Έφυγε  κι ο Μάρτης , πέρασε κι ο Απρίλης και γράφουν κι αυτοί τις σελίδες  τους στο βιβλίο της χρονιάς  με τις δικές τους στιγμές…

Ο Μάρτης  πολύ βροχερός και χειμωνιάτικος  , μας πέθανε στο πολύ νερό. Κάτι που όχι μόνο μας δυσκόλευε στις  δουλειές  και στην καθαριότητα που απαιτούσε ο ερχομός του Πάσχα αλλά δεν βοηθούσε και την ψυχολογία μας για την μεγάλη γιορτή που φέτος έρχεται πολύ νωρίς.

Αρχικά ο μήνας μπήκε ήσυχα . Καθημερινές μικρές ιστορίες έγραφαν  στιγμές της καθημερινότητας αυτής της  εποχής.

Οι εικόνες ακόμα μονότονες . Γκρίζο, πράσινο, καφέ και σκούρο γαλάζιο, τα χρώματα  που  ανάλογα με τον καιρό εναλλάσσονταν στα μάτια σου.

Οι δυνατοί αέρες  έβγαζαν  τη θάλασσα στη στεριά και θέριζαν ότι μικρό άνθος και φύλλο  ξεπρόβαλε δειλά δειλά.

Βαρύς και δύσκολος ο φετινός χειμώνας. Κι ο Μάρτης τον αφήνει πίσω του σιγά σιγά.

Ευτυχώς γιατί  άλλη μοναξιά δεν την μπορούσαμε. Άλλο νερό δεν το αντέχαμε. Άλλο γκρίζο δεν το σηκώναμε…

Κι από τη μια είναι καλό που το Πάσχα φέτος  ήρθε νωρίς  γιατί αλλάζεις σελίδα θέλοντας και μη και μπαίνεις σε καλοκαιρινή τροχιά,από την άλλη πολλοί φοβήθηκαν τον καιρό και δεν τόλμησαν ταξίδι και διακοπές. Η αίσθηση της αναμονής  του κόσμου, της δουλειάς, του ήλιου που θα καίει περισσότερο σε ζωντανεύει, σε δυναμώνει.

Στο μεταξύ ο Μάρτης έγραψε…

Ένα σύντομο ταξίδι στην Αθήνα για κάποιους από μας έσπασε λίγο τη ροή της καθημερινότητας. Κι εκεί πήγα για πρώτη φορά στο Θησείο και στην Πλάκα. Πραγματικά άλλη πόλη. Σαν να πήγαινα εκδρομή με το σχολείο ένοιωσα. Σαν μαθήτρια…

Εκδηλώσεις της «Ηλακάτης» που γέμισαν  πολλές από τις μέρες μας.

Οι γυναίκες του νησιού παραμένουν ζωντανές και δημιουργικές σε αντίθεση με τον αντρικό πληθυσμό που ασχολείται μόνο με  ποδόσφαιρο και …κριτική παντός είδους.

Η γιορτή της γυναίκας  και οι λαμπαδοφορίες  είχαν μεγάλη συμμετοχή και ανάλογη επιτυχία.

Παράλληλα ο θίασος μας,  κάνει εντατικές πρόβες  και ετοιμάζεται πυρετωδώς για την παράσταση. Με πολύ πολύ γέλιο… και απρόοπτα φυσικά. Α όλα κι όλα… εμείς την προσπάθεια μας θα την κάνουμε. Ηθοποιοί δεν είμαστε. Γι αυτό να είστε επιεικής μαζί μας. Τουλάχιστον εσείς οι καλοπροαίρετοι … Γιατί σίγουρα θα υπάρξουν και  απαιτητικοί θεατές…

Για άλλη μια χρονιά η Axion hellas ήρθε στο νησί και γέμισαν τα χωριά μας κόσμο και γιατρούς  που έδιναν απλόχερα την βοηθειά τους  και τις συμβουλές τους. Και με δώρα φορτωμένοι πως συνηθίζουν, φρόντισαν να αποκτήσουν τα παιδιά μας μια ολοκαίνουργη παιδική χαρά στο Βαθύ και σχολικό εξοπλισμό. Νάναι καλά οι άνθρωποι…

Κι ύστερα η 25^η Μαρτίου  με τις γιορτές και την παρέλαση που φέτος  έγινε με κρύο και βροχές. Και από ότι φάνηκε ήταν και οι τελευταίες γιατί από εκεί και πέρα ο καιρός πήγε καλοκαιρινός.

Η αλλαγή της   ώρας φέτος συζητήθηκε πολύ. Θα αλλάξει, δε θα άλλάξει;

Τελικά άλλαξε. Για τελευταία φορά λένε . Θα δείξει. Ότι πουν οι Ευρωπαίοι. Αυτοί εξάλλου αποφασίζουν για όλα…

Μέσα σε όλα αυτά οι προετοιμασίες για το Πάσχα εξελίσσονται ραγδαία. Ίδια εικόνα όπως κάθε χρόνο. Φέτος όμως λιγοστά είναι τα μαγαζιά που έχουν ανοίξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κι αυτά υποχρεωτικά.

