ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΠΡΟ-ΜΑΥΡΟ

του Μάκη Πολίτη

Μιλάνε οι δημοσιοψεύτες για πρωτοφανή κρατική αεροπειρατεία. Λοιπόν ας τα ξεκαθαρίσουμε. Η Ρωσία και η Λευκορωσία είναι καπιταλιστικές χώρες και μάλιστα με σκληρό καπιταλισμό. Αν θέλετε, πολύ ευχαρίστως να παραδεχτώ ότι ειδικά το καθεστώς της Λευκορωσίας δεν παραλλάζει από μία τυπική χούντα. Όμως ποιος είναι ο περιβόητος Προτάσεβιτς;

• Υπάρχουν φωτογραφίες που φοράει το κράνος των SS και τα συναφή στο στήθος του.
• Έχει πάρει μέρος σε διαδηλώσεις νεοναζιστών με όλα τα σύμβολα και με καύση βιβλίων.
• Έχει πολεμήσει, αν και μικρός στην ηλικία, στον πρόσφατο Ουκρανικό Εμφύλιο μαζί με τους ουκρανούς νεοναζί.

Αυτό το λευκορωσικό διαμάντι βρήκαν οι δυνάμεις ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού να τον χρίσουν ως την εναλλακτική πολιτική λύση απέναντι στον Λουκασένκο για να μειώσουν την επιρροή της Ρωσίας και όχι φυσικά γιατί τους έπιασε ο πόνος για τη δημοκρατία. Ποια δημοκρατία μπορούν να εξασφαλίσουν για το λαό της Λευκορωσίας άτομα σαν τον Προτάσεβιτς; Την ίδια δημοκρατία που είχαμε κι εμείς επί εποχής Άλεν Ντάλες και Πιουριφόι, για να μην πω και χειρότερη ακόμα.

Όσον αφορά για την «πρωτοφανή κρατική αεροπειρατεία» που ισχυρίζεται η κυρία Σία Κοσιώνη, μόνο πρωτοφανής δεν είναι.

• Το Ισραήλ το 1954 υποχρέωσε αεροπλάνο των συριακών αερογραμμών να προσγειωθεί στο έδαφος του.
• Η Γαλλία το 1957 κατέβασε αεροπλάνο που είχε μέσα τον ηγέτη της Αλγερίας, τον Αχμέτ Μπεν Μπελά, για να τον συλλάβει.
• Η Τουρκία το 2012 κατέβασε επίσης ένα αεροπλάνο των συριακών αερογραμμών.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013 υποχρέωσε το αεροπλάνο που ήταν μέσα ο ηγέτης της Βολιβίας Μοράλες, ερχόμενος από τη Μόσχα, να προσγειωθεί στην Αυστρία, αφού του είχαν αποκλείσει τον εναέριο χώρο τους η Ισπανία και η Ιταλία.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί πέφτει τόσος πόνος από τους δημοσιοψεύτες «κατεβάσανε το παιδί από το αεροπλάνο» και άλλα δακρύβρεχτα;
Μα είναι πολύ απλό. «Στόχος η φθορά των συνειδήσεων» όπως έγραφε κάποτε ο Έντουαρντ Ρόζενταλ. Προσπαθούν, και μπράβο τους τα έχουν καταφέρει αρκετά καλά, να δημιουργήσουν ένα σύστημα αξιών στον μέσο πολίτη όπου οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και η Αμερική φυσικά, απαρτίζουν τον άξονα του Καλού. Οι χώρες που είναι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή έξω από την αμερικάνικη επιρροή δεν είναι παρά ο άξονας του κακού, ο Βεελζεβούλ ο ίδιος, αν θέλετε. Άσπρο από την μία, μαύρο από την άλλη. Φυσικά δεν θα καθίσουν να σου εξηγήσουν γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει τη νεοναζιστική Ουκρανία, γιατί διεξάγει το μεγαλύτερο εμπόριο όπλων στον κόσμο ή γιατί από την ίδρυση της και μετά έχει πάρει ενεργά μέρος σε όλους τους τοπικούς πολέμους που γίνανε στον πλανήτη. Φτάσανε μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι η δημοκρατία δεν είναι ένα σύστημα που επαφίεται στην ελεύθερη βούληση και στην πολιτική πρακτική του κάθε λαού. Όχι, σου λένε. Μπορεί άνετα να επιβληθεί σε κάποιες χώρες από κάποιες άλλες χώρες. Γιατί όχι;

Λοιπόν εσύ τι θα κάνεις, «μεσαίε πολίτη»; Θα δεχτείς να γίνει το σύστημα αξιών σου, η συνείδηση σου μια σκακιέρα με άσπρα και μαύρα τετράγωνα και μάλιστα μια σκακιέρα άδεια, έρημη και σκότεινη για να παίξουν μέσα σ’ αυτή τα στημένα παιγνίδια τους; Τι απ’ όλα είσαι επιτέλους; «Δειλός, μοιραίος και άβουλος αντάμα» ή έχεις μέσα σου την ψυχή και το τσαγανό που πρέπει να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο;