Στις 19 Δεκεμβρίου, ένας Αιγύπτιος 44 ετών [σσ: ο Εμάντ Ασίζ], πατέρας τεσσάρων παιδιών, έχασε τη ζωή του όταν έπεσε από τον τρίτο όροφο κτηρίου της Γενικής Γραμματείας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων, μιας υπηρεσίας του (άκουσον άκουσον) Υπουργείου Εργασίας, ενώ καθάριζε τα τζάμια  Κυριακάτικα και ενώ δεν ήταν καν δηλωμένος ως υπάλληλος στην εν λόγω εταιρεία, όπου απασχολούνταν ως ανασφάλιστος.

Το παραπάνω συμβάν, δεν αποτελεί σενάριο κακόγουστης και μακάβριας συνάμα φάρσας, αλλά δείχνει με τον πλέον άθλιο τρόπο, το απόλυτο ξεχαρβάλωμα ενός κράτους που βρίσκεται παραδομένο στην απόλυτη διαφθορά και την προχωρημένη σήψη όλων των αξιακών κανόνων που θεμελιώνουν μια έστω υποτυπώδη κρατική δομή και υπόσταση.

Πέραν όμως  της γενικής αλγεινής εντύπωσης που προκαλεί το συγκεκριμένο γεγονός, πρέπει να εστιάσουμε έστω και για λίγο στο προκείμενο: Πώς γίνεται στο καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο για την εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, να απασχολείται ιδιωτικό συνεργείο με δύστυχους ανασφάλιστους αλλοδαπούς μελλοθάνατους;

Τα αρμόδια όργανα του ΣΕΠΕ που διερεύνησαν το εργατικό ατύχημα διαπίστωσαν σοβαρές παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, αν και το αρμόδιο υπουργείο δεν έδειξε και ιδιαίτερη προθυμία να ανακοινώσει έγκαιρα το τραγικό αυτό συμβάν. Όταν δε, αναγκάστηκε να το παρουσιάσει, το εμφάνισε ως μεμονωμένο γεγονός, παρά το ότι όλοι μας γνωρίζουμε, πως η πρακτική της αδήλωτης εργασίας αποτελεί πλέον τον κανόνα…

Σ’ ένα υπουργείο λοιπόν που εσχάτως δαπανήθηκαν αφειδώς κάποιες χιλιάδες ευρώ των φορολογουμένων πολιτών, σύμφωνα με εκτενή δημοσιεύματα στον τύπο, για τον καλλωπισμό των γραφείων της κ. Νταλάρα, πώς είναι δυνατόν να μη λαμβάνονται έστω και υποτυπωδώς οι στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας για τους εκεί απασχολούμενους;

Πώς μπορούν άραγε να δικαιολογήσουν οι ιθύνοντες του εν λόγω υπουργείου τη σημειολογική τούτη αθλιότητα; Μα «εύκολα», θα απαντούσε κανείς…

Άλλωστε είναι όλοι τους προπονημένοι κατάλληλα στην κοινωνική αναλγησία, για να καταφέρουν να επιζήσουν έστω και λάθρα, στο μεταλλαγμένο «μεταπατορικό» σοσιαλιστικό συνονθύλευμα που διαχειρίζεται τα κοινά εκ μέρους των προσκαλεσμένων κατακτητών μας.

Και τα χειρότερα έπονται…

Το άρθρο μας έστειλε ο Αριστείδης Δάγλας, συνδικαλιστής, Πρόεδρος του ΠΑΣΥΝΟ-ΕΣΥ