H τηλεόραση αποδείχθηκε το καλύτερο φάρµακο για την οικονοµική κρίση. Από το πρωί µε τη δροσούλα γίνεται, δωρεάν, η ενηµέρωση από τα πρωινάδικα για ό,τι συµβαίνει στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσµο. Κατά το µεσηµέρι µαθαίνεις, πάντα δωρεάν, για τα κουτσοµπολιά. Και προς το βραδάκι εκτός από τις ειδήσεις (βουτηγµένες στη µιζέρια, στην απόγνωση και στην υπερβολή) έχεις τη δυνατότητα επιλογής δεκάδων ταινιών και σίριαλ. Πάντα δωρεάν. Και αν έρχεται Σαββατοκύριακο, µπορείς να ρίξεις και κανέναν χορό, κανένα ζεϊµπέκικο µε τις µουσικές εκποµπές αλλά και να δοκιµάσεις ό,τι έδεσµα και γλυκό τραβάει η ψυχή σου µε τις εκποµπές µαγειρικής. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι η κρίση έχει γονατίσει την κοινωνία και προσφέρουν – αφιλοκερδώς –ψυχαγωγία και φαγητό, άρτο και θεάµατα.
  Εκείνο πάντως που µε συγκλονίζει είναι τα σίριαλ. «Κισµέτ», «Το Νησί», τα «Ασηµένια φεγγάρια», οι «Χίλιες και µια νύχτες». Με το δάκρυ να τρέχει κορόµηλο. Βρίσκουµε αφορµή να κλάψουµε. Οχι για την κατάντια µας. Αλλά για τους πρωταγωνιστές. Οπως και µε τις εκποµπές ψυχαγωγίας. Διασκεδάζουµε βλέποντας τους πρωταγωνιστές να διασκεδάζουν. Και τρώµε µοναδικά πιάτα και γλυκίσµατα.
  Μάλιστα, τις προάλλες µε το τέλος, του «Μάστερ σεφ», ήπια τρεις σόδες απανωτά αφου είχα σκάσει στο φαγητό. Και φυσικά προβληµατιζόµαστε από τα ριάλιτι για το κακό χάλι της οικονοµίας, για την πτώχευση, το χρέος και το ευρώ. Το κακό µας το… ευρώ. Η τρόικα είναι παντού. Στο σπίτι µας, στην τσέπη µας, στις συντάξεις. Βουλιάζουµε χωρίς να αλλάζουµε. Πίκρα, απόγνωση, οργή, θυµός, Και µε τις ηλικιωµένες γυναίκες να είναι σε φοβερό δίληµµα τι να κάνουν το κοµπόδεµά τους. Να το βάλουν στην τράπεζα ή να το κρύψουν στο σπίτι αφού και τα δυο κρύβουν κινδύνους; Αισθάνοµαι να καταρρέω, κάπως σαν τη Μανωλίδου. 
  Όµως στο τέλος καταλαβαίνω πως θα πρέπει να δοξάσουµε τον Θεό που υπάρχει η τηλεόραση. Και τρώµε, και χορεύουµε, και περνάµε την ώρα µας. Και αισθανόµαστε ευτυχισµένοι έστω και µέσω της εικονικής πραγµατικότητας, µε αέρα τηλεοπτικό, ήτοι κοπανιστό.

(Πηγή: www.elgeorgakis.blogspot.com, άρθρο του Ηλία Γεωργάκη στα Νέα)