Και η μεγάλη βδομάδα δεν άργησε να  μπει. Και σαν από θαύμα ο καιρός έφτιαξε τόσο που θύμιζε Μάη. Ε… μα είχαμε λυσσάξει κι εμείς, κι ο Θεός μας άκουσε και μας έκανε τη χάρη. Παρόλα αυτά ο κόσμος  λιγοστός και φέτος αλλά αρκετός για να μας βγάλει από το χειμωνιάτικο τέλμα που ο Απρίλης έδιωξε οριστικά και  ξεκίνησε την καλοκαιρινή σεζόν. Έτσι κι αλλιώς οι προετοιμασίες έγιναν. Τα τραπέζια στρώθηκαν, τα φώτα άναψαν.

Αυτό που λείπει είναι ο κόσμος, οι βίλες, τα σκάφη.

Σιγά σιγά  έρχονται κι αυτά κι ανάμεσα πολλά εκδρομικά ημερόπλοια μας επισκέπτονται. Κατά την αποβίβαση μετράς και ξαναμετράς άτομα που απλώνονται σε όλο το λιμάνι. Κι ακούγονται φωνές που σπάνε τη μεσημεριάτικη ησυχία. Και σκορπίζουν παντού. Ενας καφές ένα παγωτό , μια πίτα σουβλάκι…Κάτι είναι κι αυτό.

Μαθητές και σύλλογοι επιλέγουν όλο και πιο πολύ το Μεγανήσι τελευταία έστω  για ένα πέρασμα…

Οι μέρες του Πάσχα κύλησαν στο απαιτούμενο κλίμα. Η νηστεία της Μ.Εβδομάδας έφερε εκλεκτά και υγιεινά  εδέσματα στο τραπέζι μας. Φέτος  κυκλοφόρησαν και καποσάντε.  Βασιλικά καβούρια,  γαρίδες, μυδοπίλαφο, μακαρονάδες θαλασσινών…Κι ύστερα εκκλησία. Σταύρωση, Πάθη Ανάσταση, Λαμπρή.

Ούτε και φέτος είδαμε σούβλα. Ούτε και φέτος μύρισε τσίκνα από αρνί και κοκορέτσι. Ούτε και φέτος ακούστηκε γλέντι με κλαρίνο.

Κάψαμε όμως τους Ιούδες μας με εκείνον του Σπαρτοχωρίου να κερδίζει τις εντυπώσεις  στην εμφάνιση. Και σταθερά το Βαθύ να διατηρεί τα πρωτεία κρότου-λάμψης την Ανάσταση.

Συνεχίζοντας σε θρησκευτικό κλίμα έγιναν τα Θυρανοίξια της νέας  Αγίας τράπεζας στους Αγίους Αποστόλους μετά την ανακαίνιση του ναού  σε μια ιερή τελετή και πρωτόγνωρη για τους περισσότερους. Μια τελετή που μπορεί να μην σου δωθεί η ευκαιρία να την παρακολουθήσεις ποτέ στη ζωή σου.

Με κάθε μεγαλοπρέπεια και τα Θυρανοίξια  και στο νέο εκκλησάκι της Παναγίας στο Διχάλι.

Ο καιρός παραμένει αφύσικα ζεστός και υγρός για την εποχή. Όμως η θολούρα και η σκόνη που μας φέρνουν οι άνεμοι από την Αφρική μας ταλαιπωρούν πολλές μέρες. Ο κόκκινος ουρανός καθρεφτίζεταιι και στο νερό και κοκκινίζει και την θάλασσα. Κι όλος ο τόπος κατακόκκινος και λερωμένος. Τσάμπα ο ασβέστης και το πιεστικό. Τσάμπα το άζαξ και το χλωρίνη.

Οι αλλεργίες και οι ιώσεις σωρό και όλοι βήχουν και φταρνίζονται. Φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνεται. Φέτος όμως το παράκανε…

Σταδιακά ανοίγουν και τα υπόλοιπα μαγαζιά . Οι ανακαινίσεις ολοκληρώνονται.

Τα συμβόλαια ανανεώνονται. Το «Μίκα’ς» (Πρώην Βεζενέ) ετοιμάζεται για τα εγκαίνια.

Τα φουσκωτά πέφτουν στη θάλασσα και τα πρώτα ελεύθερα σκάφη μπαίνουν στα λιμάνια.

