιρία κι είπαν να ακουμπήσουν  το καλότυχο σημείο.

Και που δεν πήγε η παρέα! Βενετία Μιλάνο, Πάντοβα,Βερόνα,λίμνη Κόμο Λουγκάνο και Μπολόνια.

Κι η ζωή μας…συνεχίζεται. Άλλοι φεύγουν άλλοι έρχονται και κάποιοι πηγαινοέρχονται…Κατάλληλη η εποχή για βόλτες έστω και κοντινές.

Ξεφεύγεις ,αλλάζεις παραστάσεις και εικόνες και ανταλλάσσεις ειδήσεις, νέα, κουτσομπολιά. 

Κι είναι πολλά τα θέματα των ημερών και  τα μεγάλα ζητήματα στην καθημερινή ατζέντα. Να βάλουμε τίτλους;;;

– Ο Δήμος Τσέλιος το μουσείο και η πλατεία…

– Τα μέσα…μεταφοράς και οι νέοι επενδυτές…

– Οι συναντήσεις-ομιλίες και τα συνέδρια…

– Στου Παράδεισου την πόρτα…

– Τα αρραβωνιάσματα…

– Όλα είναι δρόμος…ή αλλιώς Ηλία, Ρίχτο (πολλαπλή ερμηνεία)

-Εδώ γιατρός εκεί γιατρός που ναι ο ..παπάς;

-Ο φτωχός συγγενής και τα αποκριάτικα στολίδια.

-O Ριμπολόβλεφ οι βίλες και εμείς.

-Το νέο κίνημα και η Φώφη.

Με αυτά κι αυτά περνάει ο καιρός που συνεχίζει με λίγο περισσότερο κρύο και μικρά βοριαδάκια ανάμεσα. Υγρασία πολύ κι ο ήλιος δεν προκάνει να τη στεγνώσει. Λούτσα ο τόπος από το πρωί μέχρι το βράδυ, λούτσα και οι απλωμένες μπουγάδες που δεν στεγνώνουν με τίποτα. Τυχερός όποιος έχει υπόστεγο…

 Τυχερό κι ευτυχισμένο το αγοράκι  της Δάφνης και του Λάζαρου που ήρθε στον κόσμο πριν από λίγες μέρες και έκανε τον Τάσο και την Ανθή παππούδες για πρώτη φορά. Και από ότι μαθαίνω η γιαγιά-Ανθή αλλάζει και στους δυο τους πάνες. 

Μανούλα έγινε και η Ειρήνη στην εκπνοή του μήνα. Κοριτσάκι το μωρό και τρισευτυχισμένοι ο μπαμπάς Γιώργος ,  οι παππούδες Στράτος και Αντώνης και οι γιαγιάδες Λίτσα και Νικολίτσα…κάναμε και ρίμα…

Κι άλλες εγκυμονούσες ετοιμάζουν βαλίτσα σιγά σιγά και μπαίνουν στην τελική ευθεία. Με ένα πόνο κορίτσια και γερά παιδάκια.

  Και μια βάφτιση που έγινε στην Αθήνα . Ο Δημήτρης Δάγλας (Λίνος) βάφτισε την κόρη του και της έδωσε το όνομα Μαρία.

Βάφτιση και γάμος μαζί, για τον Θανάση Φερεντίνο (Καρδάρα) και την Νατάσα  Παχίδη .Σε διπλή τελετή παντρεύτηκαν με θρησκευτικό και βάφτισαν τον γιο τους. Το όνομα του μικρού Κωνσταντίνος Αθανασίου Φερεντίνος παρακαλώ.

Γάμος με τα όλα του κι αυτός . Με πολύ Μεγανήσι και …κλαρίνο. Παραδοσιακά και Μεγανησιώτικα. Το γεγονός συνέβη τον Οκτώβρη αλλά μας διέφυγε τότε και επανορθώνουμε.

Άλλες χαρές δεν γνωρίζουμε κι αν μας ξέφυγε κάτι…ξέρετε εσείς…

Στα κοινωνικά μας δυστυχώς  και οι λύπες …

Ο Μόντι Μαξούτη ζούσε πολλά χρόνια στο νησί δούλευε και μεγάλωνε τα παιδιά του αθόρυβα. Τον Άνι και την Έλσα. Πολλαπλά προβλήματα υγείας αντιμετώπιζε για χρόνια . «Έφυγε» στις αρχές του μήνα.

Από ανακοπή «έφυγε¨και ο καπετάνιος Δημήτρης (Τζίμης) Πάλμος. Άνθρωπος της θάλασσας πήρε υπό την προστασία του σαν καπετάνιος πολλούς Μεγανησιώτες στα καράβια. Ένας από αυτούς και ο πατέρας μου . Δεν θα ξεχάσω τις ιστορίες και των δύο από εκείνες τις εποχές. Ιστορίες που ο καπετάνιος μου θύμιζε τα καλοκαιρινά πρωινά στο Βαθύ….Καλό ταξίδι και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

Πλήρης ημερών  ¨έφυγε» από φυσικά αίτια και ο μπάρμπα Σταύρος Κονιδάρης (Κουμέρκης).Οι κηδείες ακολουθούν μνημόσυνα που σχεδόν τελούνται κάθε Σαββατοκύριακο .

