Δήλωση Κ. Δρακονταειδή για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης
Δήλωση Κ. Δρακονταειδή,
για την προδοσία της πατρίδας μας από το πολιτικό κατεστημένο.
Ύστερα από «σκληρές» διαπραγματεύσεις, ξημερώματα της Πέμπτης 9 Φεβρουαρίου, η χώρα παραδόθηκε από το πολιτικό κατεστημένο στους κατακτητές.
Στις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν, από τη μια μεριά αντιπροσωπεία του 4ου Ράιχ και από την άλλη, το φερέφωνο των αγορών, ο δοσίλογος πρωθυπουργός Παπαδήμος, καθώς και οι «Γερμανοτσολιάδες» πολιτικοί αρχηγοί Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς και Γ. Καρατζαφέρης.
Η χώρα μας είναι και τυπικά, υπό κατοχή. Η πατρίδα μας, είναι πια σκλαβωμένη.
Τα ψέματα τέλειωσαν.
Οι δρόμοι που έχουμε, όλοι μας, να επιλέξουμε, είναι δυο.
Ή με τους κατακτητές ή με την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα.
Τώρα, έχουμε πόλεμο.
Τέλος οι δικαιολογίες και τα άλλοθι.
► Τέλος οι δικαιολογίες και τα άλλοθι, για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που παρακολουθεί σαστισμένο να καταστρέφουν την ελπίδα για ζωή, των ίδιων του των παιδιών.
► Τέλος οι δικαιολογίες και τα άλλοθι, για όσους ήλπιζαν «σ’ ένα θαύμα» της τελευταίας στιγμής.
► Τέλος οι δικαιολογίες και τα άλλοθι, για όλες εκείνες τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, και κυρίως την Αριστερά, που όρθωσαν το ανάστημά τους από την αρχή ή και στην πορεία, να συνεχίζουν την πολυδιάσπαση.
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, για το ότι σχεδόν με τα ίδια αιτήματα, γίνονται συγκεντρώσεις σε διαφορετικές πλατείες.
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, για το ότι με αυτήν την τακτική, θα δοθεί η ευκαιρία στα διάφορα γιουσουφάκια της πολιτικής ελίτ, όχι μόνο να διασωθούν πολιτικά, αλλά και να «χτυπούν», ελέω εκλογικού νόμου, την πόρτα της κυβερνητικής εξουσίας.
Η ευθύνη αυτών των δυνάμεων, είναι ιστορική.
Τώρα είναι η ώρα της ενωτικής, συλλογικής απάντησης.
Η ευθύνη των πολιτών, είναι επίσης ιστορική.
Τώρα, είναι η ώρα ξεσηκωμού του λαού που οφείλει να πετάξει στη θάλασσα όλους εκείνους τους σφογγοκολάριους της πολιτικής που ακόμα ελπίζουν να εξαργυρώσουν στο πολιτικο – οικονομικό «χρηματιστήριο» τις συνεχείς οσφυοκαμψίες τους, ποντάροντας στην «αμνησία» των πολιτών.
Τώρα, είναι η ώρα του ξεσηκωμού, γιατί, όπως έλεγε ο πραγματικός επαναστάτης Ρήγας Φεραίος στο Θούριο, «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Λευκάδα 10/2/2012
Σημείωση: Κάποια από τα πολιτικά ποντίκια (π.χ. Γ. Καρατζαφέρης), άρχισαν να πηδούν από το μισοβυθισμένο καράβι, πιστεύοντας ότι θα σωθούν. …Μην τους ξεχάσουμε.
salaxi
12 Φεβρουαρίου 2012 @ 14:06
ο κολεας τα λεει πολυ καλα υπαρχει ομως μια διαφορα το 1940-44 που η ερμη η ελλαδα βρισκονταν υπο γερμανικη κατοχη ειχε πιο πολλες πιθανοτητες να σωθει γιατι βασιζονταν στην ψυχη του ελληνα που δεν χαμπαριαζε απο κατακτητες και ξαναγενηθηκε απο τις σταχτες της νικωντας το μεγαλο εισβολεα.σε ετουτη την οικονομικη κατοχη η ελλαδα δεν εχει ουτε μια πιθανοτητα στο τρισεκατομυριο να γλιτωση δεν υπαρχει φως στην ακρη του τουνελ γιατι οι ελληνες δεν αντιδρουν δεν επαναστατουν λες και εχουν αποδεχθει την μοιρα τους λες και βρισκονται σε μια μονιμη υπνωση και δεν ξεσηκωνεται κανεις να πεταξει εξω με τις κλοτσιες ολα αυτα τα κοθονια που μας εφεραν σε αυτο το χαλι.
Μεγας Αλεξανδρος
13 Φεβρουαρίου 2012 @ 14:58
μαζι σου κυριε Δρακονταειδη.
Η ισχυς εν τη ενωσει…….αλλα δεν το βλεπω .