Ο ΜΕΓΑΝΗΣΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΜΕΝΤΗΣ» τίμησε τον Βασίλη Κανέλλο στην κοπή της πίττας του την Κυριακή 26/1/20 και ώρα 18:00 στην αίθουσα των Λευκαδίων Ηλιούπολης & Γύρων Δήμων «Η Φανερωμένη». Ο Άρης Δάγλας, ο Βαγγέλης Κανέλλος, ο Γιάννης Πολίτης και η Κατερίνα Καββαδά (Αντρίκου), μίλησαν για την προσωπικότητά του και την προσφορά του στο Μεγανήσι και τον Σύλλογο

Ακολουθούν κάποιες από αυτές τις ομιλίες:

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΓΛΑΣ:

Μου ζητήθηκε να πω σήμερα δυο λόγια για τον Βασίλη τον Κανέλλο. Έναν άνθρωπο που έχει ζυμώσει τη ζωή και την επαγγελματική του διαδρομή με τα κοινά του Μεγανησίου, είτε αυτά λέγονται πολιτισμός, είτε αυτοδιοίκηση, είτε κοινωνική δράση και συμμετοχή στους αγώνες για την αναβάθμιση των υποδομών του νησιού μας.

Όμως πέραν αυτών, θα επιχειρήσω να δώσω μια εικόνα της εντύπωσης που είχα για τον Βασίλη από παλιά, από τότε που παιδάκια ακόμα, τρυπώναμε κρυφά στα παρασκήνια και στις πρόβες των θεατρικών παραστάσεων στις οποίες -μεταξύ των άλλων αξιόλογων συντοπιτών μας- πρωταγωνιστούσε ο Βασίλης ο Κανέλλος.

Ψηλός, ευθυτενής, επιβλητικός, αρχοντάνθρωπος, δεν πέρασε ποτέ του απαρατήρητος. Τον θυμάμαι νέο, αγορεύοντας στο μαγαζί του Νιάγκα και στης θεια Βγενικιάς, να καπνίζει Santeάφιλτρα, χτυπώντας το τσιγάρο με τέμπο στο πακέτο, πριν το ανάψει. Ακόμα κι αυτό, το έκανε με στυλ.

«Άει να μου πάρεις ένα πακέτο Sante απ’ τον Ματροπάνο καμάρι μου», μου’ χε πει με τη βροντερή του φωνή, μια φορά σε ένα διάλλειμα απ’ τις πρόβες του Οιδίποδα το 1980, κι εγώ ένοιωσα σπουδαίος που προτίμησε εμένα ο Βασίλης για αυτό το θέλημα… Στα μάτια μας φάνταζε υπερκόσμιος. Ήτανε ένα ίνδαλμα που όλοι οι τότε δεκάχρονοι θέλαμε να φτάσουμε.

Ξεχώριζε πάντα ό,τι κι αν έκανε. Τον θυμάμαι στου Ρεμεντινού, να διατηρεί τη μεριά του στις «πλάκες» που κάθονταν οι μεγάλοι και να ρητορεύει. Ακόμα να παίζει μπάλα σε θέση φορ λόγω του αναστήματός του, αλλά και να κάνει τον διαιτητή αργότερα επιβάλλοντας την τάξη μεταξύ των θερμόαιμων παικτών των αντιμαχόμενων πλευρών, είτε έπαιζαν Αλώνια εναντίον  Ράχης, είτε Κατωμέρι εναντίον Σπαρτοχωριού ή Βαθιού. 

Ως πρώτη θεατρική εικόνα, έρχεται στο μυαλό μου η συγκλονιστική του ερμηνεία στον «Φωτεινό» του Βαλαωρίτη, το 1976,όταν παιδιά ακόμα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, γίναμε κοινωνοί μιας πρωτόγνωρης συγκίνησης. Η επανάσταση των Λευκαδιτών αγροτών, μεταφέρθηκε ξαφνικά με τρόπο μαγικό στη σκηνή του θεάτρου, που με φαντασία και τέχνη απαράμιλλη ο Βασίλης, ο Πέτρος ο Γιώργος, ο Κώστας, η Έλσα, η Χρυσάνθη και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης είχαν στήσει στο χωράφι του Κανούλια, δίπλα στο σχολείο μας.

