Ο ελαφρύς φασισμός

του Μάκη Πολίτη

Δεν μας έφτανε η απειλή του κορωνοϊού που μας έκλεισε μέσα στα σπίτια μας, γέμισε και το διαδίκτυο από γκρουπούσκουλα του κερατά που παράγουν «επιμορφωτικά» βίντεο λανσάροντας έναν άλλου τύπου φασισμό. Έναν φασισμό από δεύτερο χέρι. Φορώντας τη μάσκα της απάρνησης της παλαιάς υστερίας «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» προσπαθούν να αποκαθάρουν τον εθνικισμό από τις δολοφονικές του ιδιότητες. Βλέπεις, το σκληρό πρόσωπο του φασισμού με τη μαγκιά-κλανιά έχει πάρει τα τελευταία χρόνια την αποκωλομένη κι έτσι υπάρχει ανάγκη να λανσαριστεί ένας νέου τύπου φασισμός. Ένας φασισμός που αρνείται βέβαια την ίδια τη λέξη, που δείχνει με το δάχτυλο τα παλαιά τους πρότυπα, τον Μουσολίνι, τον Χίτλερ κι όταν μιλάει επιτιμητικά για αυτούς δεν ξεχνάει να αντιπαραβάλλει πάντα ως το άλλο άκρο τον κομμουνισμό. «Ρε τι μας έκαναν αυτοί οι μπαγάσες που δυσφήμησαν τον εθνικισμό. Αλλά προσέξτε και ο Στάλιν μπαμπούλας σαν κι αυτούς ήτανε». Γνωστό το παραμύθι μόνο που αυτή τη φορά δεν το ακούμε από τους φιλελέδες αλλά από εκείνους τους ακροδεξιούς που δεν παραδέχονται και τόσο ότι είναι ακροδεξιοί. «Άντε», θα σου πούνε, «τι ακροδεξιοί; Όσο πατάει η γάτα». Χωρίς υστερίες, χωρίς τσαμπουκά, μια κι αυτή η πολιτική βρήκε τον πάτο, επιχειρηματολογούν για να αποδείξουν τα εξής τραγελαφικά:

