Συνέντευξη ναυάρχου Σπύρου Κονιδάρη για τα εθνικά ζητήματα.
O πατριώτης μας Ναύαρχος Σπύρος Κονιδάρης μιλάει στο Focus 103,6 για τα Εθνικά θέματα, το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, την συζητούμενη αύξηση της θητείας, την ανάγκη στήριξης των ακριτών και των πληθυσμών των μικρών νησιών. Μεταξύ αυτών και αρκετά… πιπεράτα σχόλια για την κατάσταση στην Τουρκία και το στρατιωτικό παρασκήνιο στην γείτονα, από κάποιον που το γνωρίζει πολύ καλά. Ακούστε την συνέντευξη ΕΔΩ
17 Σεπτεμβρίου 2020 @ 18:01
Ειλικρινά έχει γίνει το μυαλό μου αυγολαδο 2 μήνες τώρα… εαν θα έχουν meteor τα rafale,εάν θα πάρουμε τις balharra, εάν θα έχουν spike nlos τα apache μας, εαν θα φτάνει ο mdcn από το Μεγανήσι στην Κων/ πόλη…ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ…
17 Σεπτεμβρίου 2020 @ 20:52
Καλησπέρα στον Ναύαρχο. Ήθελα τη γνώμη του για τις μελλοντικές φρεγάτες του ΠΝ.
Πιστεύει ότι πρέπει να επιμείνουμε στη επιλογή της ψηφιακής φρεγάτας Βelharra/ FTI εισάγοντας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο τους Aster 15/30 + τους Mdcn ´η να πάμε στη λύση που προτείνουν οι Ολλανδοί , στις φρεγάτες OMÉGA δηλαδή , με την ελπίδα ότι οι αμερικανοί θα μας αποδεσμεύσουν τους SM-2 για να έχουμε δυνατότητα αεράμυνας περιοχής.
Ευχαριστώ .
18 Σεπτεμβρίου 2020 @ 14:22
Το ερώτημα από τον φίλο και πιθανότατα συμπατριώτη «Γάλλο» είναι αντίστοιχο του “Ποιό είναι το καλύτερο όπλο αυτοάμυνας; Πιστόλι ή περίστροφο, 6σφαιρο ή 15σφαιρο, 9άρι, 38άρι ή 45άρι ; (με σφαίρα 9 χιλιοστών, 0,38 ή 0,45 της ίντσας).
Η σωστότερη απάντηση είναι «Το καλύτερο όπλο είναι αυτό που έχεις πάνω σου!!!»
Δηλαδή, όταν θα γίνει ο καυγάς δεν μπορείς να πεις στον άλλο, «μισό λεπτό, να πάω σπίτι μου να φέρω το …μυδράλιο».
Στον ξαφνικό καβγά, ένας …σουγιάς είναι το καλύτερο όταν ο άλλος είναι άοπλος.
Η Χώρα θέλει εξοπλισμό Χθες, εκτός αν …συμφωνήσει ο Τούρκος να μας δώσει διορία καμιά 15 χρόνια για να μετρηθούμε παραπίσω (θα ‘μαστε καλύτεροι τότε??).
Καλύτερα λοιπόν αυτή την στιγμή πλοία είναι :
1. Ετοιμοπαράδοτα με όπλα και ηλεκτρονικά όμοια/ συμβατά με αυτά που έχουμε. Τέτοια δεν υπάρχουν.
2. Μεταχειρισμένα σε καλή κατάσταση, συμβατά με τα δικά μας συστήματα (πρόωση, ηλεκτρονικά και όπλα) με σοβαρό υπόλοιπο επιχειρησιακού βίου (20+ χρόνια). Τέτοια είναι οι (2) Ολλανδικές φρεγάτες τύπου «Μ». https://en.wikipedia.org/wiki/Karel_Doorman-class_frigate
Αν αυτές προσφερθούν σε λογική τιμή (15-20% ενός νέου πλοίου) αποτελούν για σήμερα (με τις απειλές και τον κίνδυνο) καλή ενίσχυση.
