Στα καλα  σχολεια του εξωτερικου οι μαθητες που επιλεγουν φιλοσοφια ξεκινουν την εισαγωγη τους σ’ αυτην  απο το πρωτο κιολας μαθημα με το μυθο του σπηλαιου. Συμφωνα λοιπον με το μυθο μεσα  σε μια σπηλια βρισκονται  δεμενοι στις καρεκλες τους μια μικρη  ομαδα ανθρωπων κατα τετοιο τροπο ωστε να μην μπορουν  να στριψουν τα κεφαλια τους. Δεν μπορουν  να  δουν τους δεσμοφυλακες  τους παρα μονο να τους ακουσουν. Ο μοναδικος φωτισμος στην  σπηλια ειναι  καποια κερια  τοποθετημενα σε τετοια διαταξη ωστε οι δεσμωτες  να βλεπουν τη  σκια   του θεατρου που παιζουν οι φυλακες. Αυτο διαρκει  καμποσα χρονια ωσπου μια  μερα καποιος  απο αυτους καταφερνει  να λυθει. Συρεται ,παλευει, περναει μεσα απο στενωματα, απο πετρες και τελικα βγαινει. Στην αρχη τυφλωνεται  αλλα επειτα απο αρκετη ωρα  θαυμαζει την  ομορφια του κοσμου κι ετσι αυθορμητα σκεφτεται  να γυρισει πισω μεσα να  μιλησει  γι αυτο   και στους  φιλους του. Εκεινοι  ομως προς μεγαλη του εκπληξη του επιτιθονται και τελικα τον σκοτωνουν. Επικαιρος οσο ποτε ο Πλατωνας  δειχνει οτι τα προβληματα της ανθρωποτητας ειναι διαχρονικα. Με καχυποψια αντιμετωπιζουμε  οτιδηποτε καινουργιο,οτιδηποτε διαφορετικο,οτιδηποτε  ανανεωτικο,οτιδηποτε φρεσκο. Οι απαιτησεις των  καιρων  επιβαλλουν  συνεργασιες και φρεσκιες ιδεες και ηθη  κι επειδη  ειμαστε ανικανοι ως κοινωνια του Μεγανησιου να το αντιληφθουμε, βουλιαζουμε στο  βουρκο απο εγωισμο,ψωροπερηφανια,συμφεροντολογια και ανουσιες αντιπαραθεσεις   μεταξυ μας. Περιτρανα αποδεικνυεται  πως η κριση ειναι πολυεπιπεδη και ξεκινα  πρωτιστως απ τη παιδεια. Βολευε αρκετους για χρονια ο λαος να αποκτα χρηματα χωρις να αποκτα αναλογη παιδεια  για να ελεγχονται ευκολα, με αποτελεσμα τωρα που χρειαζομαστε  ανθρωπους να προχωρησουμε μπροστα να υποχωρουμε ατακτα.

Οποιος σπερνει ανεμους θεριζει θυελλες.

Το άρθρο μας έστειλε ο Γιώργος Γαβρίλης.