ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΤΟ

Γκλίτσα και μετσοβόνε,
πλακόστρωτο στράτα-στρατούλα.
Γάτες που αρμέγουν απ’ τους κάδους
τις παχιές αγελάδες της παλιάς ξεχασμένης Αιγύπτου,
όνειρα βολικά, πεντατευχήτικα των οψωνίων.

Δείκτης-μέσος-παράμεσος,
πλακόστρωτο των ιαχών
κι εκεί περνώντας τις βιασμένες κερκόπορτες
άγριος, σκληρός ο μάγιστρος Βελερεφόντης
αλαλάζει εν τω μέσω κλάξον και κορνών.

Τις κρούει αναπαίστους Βησιγότθων;
Τις πταίει και τις πτύει;
Πλακόστρωτο το ελαύνον
με πυρσοφόρους  νεκροζώντανους ιππείς,
τροχισμένοι οδόντες καταλύοντες ανθρώπων φρένα.

Εχθροί λοιπόν οι οικείοι,
«κατεβασμένο ποτάμι θολό».
Πλακόστρωτο το υδατοφραγές!
Στρεκλομαυρίζουν οι Παφλαγόνες των εγκοσμίων παθών,
με ροκάνες και κασκόλ στριφογυρίζει στον τάφο του
ο Αλαμάνος του Βαλντφίρτελ.

Και είδον και ιδού,
καταδικάστηκαν για πάντα οι ραψωδοί
να κεντάνε στο ξύλο μόνο γρίφους πια,
μόνο γρίφους
σε γλώσσα μισερή κι αγνώριστη.

Μάκης Πολίτης