Κάθε καλοκαίρι περιμέναμε πώς και πώς την παράσταση που θα κορύφωνε την αναμονή μας. Και ο Βασίλης, κάθε καλοκαίρι μας αντάμειβε με τη γενναιόδωρη και πληθωρική του παρουσία. Πώς να ξεχάσει κανείς την ερμηνεία του στον Οιδίποδα, στην πλατεία του Κατωμεριού; Όσο κι αν ακουστεί παράξενο, δεν έχω παρακολουθήσει ακόμα καλύτερη ερμηνεία στη συγκεκριμένη τραγωδία. Η εικόνα του «φρεσκοτυφλωμένου» αιμόφυρτου Βασίλη και ο ανατριχιαστικός σπαραγμός του, μόλις έμαθε τη συγγενική του σχέση με την Ιοκάστη, είναι ακόμα πολύ βαθιά εντυπωμένη στη μνήμη μου. Ειδικά δε, μόλις έμπηξε στα μάτια του τις καρφίτσες του μανδύα του, το έκανε τόσο πειστικά που το κοινό σοκαρίστηκε μέχρι δακρύων. Κάποιες γριούλες μάλιστα σκούζανε πως «εστραβώθηκε το παλικάρι»…

Δεν θα αναφερθώ σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις που πρωταγωνίστησε ο Βασίλης, γιατί θα έπρεπε να μιλάω ώρες πολλές. Τόσο στο Μεγανήσι, όσο και στα Βριλήσσια, ή στον σύλλογο Επτανησίων στο Γαλάτσι, έχει συμμετάσχει με μεγάλη επιτυχία παρουσιάζοντας, απαγγέλλοντας, μιλώντας και γενικώς πρωταγωνιστώντας. Η υποκριτική του ικανότητακαι η φιλολογική του δεινότητα, έχει περάσει προ πολλού τα σύνορα του νησιού μας και έχει αναγνωριστεί από σπουδαίους ηθοποιούς και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών πανελλήνια.

Ο Βασίλης, επιπλέον, ενσωματώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αποτελούν την λέξη «φιλόλογος». Η αγάπη του για τον λόγο, για τη γλώσσα, και η προσήλωσή του  στην ακριβή απόδοση των νοημάτων της, με την ταυτόχρονη λατρεία του για τη μεγανησιώτικη ντοπιολαλιά, τον καθιστούν σημείο αναφοράς σε κάθε συζήτηση ή αναζήτηση για τα θέματα τούτα.

 Ειδικά τα καλοκαίρια που σμίγουμε στο νησί μας, οι εύστοχες νύξεις ή  παρεμβάσεις του Βασίλη, βουτηγμένες στη νοσταλγία του παρελθόντος και επιχρισμένες με κοινές μνήμες λόγων ή έργων,προσώπων που ίσως δεν είναι πια μαζί μας, αποτελούν το αλάτι των κοινών μας συναντήσεων. Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν διασταυρωνόμαστε στη βόλτα του Βαθιού, ή στο Κατωμέρι, χωρίς καμία συνεννόηση, ανταλλάσσουμε κουβέντες σημειολογικά στιγματισμένες, που μας παραπέμπουν σε μια ολόκληρη ιστορία, μνημονεύοντας ή τιμώντας ανθρώπους εμβληματικούς για τον τόπο μας.

Δίπλα στον Σάββα, τον Παμίνο και τον Φώντα, μια αγαπημένη παρέα αποτελούμενη από δικούς μας, καλούς ανθρώπους, ο Βασίλης  «κεντάει» τον καμβά της μεγανησιώτικης ευφυολογίας με λαμπρά μαργαριτάρια, που πλουτίζουνε την ψυχή όλων όσων έχουμε την τύχη να τον συναναστρεφόμαστε. 

Διαθέτοντας εφηβικό σφρίγος και αξιοζήλευτη πνευματική ετοιμότητα, είναι ικανός ανά πάσα στιγμή να ανασύρει από τη συλλογική μνήμη δεκάδες περιστατικά, ιστορίες ή χιουμοριστικά συμβάντα, που, όποτε κι αν τα ακούσει κανείς, τον μαγνητίζουν τόσο για το περιστατικό καθαυτό, αλλά περισσότερο εξαιτίας του ύφους της αφήγησης, που είναι απλά μοναδικό. Η εκφραστικότητά του δε, είναι τόσο εύστοχη και ταιριαστή με αυτό που διηγείται, που θα την ζήλευαν ακόμα και επαγγελματίες ηθοποιοί.

