Σας έχει τύχει καμιά φορά; Βρες πως το λένε, πως το λέγαμε…

Ώρες περάσανε μέχρι να θυμηθώ πως λέγεται. Τα πήρα όλα, όσα θυμόμουνα, ένα προς ένα: κόφα, κοφίνι, καλάθι… τίποτα!

Μου ήρθε αργότερα. Συμβαίνει, μάλλον, αυτό με τις λέξεις που έχουμε πάψει πια να χρησιμοποιούμε. Παραμένουν όμως καταχωνιασμένες σε κάποια συρτάρια της μνήμης.

Μαλάθα, λοιπόν, απαραίτητη κάποτε σε κάθε αγροτικό σπίτι. Χρησίμευε για να προφυλάσσονται τα καρβέλια με το ψωμί, από γάτες, ποντίκια και κάθε λογής ζωύφια.

Τώρα που το κοιτάζω, αναφέρει ο Ν.Π. Ανδριώτης στο Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (Θεσσαλονίκη 1983): μαλάθα η, μεγάλο καλάθι· μεταγν. μάλαθος (=κάλαθος) (Φ. Κουκουλ. στην Αθηνά 57,212).

(Πηγή: www.kolivas.de)