Κι εμείς  ένα ένα κατάρτι που κοντοζυγώνει ψιθυρίζουμε… ”Μπείτε ψαράκια μου στη λαίνα”, τάχα αστεία αλλά στην πραγματικότητα πολύ σοβαρά. Όπως καταντήσαμε αυτή είναι η μόνη μας ελπίδα για να επιβιώσουμε…

Γιατί όπως πάνε οι τελευταίοι  χειμώνες το κλείνουμε  το «μαγαζί “ σιγά σιγά  από μόνοι μας… Ένας ένας  εγκαταλείπει τη βάρκα και  μεταβαίνει σε μεγαλύτερα… πλοία. Πιο φωτεινά πιο κοσμοπολίτικα πιο άνετα. Κάτι τελευταίοι ρομαντικοί και επίμονοι θα παραμείνουμε.

Κι ενώ οι μέρες περνούν περνάει κι η δική μας καθημερινότητα . Προσαρμοσμένη τώρα πια στην εποχή.

Κι οι καλοκαιρινές συνήθειες άρχισαν ξανά. Στις συζητήσεις έντονες οι αγωνίες για τη σεζόν, οι προβλέψεις, ο κρυφοανταγωνισμός, τα κουτσομπολιά  και τα γκομενικά.Το ξενόφερτο προσωπικό έφτασε και οι δικοί μας αποχαιρέτησαν τις χειμωνιάτικες διακοπές τους κι έπιασαν πόστα, αρχίζοντας ήδη να μετράνε αντίστροφα…

Μέσα μέσα αρχίζουν να γίνονται έντονες και οι πολιτικές συζητήσεις.

Ονόματα,  νέοι συνδυασμοί και εκλογικοί νόμοι πέφτουν στο τραπέζι.

Αυτοδιοικητικά θέματα που απασχολούν το νησί, δημοτικά συμβούλια, ανατροπές, προτάσεις , αλλαγές στο προσκήνιο που κρίνονται και σχολιάζονται ποικιλοτρόπως.

Επιστροφές ,νέες και παλιές συμμαχίες και στρατηγικές. Τέλη, προϋπολογισμός και Σκορπιός.

Στο καφενείο , στα πηγαδάκια , κάτω από το πεύκο. Αχ αυτό το πεύκο… Γι αυτό και αποφασίστηκε  άρον άρον η  καθαίρεσή του υπό τις εντολές του νούμερο ένα ενόχου…

Και στα κοινωνικά μας τώρα είχαμε από όλα.

Ο γάμος της Ρούλας (Καρδάση) και του Μπάμπη(Βερέμη) έφερε χαρά και γλέντι και κόσμο στο νησί και η βάφτιση του Γιωργάκη και του  Χρήστου συμπλήρωσαν τις χαρούμενες μας στιγμές.

Ακολούθησε ο γάμος της Ελίνας (Θειακοδημήτρη ) και του Μαρίνου στην Αθήνα.

Οι γιορτές και τα γενέθλια πάρα πολλά αυτές τις μέρες. Τούρτες και γλυκά ανέβασαν το ζάχαρο και την χοληστερίνη σε συνδυασμό με το αρνί και το κατσικάκι.

Και μετά το ρίξαμε στη διατροφή και στο περπάτημα. Βγάλαμε και τα μαγιό αλλά η θάλασσα είναι ακόμα παταούδι.

Δυστυχώς δεν  έλειψαν και οι δυσάρεστες στιγμές με κηδείες και μνημόσυνα.

Μέσα σε αυτές ο χαμός της Κούλας Κακλαμάνη και πρόσφατα  του  Πανογιώργου Δάγλα.

Ωραίος άνθρωπος, δραστήριος , έντονα πολιτικοποιημένος και για χρόνια πρόεδρος των Αλιέων ο μπάρμπα Γιώργος  βασανίστηκε αρκετά από την αρρώστια του και έφυγε στα 79 του χρόνια. Πρωτοπόρος επαγγελματίας, άνοιξε το πρώτο βενζινάδικο στο νησί.

Από το νησί  αυτές τις μέρες πέρασαν και διάσημες προσωπικότητες .

Η Ελένη Μενεγάκη  και ο Αντώνης Σαμαράς  τις μέρες του Πάσχα, και η Χριστίνα Λαμπίρη  που παρεβρέθηκε σε κοινωνική υποχρέωση .

Κι ακόμα δεν μπήκε καλοκαίρι…

Και ο Απρίλης φεύγει  με τραγούδια, λουλούδια και βάζα που υποδέχονται το Μάη . Οι γυναίκες κι εδώ βάζουν το χεράκι τους και εξακολουθούν να τηρούν το έθιμο που αναβιώνει τα τελευταία χρόνια.

Έτσι χαρούμενα και αισιόδοξα υποδεχόμαστε τον Μάη και αλλάζουμε εποχή.

Με χρώματα και αρώματα καλοκαιρινά πάμε να γράψουμε τις επόμενες μας  στιγμές.

Και μέχρι τότε…

Να είμαστε όλοι καλά…

Από Μεγανήσι…καλό βράδυ!