Με φωνή στεντόρεια και εμφάνιση Αισχυλική -από την άποψη της υπερκόσμιας μεγαλοπρέπειας- ο Βασίλης είναι γεννημένος πρωταγωνιστής σε ό,τι κι αν κάνει. Σημείο αναφοράς για όλους τους Μεγανησιώτες που έχουν πολιτιστικές, φιλολογικές, καλλιτεχνικές ή λαογραφικές αναζητήσεις, ποτέ δεν αρνείται να συμμετάσχει στις συζητήσεις και σύντομα να γίνει η καρδιά της παρέας.

Με λίγα λόγια, ο Βασίλης χωρίς να προσπαθεί, χωρίς να κοπιάζει, αβίαστα και φυσικά, έχει το χάρισμα να εντυπωσιάζει επικοινωνώντας, είτε με τη γλώσσα και με τη φωνή του, είτε με τις κινήσεις, τους μορφασμούς και τις χειρονομίες του. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις προοδευτικές και δημοκρατικές του ιδέες και καταβολές, τον έχουν καταστήσει εκτός από στυλοβάτη της μεγανησιώτικης κουλτούρας, ένα απαραίτητο μέλος κάθε παρέας χωρίς σύνορα τοπικά ή πνευματικά.

Αν κάποιος τολμούσε να προσπαθήσει να χωρέσει όλα τα χαρίσματα του Βασίλη σε μια λέξη, αυτή πιστεύω ότι θα ήταν η λέξη «λεβέντης», χωρίς  να είμαι σίγουρος πως θα χωρούσαν όλα.

Βασίλη Κανέλλο, (και χρησιμοποιώ την κλητική σε -ο, γιατί το «Κανέλλος» ως παροξύτονο επώνυμο, δεν έχει σημασιολογική αναλυσιμότητα, έτσι για να σε ιντριγκάρω), κλείνοντας θέλω απλά να πω, ότι σ’ ευχαριστώ για όλα. Και όσα έχεις κάνει για μας ως άτομα, αλλά γι’ αυτά που έχεις προσφέρει στον τόπο μας και κυρίως γι’ αυτά που θα προσφέρεις στο μέλλον.

Να είσαι πάντα καλά!

………………………………………………………………………………………

Βασίλης Κανέλλος (με την ματιά της Κατερίνας Καββαδά,Αντρίκου)

Απ΄τους ωραιότερους άντρες του νησιού. Ήταν και είναι. Ράγισαν για πάρτη του πολλές καρδιές και κόλασε τα όνειρα πολλών κοριτσιών. Δεν είμαι σίγουρη ότι το γνώριζε.

Χορευταράς. Αχτύπητο δίδυμο με τον άλλον ομορφάντρα του νησιού τον Παμίνο Μάντζαρη. Όταν χόρευε ζεϊμπέκικο τον ζήλευαν και οι θεοί. Όταν με τον Παμίνο  χόρευε χασάπικο δεν ακουγόνταν  μπαμπασά. Ο ι άνθρωποι χάζευαν. Τους μάγευαν.

Ψυχή της παρέας. Μοναδικός αφηγητής .Ξέρει να χρωματίζει την κάθε λέξη και να τη ζωντανεύει με την κίνηση των χεριών του και  την σπινθηροβόλα ματιά του. Ελπίζω κάποιοι από τους φίλους του, να έχουν βιντεοσκοπήσει  κάποιες από τις σπαρταριστές αφηγήσεις του, ιδιαίτερα όσες αφορούν το Μεγανήσι.

Φιλόλογος. Τυχερά τα παιδιά που τον είχαν δάσκαλο. Είναι ευλογία να σε ταξιδεύει ο δάσκαλος με τον λόγο του, με την καθηλωτική φωνή του. Είναι μαγεία να σου απαγγέλει Σεφέρη, Ελύτη, Καββαδία, Σικελιανό, Βαλαωρίτη η θεϊκή φωνή του Βασίλη. Και ακόμα μεγαλύτερη μαγεία να συνδυάζεται με θεατρικότητα. Και το μεγαλύτερο δώρο για τους μαθητές ,να μπορεί ο δάσκαλος να τους διδάξει θέατρο.

