Μεταξύ αυτών Κάλαμος, Καστός και Μεγανήσι

Θα νόμιζε κανείς ότι είναι εκτός χάρτη. Πρόκειται για τα κρυμμένα νησιά της Ελλάδας, που διατηρούν τη μικρή κλίμακα και τη σχεδόν αμόλυντη ομορφιά τους.

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ

Καστός & Κάλαμος

«Αι νήσοι Καλάμου και Καστού ήσαν έρημοι και ακαλλιέργητοι μέχρι του τέλους της 17ης εκατονταετηρίδος. Η πόλις του Καλάμου απέχει του βορείου ακρωτηρίου του Καστού 1 μίλιον και η περί τας ακτάς του Καστού ως και του Καλάμου θάλασσα είναι βαθυτάτη», Αντώνιος Μηλιαράκης: Γεωγραφία πολιτική νέα και αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνία, Ιθάκη, Άτοκος, Αρκούδι, Κάλαμος, Καστός και Εχινάδες), Αθήνησιν, 1890. Αυτό έβλεπαν τότε και κατέγραφαν οι περιηγητές. Σήμερα ή τα νησιά άλλαξαν ή βελτιώθηκε η ματιά μας ή καλύτερα η όσφρησή μας. Γιατί; Γιατί μύρισε θυμάρι και βασιλικός και δάφνη και κουμάρι και σκίνο και ρόδι κι αμυγδαλιά κι ελιόδεντρο και το μοναδικό στο είδος του θαλασσινό πεύκο! Από πού έρχεται η ευωδιά; Από τα δύο «αγκαλιασμένα» νησάκια της Λευκάδας, τον Κάλαμο και τον Καστό.

Βρίσκονται ακριβώς απέναντι απ’ τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας, 20 λεπτά με το πλοίο από τον Αστακό και μόλις 1 ναυτικό μίλι από τον Μύτικα. Καταπράσινα νησιά, ολοζώντανοι βιολογικοί κήποι με εκπληκτικές παραλίες, πλατάνια, πυκνά πευκοδάση και πλήρης απουσία αυτοκινήτων, εκτός ελαχίστων αγροτικών και ημιφορτηγών για την αποκομιδή των σκουπιδιών και τις μετακινήσεις των 35 κατοίκων του Καστού και των 300 του Κάλαμου.

Ούτε λεωφορείο, ούτε ταξί εκτός από θαλάσσια. Όλα γίνονται με τα πόδια ή με ποδήλατο, αφού οι αποστάσεις είναι μικρές και εύκολες. Αν ωστόσο το ζητήσετε, τα παιδιά του νησιού θα σας εξυπηρετήσουν με κάποιο απ’ τ’ αυτοκίνητα της κοινότητας! Ούτε λόγος να γίνεται για τα τιρκουάζ νερά και τις εκπληκτικές βοτσαλωτές παραλίες των δύο νησιών. Δέκα λεπτά περπάτημα από το χωριό του Κάλαμου είναι η παραλία της Αγραπιδιάς με άσπρο βότσαλο, βαθιά νερά και μια ταβέρνα. Πεύκοι, Μάζα, Γκουβιέλι, Πετρολάγκαδο, Γερολιμένας οι καλύτερες παραλίες στην ανατολική ακτή του Κάλαμου και Κέδρος, Αλεξάκη, Αντωνάκη Κήποι, Κουτσουβέλια και Τράχηλος στη δυτική. Οι περισσότερες προσβάσιμες με τα πόδια, από 15 λεπτά έως 2 ώρες περπάτημα, ή με θαλάσσια ταξί.   Στον Καστό, μετά από 20 λεπτά περπάτημα από το μοναδικό οικισμό, βρίσκεσαι σε παραλίες με λευκό βότσαλο και καταγάλανα νερά. Η Λίμνη είναι η γνωστότερη παραλία στα βορειοανατολικά, αλλά δεν έχει ούτε μισή σκιά, γι’ αυτό πάρτε τα μέτρα σας. Από κει και προς το χωριό είναι οι παραλίες Αγ. Αιμιλιανός, Καλάδα, Βάλι, Αμπελάκια και Φύκι, στην άλλη άκρη του μακρόστενου Καστού. Καθημερινά γίνονται δρομολόγια πλοίων από τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας προς Κάλαμο (30’) και από Μύτικα σε Καστό (μιάμιση ώρα).