Προσφέρονται και Αγγλικές τ. «23» αλλά είναι πολύ διαφορετικές σε όλα. Και δεν μπορείς, ούτε να μάθεις γρήγορα ούτε να έχεις σε λειτουργία όλα αυτά τα διαφορετικά συστήματα. Θέλεις εκατοντάδες στελέχη να εκπαιδεύσεις (που θα τα βρεις αφού αυτοί που έχεις σήμερα, με το ζόρι κρατάνε ζωντανά τα υπάρχοντα υπερήλικα πλοία και συστήματα). Και πολλούς μήνες εκπαίδευση και νέα συνεργεία και …τόνους ανταλλακτικών με χιλιάδες κωδικούς ανά σύστημα ή όπλο χρειάζεσαι (τα προβλήματα που θα έχουμε με την απόκτηση του RAFALE και, ακόμη χειρότερα, αν πάρουμε και άλλο τύπο αεροσκάφους μετά…) και φυσικά μεγάλο «κρυφό» κόστος μετά την αρχική παραγγελία.
3. Πλοία νέα που θα αρχίσουν να παράγονται σύντομα στην Ελλάδα, με μεγάλη προστιθέμενη Ελληνική αξία και χρήματα που θα μείνουν στην Χώρα. Πλοία έστω και μικρότερα (από π.χ. 40 μέτρα και πάνω, για αντικατάσταση των 20+ υπερήλικων περιπολικών που λέω στην συνέντευξη) αλλά εντασσόμενα σε «οικογένεια» σκαφών ώστε μετά την κατασκευή (με τα λάθη, τις καθυστερήσεις, τις αποκλίσεις μεταξύ σχεδίων και τελειωμένου σκάφους) των πρώτων 3-4, να εξελίξουμε τα σχέδια και να πάμε στα αμέσως μεγαλύτερα. Έτσι σε 10 χρόνια από σήμερα να μπορούμε να φτιάξουμε πλοία μεγαλύτερα και πιο σύνθετα (σε κατασκευή, ηλεκτρονικά και όπλα) της τάξεως των κορβεττών (μεγέθους π.χ. πάνω 85 μέτρα και 1500 τόνους) που θα μπορούν να παραμένουν ανοιχτά στο Ιόνιο, το Λιβυκό και την ανατολική Μεσόγειο επί μακρόν (χωρίς να επηρεάζονται από καιρούς) και με λίγα άτομα προσωπικό. Σήμερα σε αυτό τον ρόλο έχουμε μόνο φρεγάτες με 200 άτομα προσωπικό (μεγάλο κόστος).
Φυσικά θα πάρουμε μηχανές, ασυρμάτους και ηλεκτρονικά συστήματα από το εξωτερικό αλλά δεν χρειαζόμαστε αυτή την ώρα ούτε άλλα ακριβά όπλα ούτε πανάκριβα ηλεκτρονικά – radars. Τα νέα πλοία μας μπορούν να έχουν τέτοιες δυνατότητες ώστε να εξοπλιστούν καλύτερα στο μέλλον (fitted for but not with) -αφού έχουν ζωή 40+ έτη- όταν (ευχόμαστε ότι) η Χώρα θα έχει δυνατότητες.
Προέχει λοιπόν η απόκτηση νέων πλοίων και όσο για όπλα έχουμε για να βυθίσουμε τον Τουρκικό Στόλο 3 φορές – κάτι που οι Πολιτικές Ηγεσίες της Χώρας έχουν δείξει ότι δεν το εξετάζουν (όπως έχω πει πολλές φορές δεν τις κρίνω γι αυτό, γιατί η εκάστοτε Νόμιμη Κυβέρνηση έχει την ευθύνη απέναντι στο Έθνος, την Ιστορία κτλ- έτσι γίνεται στην Δημοκρατία). Αφού λοιπόν δεν μιλάμε για κήρυξη πολέμου, χρειαζόμαστε πλώρες άμεσα και μάλιστα σιδερένιες (γιατί διάφοροι ενδιαφέρονται για φουσκωτά ή αλουμινένια που είναι διαθέσιμα άμεσα από …..ευέλικτους ενδιάμεσους). Κύριοι, τα λαστιχένια σκάφη είναι για αναψυχή και το αλουμίνιο είναι για την αεροπορία. Η θάλασσα θέλει χάλυβα. Και ο χάλυβας είναι φθηνός και ο αέρας (που κλείνει μέσα του το καράβι) είναι τζάμπα. Αυτά λέμε όσοι ξέρουμε από θάλασσα – οι ….τσοπαναραίοι (ή οι αντιπρόσωποι) ας λένε ότι θέλουνε. Το θέμα είναι η Πολιτική Ηγεσία ποιους ακούει!!!!!