 Στις γιορτές του μήνα τώρα, οι ανύπαντρες Μαρίες, Ο Μιχάλης ο Άγγελος κι η Αγγελική .Η Κατερίνα και   τελευταίοι ο Αντρέας και οι Αντριάνες. Χρόνια καλά και χαρούμενα σε όλους σας.

Όχι ότι καταλαβαίνουμε κάτι από αυτές τις γιορτές. Κοντεύουμε να ξεχάσουμε κι εκείνους που γιορτάζουν αφού ελάχιστα είναι αυτά που μας  τις θυμίζουν.  Εκτός από το face book. Αθόρυβες, τώρα πια ούτε επισκέψεις δεν γίνονται. Ένα μήνυμα στο κινητό η στο face book και την έβγαλες την υποχρέωση.

Πάνε τα τραπέζια κι οι οικογενειακές συγκεντρώσεις. Όπως τις πόλεις. Για να μάθεις αν κάποιος κάνει γιορτή πρέπει να πάρεις τηλέφωνο πρώτα.Κάποτε αυτό ήταν απλά αυτονόητο. Από την παραμονή  ξεκινούσε η γιορτή  με τα φιλέματα . Θυμάστε τα σκεπασμένα πιάτα με τα χρωματιστά μαντήλια που φίλευαν στα συγγενικά σπίτια κουραμπιέδες ή σπερνά για τον εορταζόμενο;

Παιδάκια γυρνάγαμε το χωριό από νωρίς το μεσημέρι για να προλάβουμε όλα τα σπίτια πριν σημάνει εσπερινός γιατί έπρεπε να σηκώσουμε και το ύψωμο στην εκκλησία.

Και η επόμενη μέρα, η μέρα της γιορτής ήταν κανονικό πανηγύρι. Ασπρισμένο και λαμπίκο το σπίτι με τα καλά  σεμενάκια και τα καλά σερβίτσια. Όλα τα φώτα αναμμένα  και τον κόσμο να πηγαινοέρχεται για να πολυχρονίσει τον εορταζόμενο.Τόσοι που δεν είχαν που να κάτσουν όταν έπεφταν όλοι μαζί.

Φαγητά, μεζεδάκια,  σαλάμι Ντελημάρη, γλυκά, ξηροί καρποί  ποτά , βερμούτι και γλυκόπιοτο για τις γυναίκες. Μύριζε η γειτονιά ρόιδο κουρκούτι κουραμπιέ και ψητό αρνί. Σήμερα ελάχιστοι συνεχίζουν την  παράδοση.

Αχνές ψιλοξεθωριασμένες αναμνήσεις. Αγαπημένες όμως που δυστυχώς λίγο η τεχνολογία κι ο εκπολιτισμός, περισσότερο η κρίση τις πίθωσαν στο άλμπουμ  των παιδικών μας χρόνων και σκότωσαν κι αυτές τις στιγμές.

Και τώρα που το σκέφτομαι ίσως βοηθήσω να τις ξαναθυμηθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες κάποια στιγμή…Ο μήνας κάπου εδώ  συμπληρώνει  και κλείνει. Τριάντα μέρες ακίνητο το βελάκι στο κουτί του Νοέμβρη στον τροχό του χρόνου. Που γυρνάει και περνάει αργά και σταθερά. Που φέρνει χαρές λύπες στεναχώριες. Καλά και κακά , όλα απρόβλεπτα .Κι εσύ απλός θεατής στην ροή του, αφού τίποτα δεν μπορείς να προβλέψεις κι ελάχιστα μπορείς να κάνεις για όσα σου φέρνει.

Μόνο να προσεύχεσαι και να ελπίζεις μπορείς, τα καλά τα όμορφα και τα ευχάριστα να είναι περισσότερα. Και τα  δύσκολα να είναι απλά περαστικά μικρά συννεφάκια.Ποτέ δεν ξέρεις όμως τι θα φέρει ο τροχός…Κι εκεί που κινείσαι αργά και σταθερά ανέμελος χαμογελαστός και αισιόδοξος η γη αρχίζει και τρέμει κι όλα γκρεμίζονται. Σε μια μέρα σε μια στιγμή. Κι όλα τα βλέπεις αλλιώς…

Αν ξέραμε το μέλλον άραγε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αλλάξουμε το γραμμένο, ή μήπως ότι είναι να γίνει θα γίνει.

 Κι αν όλα γίνονται για κάποιο λόγο ποιος είναι ο λόγος να βασανίζονται οι άνθρωποι σε αυτό το σύντομο πέρασμα τους από την αιωνιότητα;

 Δεν υπάρχει απάντηση…

Γι αυτό και οι ευχές έχουν αξία. 

Και μακάρι ο επόμενος μήνας να είναι ο καλύτερος του χρόνου που περνάει. Κι εμείς να μοιραστούμε μόνο χαρούμενες και γιορτινές στιγμές.

Μέχρι τότε …Να είμαστε όλοι καλά.

Από Μεγανήσι…Καλό βράδυ !