• «Ο διεθνισμός δεν βοήθησε ποτέ τους λαούς. Αντίθετα ο εθνικισμός τους οδήγησε στην ελευθερία». Γελάστε φραγκόκοτες. Κι αν έχουμε δει τόσες φορές κάτι μεγαλοϊδεάτες να φοράνε τη στολή και τα όπλα του κατακτητή μάλλον θα μας γελούν οι αισθήσεις ή τα ιστορικά μας βιβλία.
• «Ο μαρξισμός είναι ψευδοεπιστήμη». Ψευδοεπιστήμη λοιπόν το θεμέλιο της Μακροοικονομίας. Αν ο Κάρολος Μαρξ ήθελε μόνο να εξηγήσει τον κόσμο και όχι να τον αλλάξει, θα ήταν όλα καλά κι όλα ωραία. Δεν αποκλείεται να ήταν ακόμα κι ο πατέρας της οικονομολογικής τους προσέγγισης.
• «Οι εθνικιστές δεν είναι ρατσιστές και σωβινιστές. Δεν μισούν και δεν υποτιμούν τα άλλα έθνη». Το ακούσαμε κι αυτό!
• «Ο πατριωτισμός είναι αγάπη προς τα υλικά αγαθά της πατρίδας, ενώ ο εθνικισμός αγάπη προς τα πνευματικά αγαθά». Παπαρολογίας το ανάγνωσμα, πρόσχωμεν! Μην απορείς φίλε αναγνώστη. Για να σταθεί η βρώμικη ιδεολογία τους πρέπει κάθε πατριώτης να σταμπαριστεί σαν ιδιοτελής και υστερόβουλος. Ο εθνικιστής λοιπόν είναι καλός. Ο πατριώτης έτσι κι έτσι. Προσπαθούν λοιπόν να αμαυρώσουν έστω και με λίγο γκρίζο την έννοια του πατριωτισμού για να την αντικαταστήσουν αργότερα στο εθνικό μας λεξιλόγιο μ’ εκείνη του εθνικισμού.
• «Την απελευθέρωση μας από τον οθωμανικό ζυγό τη χρωστάμε στον εθνικισμό. Εκείνοι οι αγωνιστές ήταν εθνικιστές». Εδώ μόνο να αντιπαραβάλλω σ’ αυτή τη βλασφημία τον αδελφικό δεσμό του Γέρου του Μωριά με τον Αλβανό Αλή Φαρμάκη, το πώς πολέμησαν πλάι-πλάι οι δυο τους στο Λάλα της Ηλείας τον Βελή Πασά τον ομοεθνή και ομόθρησκο του Αλή Φαρμάκη και το πώς διαφέντεψε ο τελευταίος τη ζωή του αδελφοποιτού του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη όταν ο Βελής του μήνυσε ότι τον συγχωρεί φτάνει να του τον παρέδιδε. Αργότερα στη Ζάκυνθο ο Κολοκοτρώνης και ο Αλή Φαρμάκης έκαναν σχέδια για μια ελεύθερη Πελοπόννησο, ελεύθερη για χριστιανούς και μουσουλμάνους. Να αντιπαραβάλω επίσης ένα δίστιχο από τον θούριο του Ρήγα, εκείνου που οραματίστηκε μια πανβαλκανική πολιτεία ισότητας και αδελφότητας.
  «Να διώξουμε τους λύκους που το ζυγό κρατούν
  και χριστιανούς και τούρκους όλους μας τυραννούν».
  Αφού δεν ήταν λοιπόν αποδεδειγμένα εθνικιστές ούτε ο Κολοκοτρώνης ούτε ο πρωτεργάτης και πρωτομάρτυρας της λευτεριάς μας Ρήγας, ποιοι ήταν;
• Ακόμα και το έπος του 40 το φορτώνουν στους εθνικιστές. Πώς σας φαίνεται πάλι αυτό; Ας μην υπήρχαν οι πατριώτες αξιωματικοί, ο ψυχωμένος ένοπλος λαός να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις εντολές που λάβαιναν από την ηγεσία της Αθήνας και οι μάχες με τον ιταλικό φασισμό δεν θα γίνονταν στα βουνά της Αλβανίας αλλά λίγο έξω από τη Λάρισα. Οι δυο τουφεκιές που ήθελαν να ρίξουν οι στρατοκράτες των Αθηνών «για την τιμή των όπλων» έγιναν πυρκαγιά, φουσκωμένο ποτάμι. Ποιος το περίμενε; Όχι πάντως το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου.
  Εκείνοι εξέφραζαν τον πόνο τους γιατί τους επιτέθηκε ο «συναγωνιστής» Μουσολίνι.

«Επομένως αν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αγωνιζότανε πραγματικά για την ιδεολογία που υψώσανε για σημαία, έπρεπε να υποστηρίζουν παντού την Ελλάδα με όλη τους τη δύναμη…
Επομένως η Ιταλία, που ωστόσο ανεγνώριζε την συγγένεια του Ελληνικού καθεστώτος προς το δικό της, έπρεπε να είναι ειλικρινά και πιστά φιλικώτατη. Κι όμως ήτο εχθρική και στο τέλος εζήτησε να την κατακτήσει» (Ημερολόγιο Μεταξά 2 Ιανουαρίου 1941).
Καταλάβατε; Γιατί, αδέλφια μου, γιατί; Κι εμείς φασίστες σαν κι εσάς είμαστε. Γιατί μας το κάνατε αυτό;

