Πάει κι αυτός….

Ο τελευταίος  μήνας της σαιζόν έκλεισε οριστικά την καλοκαιρινή περίοδο και μισός μισός όπως ήταν δίνει χέρι στον Οκτώβρη να ανέβει στη σκαλέτα του χρόνου  και  σταδιακά να μας βάλει στον χειμώνα που ακολουθεί.

Ο Σεπτέμβρης έγραψε στιγμές σχεδόν  ίδιες όπως όλοι οι Σεπτέμβρηδες  στο νησί.

Λένε πολλοί ότι αυτός ο μήνας είναι ο πιο μισητός του χρόνου. Και ίσως δίκαια αφού  τα όμορφα τελειώνουν και ότι αρχίζει  είναι δύσκολο κουραστικό αγχωτικό και …χειμωνιάτικο.

Τέλος οι διακοπές, τα μπάνια, οι βόλτες κι η ανεμελιά.

Τέλος η δουλειά που σε κρατάει  τους  χειμώνες κι οι ζεστές θάλασσες που σε καλούσαν στα βαθιά γαλανά τους νερά.

Πολλές φορές τέλος κι οι καλοκαιρινοί έρωτες  που φούντωσαν με  το φεγγάρι του Αυγούστου κι έσβησαν με το αποχαιρετιστήριο ήχο της κόρνας του φερι μποτ .

Τέλος ακόμα και σε φιλίες ή σχέσεις  χρόνων που δοκιμάστηκαν επηρεασμένες από την έκρηξη αδρεναλίνης που εκπέμπει  η πανσέληνος του Αυγούστου και  τα κάνει  όλα έντονα, σοβαρά και δύσκολα. Κι εκεί κάποιοι λειτουργώντας με το «θυμικό «τους  βάζουν τελεία….

Άλλοι  ρίχνουν  τις μάσκες και φανερώνουν τον πραγματικό τους εαυτό. Καλύτερο ή χειρότερο από αυτόν που σου είχαν συστήσει.

Κάπου εδώ σε αυτή τη χρονική στιγμή γίνεται και ο απολογισμός του καλοκαιριού. Αποστασιοποιημένος νηφάλιος και ξεκούραστος, ανεπηρέαστος από τις  φωνές της παρέας και καθαρός από την θολούρα του ποτού  ξανασκέφτεσαι, αναθεωρείς  αποφασίζεις .

Συμπληρώνεις η αφαιρείς από τις επαφές σου. Ξανασυστήνεσαι  η διαγράφεις οριστικά.

Ανοίγεις καινούργια κεφάλαια και κάνεις  διαφορετικές σκέψεις για την ζωή που έζησες ή για εκείνη που θες να ζήσεις από δω και πέρα όταν σκέφτεσαι ότι τα καλοκαίρια περνάνε γρήγορα άρα και τα χρόνια…

Μετανιώνεις,  χαίρεσαι, λυπάσαι  ή προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα που προέκυψαν μέσα από τις καλοκαιρινές σου στιγμές.

Όσα έκανες αλλά και εκείνα που δεν πρόλαβες τώρα γυρνούν  ένα ένα  στο μυαλό σου .

Μια φωτογραφία μια εικόνα μια λέξη ένα συναίσθημα. Αυτά όλα κάνουν  τη στιγμή που μένει. Κι αυτή κρατάς. Και  θα πρέπει να είναι καλύτερη κάθε φορά.

Δύσκολος  κάθε Σεπτέμβρης… Και η διάχυτη μελαγχολία του ενισχύει και μεγαλοποιεί όλα αυτά τα συναισθήματα.

Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις γιατί σέρνει ακόμα τον Αύγουστο. Μην σου πω ότι κανένας δεν θέλει να ξέρει τον ερχομό του. Όμως οι μέρες περνάνε. Ο κόσμος λιγοστεύει, τα παιδιά ετοιμάζονται, οι αποχαιρετισμοί αρχίζουν. Και πριν το πρώτο δεκαήμερο σχεδόν  όλοι οι ντόπιοι έχουν φύγει. Καθοριστική ημερομηνία το άνοιγμα των σχολείων. Για τα παιδιά, τους γονείς, τους παππούδες, τους εκπαιδευτικούς.

