Βρισκόμαστε στο τέλος του χειμώνα με τον μικρό  και φουριόζο φλεβάρη να την κοπανάει και να φέρνει τυπικά έστω την άνοιξη (;).

O Φλεβάρης προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές.

Βιαστικός και σύντομος, χειμωνιάτικος και γιορτινός φτάνει κι αυτός στο τέλος του και περνάει από το Μεγανήσι καθόλου απαρατήρητος θα έλεγα.

Πολύ βροχή και κρύο όλες σχεδόν τις μέρες του. Ένας καιρός που βάραινε περισσότερο την ερημιά που νοιώθεις τον χειμώνα.

Έντονος κατά τα άλλα με τις απόκριες να πρωταγωνιστούν και να δημιουργούν μια κινητικότητα και μια προσμονή για το Πάσχα που ακολουθεί.

Ξεκινώντας από την Τσικνοπέμπτη που ψήσαμε, βγήκαμε τραγουδήσαμε και χορέψαμε λίγο. Αρχίσαμε να ζωντανεύουμε λίγο λίγο.

Ακολούθησαν τα πάρτι των ημερών με μασκαράδες γαϊτανάκια καραόκε  μπουζούκια και χορούς για να φτάσουμε στην Κυριακή της Αποκριάς που μας έκανε και καλό καιρό. Το καρναβάλι φέτος φτωχικό μόνο με την συμμετοχή του συλλόγου γονέων και με λιγοστά παιδάκια να προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση. Άσχημη και θλιβερή  η εικόνα. Εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι φέτος οι Μεγανησιώτες επέλεξαν την πόλη της Λευκάδας για να διασκεδάσουν και να συμμετέχουν στο καρναβάλι της. Απογοητευτικό ακόμα και το γεγονός ότι οι φετινές απόκριες ήταν οι χειρότερες που πέρασαν ποτέ από το Μεγανήσι…. Ευτυχώς που ήρθαν και δυο τουριστικά με κόσμο και μετρήσαμε λίγους παραπάνω. Απ ότι φαίνεται εγκαταλείπουμε σιγά-σιγά το πλοίο και δυστυχώς οι καπετάνιοι πρώτοι… Και απορώ δηλαδή με όσους επιμένουν ακόμα…

Η Καθαρά Δευτέρα στο ίδιο ύφος. Κι ο καιρός που χαλάει ξανά, μόνο τη διάθεση για εξοχή δεν σου προκαλεί… Και φυσικά δεν απολάψαμε ούτε χαρταετό. Φάγαμε όμως τους αχινιούς και τα μύδια μας.

Κι αφού περνάει κι αυτό το εορταστικό κατά τα άλλα τριήμερο και ο νους μας τώρα τρέχει στο Πάσχα και στις δουλειές που μας περιμένουν, η ζωή μας επανέρχεται στους καθημερινούς μας ρυθμούς. Στο μεταξύ…

Αλλάζει το φόντο  σιγά σιγά και οι ανθισμένες αμυγδαλιές πρωταγωνιστούν στο κάδρο…

Ο Άρης κι ο Γιώργος κάνουν εγκαίνια στο νέο Μεγανησιώτικο στέκι της Αθήνας και το «ΠΟΕ» ανοίγει …

Η Θειά Δημήτρω εξακολουθεί να τσακίζει τα ψάρια με την πετονιά της…

Νέες εγκυμοσύνες  προστίθενται στις χαρούμενες μας στιγμές…

Οι ξένοι μαζεύονται σιγά-σιγά κι ανοίγουν τα σπίτια τους…

Οι εργάτες που πηγαινοέρχονται κοντεύουν να ξεπεράσουν και μας στον αριθμό…

Σοβαρά θέματα απασχολούν το Μεγανήσι και  τα συμβούλια  προκαλούν το ενδιαφέρον  του κόσμου και μονοπολούν τις συζητήσεις του. Το νερό και η σύμβαση, τα δελφίνια, οι δωρεές  τα τέλη, κυρίαρχα θέματα του μήνα όπως και ο ερχομός της Axion Hellas που έρχεται τον Μάρτη στο νησί.

Οι ομιλίες οι πολιτικοοικονομικές αναλύσεις  οι προβλέψεις και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν .

Η νέα  σεζόν που έρχεται, οι προετοιμασίες που ξεκινούν σιγά σιγά και οι αλλαγές στα μενού και στο προσωπικό. Οι ανακαινίσεις τα μερεμέτια και τα φρεσκαρίσματα μπαίνουν σε σχεδιασμό…

Οι ιώσεις της εποχής, απανωτές βασανίζουν τον κόσμο όπως κάθε χειμώνα..

Κοινωνικά, τίποτα το ιδιαίτερο εκτός ίσως από πολλά γενέθλια και μερικές γιορτές . Χρόνια πολλά και καλά.

Και μια νέα μανούλα η Ρεβέκα έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι στα μέσα του μήνα.

Η έκθεση των επαγγελματιών στη Αθήνα οδήγησε πολλούς ενδιαφερόμενους  στην πρωτεύουσα που συνδύασαν ενημέρωση και διασκέδαση. Ειδικά η νεολαία που γύρισε όλα τα σχήματα της νυχτερινής Αθήνας. Ο Κώστας πήγε για δυο μέρες και αλησμόνησε να γυρίσει.Είδαμε και πάθαμε να τον φέρουμε πίσω.

Κι αυτοί που δεν ταξιδεύουν βρίσκουν τρόπο να κάνουν δημιουργικό τον χειμώνα τους με μαγειρικές και ζαχαροπλαστικές.

Και με αυτά περνάν οι μέρες κι ο μικρός Φλεβάρης αποχωρεί και φτάνει στο τέλος.

Αχ αυτό το τέλος του κάθε μήνα με τις τόσες υποχρεώσεις, απαιτήσεις και δυσκολίες. Τρέμει η ψυχή του κοσμάκη που τα φέρνει τόσο δύσκολα βόλτα… Κι αν εμείς εδώ στο Μεγανήσι δυσκολευόμαστε σκεφτείτε πως περνούν οι άνθρωποι στις πόλεις… Έχουν και τα καλά τους θα μου πείτε, αλλά όσα καλά κι αν σου προσφέρει μια πόλη όταν δεν έχεις τον τρόπο να τα απολαύσεις είναι σαν να μην έχεις τίποτα.

Αλλά κι εμείς έχουμε τα ζόρια μας, μην νομίζετε. Απλά μια βόλτα στη θάλασσα και μια καλημέρα στο δρόμο κάνουν το πρόβλημα να φαίνεται μικρότερο ή και μοιρασμένο ακόμη…

Μικρές οι στιγμές του Φλεβάρη που κάπου εδώ τελειώνει και κλείνει και τυπικά τουλάχιστον τον χειμώνα.

Κι εμείς μέχρι να τα πούμε ξανά  …να είμαστε όλοι καλά!

Από Μεγανήσι…καλό βράδυ!