Πολυγραφότατος. Σχεδόν όλα τα φύλλα των εφημερίδων του ΜΕΝΤΗ,ΜΕΓΑΝΗΣΙΩΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ έχουν φιλοξενήσει κείμενά του. Δεν θυμάμαι να αρνήθηκε ποτέ τη συνεργασία του σε ό,τι μπορούσε να προσφέρει με λόγο και με πράξη και πάντα αφιλοκερδώς. Κρίμα που πολλά κείμενά του, τα έχει στο μπαούλο.  Ελπίζω να ευαισθητοποιηθεί ο Δήμος και να εκδώσει κάποια στιγμή τα λαογραφικά κείμενά του για το Μεγανήσι. Του το οφείλει άλλωστε.

Ως Μέλος του συνδέσμου, πανταχού παρών. Συνεργάστηκε με το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ταφίων πολλές φορές. Δεν είμαι σίγουρη ότι του ανταπόδωσε τα ίσα.

 

Ηθοποιός έδωσε μιαν άλλη διάσταση μαζί με τον Πέτρο τον Αυγερινό και τον Τάκη τον Αργύρη στο Μεγανησιώτικο θέατρο. Θεατρικές παραστάσεις που πήρε μέρος:

1966:Πρωτοεμφανίστηκε ως μαθητής Λυκείου στην ΓΚΟΛΦΩ του ΠΕΡΕΣΙΑΔΗ στο Κατωμέρι. Στην παράσταση έπαιζαν μόνο άντρες.

1969-1970:Έπαιξε με το θεατρικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών στις Σφήκες του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ,  στο ΗΡΩΔΕΙΟ ,με μουσική του ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΕΟΝΤΗ

1971: Συμμετείχε στην παράσταση ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ του ΣΠΥΡΟΥ ΜΕΛΑ, η οποία παρουσιάστηκε στο ΗΡΩΔΕΙΟ, στα πλαίσια του εορτασμού για τα 150 χρόνια από την επανάσταση. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ήταν του Γιώργου Τσαγκάρη του Διευθυντή του Γ΄ προγράμματος.

1972: Εμφανίζεται στο ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟς και ταυτοχρόνως στις ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ του ΑΙΣΧΥΛΟΥ στον ρόλο του ΟΡΕΣΤΗ, σε μουσική ΒΑΣΙΛΗ ΤΕΝΙΔΗ  και στον ρόλο της ΑΘΗΝΑΣ η ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ.

1972:Εισάγεται στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παίζει με δασκάλους τον ΒΑΚΟΒΙΤΣ, τον ΝΙΚΟ ΤΖΟΓΙΑ, την ΕΛΕΝΗ ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΗ, την ΜΑΙΡΗ ΑΡΩΝΗ, τον ΣΠΥΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟ

1974:Με την επιστράτευση βρίσκεται έφεδρος ανθυπολοχαγός όπου παίζει ξανά την ΓΚΟΛΦΩ και οι εισπράξεις από τη θεατρική παράσταση στέλνονται στην Κύπρο.

1976: παράσταση σταθμός για το Κατωμέρι ο ΦΩΤΕΙΝΟΣ του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΤΗΦΟΡΗ. Σκηνοθετεί και πρωταγωνστεί ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟς. Εδώ πρωτοεμφανίζεται και ο Πέτρος Αυγερινός. Με τον ΦΩΤΕΙΝΟ έγινε περιοδεία στην Ορεινή Λευκάδα. Κι εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ο ΦΩΤΕΙΝΟΣ ήταν η πρώτη παράσταση που έγινε με ηλεκτρικό ρεύμα ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΑΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

1981:Πρωταγωνιστεί στον ΟΙΔΊΠΟΔΑ ΤΥΡΑΝΝΟ με σκηνοθεσία του Πέτρου Αυγερινού. Το έργο παίζεται στο Κατωμέρι και στο Θειάκι

1982: ΑΝΤΙΓΟΝΗ του ΣΟΦΟΚΛΗ με συμπρωταγωνίστρια την ΠΡΩΘΙΈΡΕΙΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ στο ρόλο της ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ.Η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη.

1983:ΝΥΦΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ του ΝΟΤΗ ΠΕΡΓΙΑΛΗ σε σκηνοθεσία ΠΕΤΡΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ. Το έργο παρουσιάζεται στο Θειάκι και ο Βασίλης παίρνει το βραβείο ερμηνείας ρόλου για τον ΤΡΕΛΟΚΑΜΠΟΥΡΟ ενώ ο Πανανουδάκης (φίλος του Πέτρου)παίρνει το βραβείο μουσικής.