Τα δικά μας σχολεία  και φέτος  μειωμένα σε αριθμό μαθητών . Και το πρώτο «ντριν» βρήκε τα παιδιά μελαγχολικά ανόρεχτα  και άυπνα σχεδόν. Εντελώς απροετοίμαστα όπως κάθε χρόνο. Με εξαίρεση τα πρωτάκια κάθε βαθμίδας που για εκείνα η νέα χρονιά σημαίνει ένα χρόνο μεγαλύτερα. Χαίρονται και καμαρώνουν γι αυτό.

Σκυθρωπά και πολύ λυπημένα ήταν εκείνα τα παιδιά που αποχαιρέτησαν τους συμμαθητές τους που επέλεξαν να συνεχίσουν σε άλλα σχολεία. Αν σκεφτείς σε μια τάξη με έξι παιδιά φέτος έμειναν δύο καταλαβαίνεις πόσο άσχημο είναι το συναίσθημα. Διπλή στεναχώρια αφού από την μία αποχωρίζονται φίλους  και από την άλλη δεν μπορούν να ακολουθήσουν τα ίδια. Και κάπου εδώ φοβάμαι ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τα σχολεία μας αλλά και  για τα παιδιά που μένουν πίσω…

Κι αφού ξεκίνησε το σχολικό έτος άρχισαν τα φροντιστήρια και μπήκαμε σιγά σιγά σε πρόγραμμα μαθημάτων, οι υπόλοιποι  ακολουθούμε τις μέρες του Σεπτέμβρη  προσαρμοσμένοι στις αλλαγές. Μετρώντας αντίστροφα οι επαγγελματίες μαζεύονται σιγά σιγά. Κάποιοι έχουν κλείσει κι εκείνοι που θα παραμείνουν ανοιχτοί περιορίζονται ανάλογα. Στο  προσωπικό, στο μενού στα τραπέζια τους, φροντίζοντας παράλληλα τους χώρους τους έτσι που να μπορεί ο πελάτης να απολαύσει τις υπηρεσίες του σε κάθε καιρική συνθήκη. Οι θερμοκρασίες έπεσαν και οι βροχούλες σε συνδυασμό με κάτι βοριαδάκια κρύωσαν  την ατμόσφαιρα. Τόσο που βγήκαν οι ζακέτες τα τζάκετ και τα παπλωματάκια από τις ντουλάπες.

Ευτυχώς ως τώρα δεν είχαμε ακραία φαινόμενα  κι οι θερμοκρασίες επανήλθαν σε φυσιολογικά επίπεδα σύντομα. Νοιώθεις όμως έντονα την υγρασία και την φθινοπωρινή γιοτούρα.

Ο καιρός αυτός από την άλλη καθάρισε  εντελώς την ατμόσφαιρα. Λαμπερή, διαυγής ήρεμη με ήσυχα καθαρά νερά σαν καθρέφτης. Εξαφανίστηκε όλη η καλοκαιρινή θολούρα. Ξεπλύθηκε η σκόνη και όλα μοιάζουν πεντακάθαρα. Σαν να πέρασε ο άσπρος σίφουνας  Αζαξ με διπλάσιο αμμωνιαζόλ_ θυμάστε την διαφήμιση;;;

Στο μεταξύ ο τουρισμός κρατάει ακόμα πολύ καλά κι αυτό το μήνα. Έτσι υπάρχει αρκετή κίνηση από ξένους μέχρι και τις τελευταίες μέρες . Κόσμος πάει κι έρχεται πέρα δώθε. Αυτοκίνητα, σκάφη, μηχανάκια,  ποδήλατα, φορτηγά , μπετονιέρες …ο πυρετός συνεχίζεται και το θερμόμετρο μπορεί να μην δείχνει 40 όπως τον Αύγουστο, ένα 38 και μισό όμως το πιάνει άνετα. Τον Οκτώβρη θα πέσει στο 38 και από κει και πέρα θα αρχίσει η υποθερμία.

Μήνας γιορτών ο Σεπτέμβρης  κι ο πολιούχος μας  Άγιος Βησσαρίωνας  στόλισε το Βαθύ που και φέτος  τίμησε την μνήμη του  σωτήρα Αγιου κατά την παράδοση.