Ξεπλένουν λοιπόν τον Μεταξά μαλακά κα ήσυχα, χωρίς υστερίες. Είπαμε, οι υστερίες μας τελειώσανε. Τώρα ήρθε η ώρα ενός άλλου πλασαρίσματος όλης αυτής της βρωμιάς. «Ο Μεταξάς ήταν εθνικιστής», σου λένε. «Όχι φασίστας». Και ποιος είναι εθνικιστής, ρε φίλε; Αυτός που πρόσκειται στην ιδέα του έθνους; Αυτός που αναλώνει τον εαυτό του για την πρόοδο και την προκοπή του έθνους του; Μην το κουράζεις… ευτυχώς που ο νάνος δικτάτωρ κρατούσε ημερολόγιο για να απαντήσει ο ίδιος στους σημερινούς επιγόνους του.
«Μου είναι αδιάφορον αν ο Βασιλεύς είναι καλός ή κακός, επιβλαβής ή ωφέλιμος. Δεν εξετάζω αν αι πράξεις του προξενούν καλόν ή κακόν εις το Έθνος. Τον ακολουθώ τυφλώς εις ό,τι θέλει. Η θέλησίς του είναι δι’ εμέ νόμος».(Ημερολόγιο Μεταξά 18-31 Μαρτίου 1900).
Τι άλλο να σου πει, ρε ξευτίλα, για να καταλάβεις ότι χεσμένο το είχε το έθνος μπροστά στην κυριαρχία και τα συμφέροντα του βασιλιά που υπηρετούσε πιστά σαν τον τελευταίο σφουγγοκωλάριο και λακέ;
Κι έτσι δειλά-δειλά στην αρχή και με αρκετό θράσος για την συνέχεια αρχίζουν να ξεπλένουν και τους Απριλιανούς. «Όλοι καλοί και πατριώτες», σου λένε, «κι αν δεν υπήρχε αυτός ο μουλωχτός ο Ιωαννίδης… τώρα η Ελλάδα θα είχε γίνει Ελβετία». Και θα προλάβουν, έννοια σου, και την ερώτηση που θα σου ανεβεί αυθόρμητα στα χείλη «αν είναι έντιμο και νόμιμο να καταλύει κάποιος το σύνταγμα και τη δημοκρατία». Εδώ πια κι αν θ’ ακούσεις την ολική επαναφορά του «Πιστεύω» του Παπαδόπουλου: «Η Ελλάδα οδηγείτο στο χάος από τη φαυλοκρατία των αστικών πολιτικών κομμάτων και εκινδύνευε από τον εσωτερικό εχθρό. Στο κάτω-κάτω κινήματα έκαναν και ο Πλαστήρας και ο Κονδύλης και ο Βενιζέλος». Προπάντων ο εσωτερικός εχθρός. Δηλαδή; Κομμουνιστές, παιδί μου, παντού. Μέσα από τα σύνορα, έξω από τα σύνορα, στον αέρα, στο διάστημα, ακόμα και στα βάθη της θάλασσας δίπλα απ’τους ροφούς και τις συναγρίδες. Soft και Light ο φασισμός αυτός, αλλά τα παιδάκια του είναι μαστόρια στην ιστορική διαστρέβλωση.

Έχε λοιπόν τα μάτια σου τέσσερα, πολίτη, τα μάτια σου δεκατέσσερα εργάτη και μικροεπαγγελματία, που κάθεσαι ανάσκελα στο κρεβάτι σαν τη χήρα του γνωστού ανέκδοτου. «Άσ’ τονε να δούμε τι θα κάνει». Ξέρεις πολύ καλά τι θέλει να κάνει, τι θέλουν να κάνουν. Κι όταν θα διαφεύγουν απ’ το παράθυρο, απ’ το προσκήνιο της ιστορικής σου ευθύνης, θα λες και πάλι «βρε τους παλιανθρώπους, τέτοιοι ήταν;». Μην τους ακούς. Ούτε τους χρειάζεσαι ούτε με το μέρος σου είναι. Εχθροί σου είναι και το κακό σου θέλουνε. Μην τους δανείζεις τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου.
Πρόσεχε, πολίτη. Πρόσεχε, εργάτη και μικροεπαγγελματία. Δικαιολογία δεν έχεις καμία, γ… την αγραμματοσύνη σου και την αφέλεια σου που μηδενίζεις το κοντέρ και είσαι έτοιμος κάθε φορά να ακολουθήσεις τον κάθε σκατόψυχο που θα σου χαϊδέψει τα αυτιά με «εθνικές» ή θρησκευτικές παπαρολογίες. Άντε να δούμε!