1990-1993:καθηγητής στον Κορυδαλλό οργανώνει θεατρικές παραστάσεις, σκηνοθετεί και παίζει με τους μαθητές του στον ΟΙΔΙΠΟΔΑ ΤΥΡΑΝΝΟ και στην ΑΝΤΙΓΟΝΗ.

2009-2016:στο θέατρο ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ πρωταγωνιστεί στις εξής 6 παραστάσεις:

1. ΟΡΝΙΘΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
2. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΧΟΥΡΜΟΥΖΗ
3. ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ
4. ΒΟΤΚΑ ΜΟΛΟΤΩΦ (ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΣΕΧΩΦ)
5. ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ
6. ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΚΟΓΚΟΛ, στον ρόλο του ΈΠΑΡΧΟΥ (Η σκηνοθεσία ήταν της ΤΟΝΙΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ φίλης του Δημάρχου του Βύρωνα Άκη Κατωπόδη).

1985-2000:παράλληλα με το θέατρο στα πλαίσια του Συλλόγου και του Πνευματικού Κέντρου  «ΤΑΦΙΩΝ» συμμετέχει σε μουσικοποιητικές βραδιές  για τον ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ, τον ΚΑΒΒΑΔΙΑ, τον ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ, τον ΡΙΤΣΟ, τον ΣΟΛΩΜΟ, τον ΕΛΥΤΗ, τον ΣΕΦΕΡΗ αλλά και σε βραδιά αφιερωμένη στο δημοτικό τραγούδι.

Συμμετείχε   και στις ποιητικές βραδιές για τον ΣΕΦΕΡΗ ΚΑΙ ΕΛΥΤΗ που οργάνωσε ο Σύλλογος Επτανησίων Γαλατσίου, πρόεδρος του οποίου είναι ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ (ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΣ).

Συμμετέχει επίσης μέχρι σήμερα σε αναγνώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων Μεγανησιωτών ποιητών και λογοτεχνών όπως:

ΑΡΗΣ ΔΑΓΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ  (γιατρός)

ΜΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

ΜΠΑΜΠΗΣ ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ

ΠΑΝΟΓΙΩΡΓΟΣ ΦΕΡΕΝΤΙΝΟΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΓΛΑΣ

ΜΠΑΡΜΠΑ ΦΩΤΗΣ ΠΑΛΜΟΣ-ΚΑΚΑΝΟΣ

Τελευταία παρουσίασε του ΗΛΙΑ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ το cd σε ποίηση ΚΑΛΒΟΥ με τίτλο ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ.

Ο Βσσίλης θα μπορούσε να είναι συμπρωταγωνιστής της συμφοιτήτριας του Λυδίας Κονιόρδου σε τραγωδίες και σε κλασσικό θέατρο-είχε όλα τα προσόντα -όμως έπεσε κι αυτός θύμα των στερεότυπων αντιλήψεων της τότε εποχής μας, οι οποίες υποτιμούσαν τους ανθρώπους που είχαν καλλιτεχνικές τάσεις.

Εδώ θα τονίσω, και το πιστεύω ακράδαντα ότι κέρδισε η εκπαίδευση, κέρδισε το νησί, κέρδισαν οι Σύλλογοι αλλά έχασε το θέατρο και με συγχωρείς αγαπημένε μου φίλε που θα το πω, έχασε και ο Βασίλης ένα μέρος του εαυτού του, γιατί ήταν γεννημένος ηθοποιός. Όμως αφήνει καλή παρακαταθήκη με τον γιο του τον  Άρη, τον οποίο κέρδισε τελικά το θέατρο.

Φίλε μου καλέ

Σ΄ ευχαριστώ για όσα μας δίδαξες,

σ΄ ευχαριστώ για τις όμορφες βραδιές που μας ταξίδεψες είτε έπαιζες στο σανίδι, είτε απάγγελνες στίχους,

σ΄ ευχαριστώ για το γέλιο που μας χάρισες όταν ανταμώναμε σε σπίτια φίλων ή σε γιορτές,

σ΄ ευχαριστώ για όσα πρόσφερες στο νησί και τον Σύλλογο.

Είσαι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του Συλλόγου, είσαι ένα μεγάλο κεφάλαιο για το νησί..

Και το γνωρίζουμε όλοι όσοι συμπορευτήκαμε ότι τα μετάλλια σου είναι ηθικά και συναισθηματικά.

……………………………………………………………………………