Πριν όμως και πάνω απ’ όλα χρειαζόμαστε νέο προσωπικό με γνώσεις στην σύγχρονη τεχνολογία (ηλεκτρονικά, υπολογιστές, αυτόματα συστήματα). Δυστυχώς, το Ναυτικό τα τελευταία 10 χρόνια έχει χάσει (αποστρατείες, συνταξιοδοτήσεις) πάνω από 3.000 στελέχη και λόγω μνημονίων έχει προσλάβει λιγότερους από 700 υπαξιωματικούς (ΣΜΥΝ) από τους οποίους μόνο 200-250 είναι αυτών των κρίσιμων ειδικοτήτων για στελέχωση σύγχρονων πλοίων. Αν αναλογιστεί κανείς πως σε μια σύγχρονη φρεγάτα με πλήρωμα 150 (λόγω αυτοματισμών), θέλουμε 80-100 άτομα με εξαιρετικές γνώσεις σύγχρονης τεχνολογίας (όχι μάγειρες, αρμενιστές, σηματωρούς, διαχειριστές, νοσοκόμους κτλ, απαραίτητους βεβαίως και αυτούς) καταλαβαίνουμε πως, για τα καράβια που θα παραλάβουμε το 2026 (αν τα παραγγείλουμε σήμερα) πρέπει κάθε χρόνο το Ναυτικό, αρχίζοντας από τώρα να προσλαμβάνει (ΣΜΥΝ ή ΕΠΟΠ) τουλάχιστον 150 για τις σύγχρονες ειδικότητες, μόνο για την παραλαβή, λειτουργία και υποστήριξη των συστημάτων νέας τεχνολογίας (χρειάζονται και 2-3 χρόνια εμπειρίας σε πλοία με έμπειρους προϊσταμένους, υπολόγους και διευθυντές αξιωματικούς).
Σε ότι αφορά μελλοντικά σχέδια πλοίων η καλύτερη και φθηνότερη επιλογή είναι να μπούμε σε πρόγραμμα ναυπηγήσεων άλλου Ναυτικού (π.χ. Γερμανίας, Ιταλίας, Ολλανδίας, Δανίας, Ισραήλ ΗΠΑ) για πλοία βεβαίως κοντά στις απαιτήσεις μας (όχι λογική …μικρομέγαλου). Έτσι και το κόστος σχεδίασης θα μοιραστεί, και το συνολικό κόστος θα είναι ελεγμένο και τα περιθώρια ….ελιγμών για πονηρούς πολιτικούς επιλέγοντες και ευέλικτους αντιπροσώπους εταιριών, θα είναι μικρά.
Όσον αφορά στα όπλα, επειδή έχουμε τεχνογνωσία στα αμερικανικά (πολλά από τα οποία αναπτύσσονται με χρηματοδότηση από πολλές χώρες του ΝΑΤΟ που τα αγοράζουν μετά σε μεγάλες ποσότητες) που είναι φθηνότερα και στην αγορά και επίσης στην συντήρηση (χωρίς π.χ. κάθε 8 χρόνια πανάκριβη αναζωογόνηση) και γνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να μείνουν έξω από της προμήθειες των Ε.Δ. όλων των χωρών του ΝΑΤΟ (ευνόητοι οι λόγοι), εκτιμώ πως η πλειοψηφία των όπλων θα είναι από ΗΠΑ εκτός από μερικά για διαφοροποίηση του οπλοστασίου μας απέναντι στην απειλή της Τουρκίας (όπως οι «πύραυλοι» EXOCET του Ναυτικού και της Αεροπορίας).
Ελπίζω να βοήθησα κάποιους φίλους να καταλάβουν περισσότερα. Όμως δεν έχω την δυνατότητα να απαντάω σε κάθε ερώτηση. Αν κάποιοι θέλετε και μπορείτε να διοργανώσετε μια συζήτηση από απόσταση με χρήση διαδικτύου (μέσω Webex κτλ) είμαι στην διάθεσή σας.
Ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη, για την φιλοξενία.
Καλή σας μέρα και καλό φθινόπωρο να έχουμε με υγεία.