ΛΕΥΚΑΔΑ

Μεγανήσι

Ένα μικρό νησί με μεγάλη καρδιά! Αυθεντικό, φιλόξενο και ρομαντικό, το Μεγανήσι δικαίως χαρακτηρίζεται ως ένα μοναδικό και καταπράσινο καταφύγιο απέναντι από το Σκορπιό, το ιδιόκτητο νησί των Ωνάσηδων και σε μικρή απόσταση, μόλις 4 ναυτικών μιλίων, από το Νυδρί, στις νοτιοανατολικές ακτές της Λευκάδας. Έχει έκταση μόλις 24 τ.χλμ., ανάπτυγμα ακτών που ξεπερνά τα 46 χλμ. και είναι προικισμένο με εκπληκτικές παραλίες και ουκ ολίγες θαλάσσιες σπηλιές, για τις οποίες είναι διάσημο από τα αρχαία χρόνια ακόμη. Ο μύθος λέει πως εδώ βρισκόταν η σπηλιά του Κύκλωπα που τυφλώθηκε από τον Οδυσσέα. Τότε το νησί ονομαζόταν Τάφος και οι κάτοικοί του ήταν ναυτικοί και πειρατές.

Στα νεότερα χρόνια το νησάκι πέρασε στην ιστορία πάλι για τις σπηλιές του. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το υποβρύχιο Παπανικολής κρύφτηκε σε μια μεγάλη σπηλιά στα δυτικά, την οποία σήμερα μπορεί κανείς να δει από κοντά και να κολυμπήσει στα νερά της με τα μικρά εκδρομικά και τα καΐκια που πηγαινοέρχονται.

Το Μεγανήσι έχει 3 χωριά όλα κι όλα που μοιράζονται τους 1.093 κατοίκους του. Κατωμέρι, Σπαρτοχώρι, Βαθύ, και τα τρία παραδοσιακά φυσικά λιμάνια, με χαρακτηριστικούς λαβύρινθους από μικρά πλακόστρωτα μονοπάτια ανάμεσα στα ασπρισμένα πέτρινα σπίτια.

Δεν είναι ασυνήθιστο θέαμα οι γυναίκες του νησιού να κυκλοφορούν με τις παραδοσιακές τους φορεσιές στα στενά δρομάκια και τις λουλουδιασμένες αυλές των σπιτιών τους. Οι Μεγανησιώτες αγαπούν τις παραδόσεις τους και τις έχουν εντάξει ομαλά στην καθημερινότητά τους – γενικώς τα έθιμά τους μοιάζουν με των Λευκαδιτών, με επιρροές και από τη γειτονική Ακαρνανία και από διάφορα μέρη της Μεσογείου, όπου ταξίδεψαν οι Μεγανησιώτες με τα καράβια τους.

Κολύμπι: Οι κύριες παραλίες του Μεγανησιού είναι το Λιμονάρι, η Ελιά, η Λουτρολίμνη, ο Αθερινός, το Φανάρι κοντά στο Κατωμέρι. Βόρεια ακρογιάλια είναι το Πασουμάκι, ο Κεχρινιάς, το Αμπελάκι και τα Σπήλια, η Ρόκα, ο Αγ. Ιωάννης και με εκδρομικό σκάφος η Μπερέτα, στο νότιο άκρο του νησιού. Γύρω από το Μεγανήσι υπάρχουν πολλά μικρά νησάκια, όπως το Σκορπίδι, η Θηλιά, ο Κυθρός, η Σπάρτη και η Πεταλού με εκπληκτικές καβάτζες για γυμνισμό και παιχνίδια στη θάλασσα, όπου φτάνεις με καΐκι από το Βαθύ και τους όρμους Αμπελάκια, Αθερινός και Σπήλια.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Ιστοσελίδα της LIFO