(Στον παρακάτω σύνδεσμο θα δείτε άρθρο σχετικά από το meganisi times

http://www.meganisitimes.gr/2011/09/21/o-aγιος-βησσαρίωνας-η-ευλογιά-και-τα-τσα/)

Η Παναγία Ελεούσα και το Θαύμα του  Αγίου Νεκταρίου γιορτάστηκαν ανάλογα  και  σκόρπισαν θρησκευτικό πνεύμα στους πιστούς .

Σκόρπισε στους δρόμους η μυρωδιά βασιλικού στα χέρια των πιστών και μοσκοβόλησε  η ζάχαρη άχνη και το κανελογαρύφαλο από τους άρτους.

Να πούμε χρόνια πολλά σε όσους γιόρταζαν , κυρίως στους Βησσαρίωνες και τις Βησσαρίες του Βαθιού( σχεδόν όλο δηλαδή ) στις Αγάπες Σοφίες  και Ελπίδες κ στην μικρή Κοραλία_ Αντζελίνα, στον Σταύρο και την Σταυρούλα  και  στους Ευστάθιους και τις Ευσταθίες.

Κι επειδή όσες χαρές δεν γίνονται μέσα στο καλοκαίρι λόγω δουλειάς προγραμματίζονται τον Σεπτέμβρη είχαμε και τις χαρές μας μέσα στο μήνα.

Η μικρή του Δημήτρη  (Πολίτης)και της Θεοδώρας βαφτίστηκε και πήρε το όνομα Ίλια-Ευσταθία και ο μικρός ποντιομεγανησιώτης  της Έφης και του Κυριάκου(Παπαδόπουλος)  ονομάστηκε Γιώργος.

Στην Αθήνα παντρεύτηκε ο Αρης (Πάλμος) και η Βάσια  και νέοι γάμοι ετοιμάζονται σύντομα. Ήδη μοιράστηκαν τα προσκλητήρια.

Εδώ θέλω να  πω ότι για όποιον θέλει να μοιραστεί μαζί μας τέτοιες στιγμές να μας στείλει φωτογραφίες  στο meil μου (ellikavvada@gmail.com)  και με πολύ χαρά θα γράψουμε για αυτή τη «στιγμή».

Σίγουρα έχουν υπάρξει γεγονότα που μας έχουν ξεφύγει. Ο μόνος λόγος είναι ότι δεν τα γνωρίζουμε ή και σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε ξεχάσει. Θα χαρούμε λοιπόν να μάθουμε και τις δικές σας χαρές και να τις μοιραστούμε όλοι μαζί.

Ο καιρός  περνάει  κι ότι θυμίζει διακοπές τουλάχιστον για τους έλληνες έχει φύγει.

Η μέρα κονταίνει κι ο ήλιος βασιλεύει πιο νωρίς. Αλλάζουν τα χρώματα κι οι γνωστές μυρωδιές  ανακατεύονται με τις μυρωδιές του Σεπτέμβρη. Το άρωμα του ώριμου σταφυλιού που ετοιμάζεται να γίνει κρασί, ή το σιρόπι που βράζει  για να γίνει γλυκό .  Είναι η εποχή για το γλυκό σταφύλι . Εγώ το πέτυχα φέτος….

Αλλά εκείνο που σε μαγεύει είναι τα χρώματα …Κόκκινο και καφέ που γίνεται χρυσαφί και ξεπετιέται μέσα από το γκρίζο σύννεφο του αποβροχάρη.

Κι η θάλασσα …πόσο ήρεμη όμορφη και γαλάζια είναι η θάλασσα! Κρίμα που πάγωσε νωρίς…Μόνο Ο Πάνος με τον Γκόμπι επέμεναν. Ίσως γιατί έπρεπε να παρατείνουν το καλοκαίρι τους που φέτος ήταν λίγο. Πάντως έκανε το κλείσιμο όπως κάθε χρόνο.Τελευταίος αποχώρησε από το νησί…

Οι άνθρωποι πιο χαλαροί ανακτούν σιγά σιγά δυνάμεις και επιστρέφουν στα χόμπι και τις ασχολίες προ –σαιζόν. Περπάτημα, φροντίδα σπιτιού, γυμναστική . Οι  γείτονες ξαναμαζεύονται και ξαναρχίζει το κουτσομπολιό.

Ότι δεν σχολιάστηκε το καλοκαίρι τώρα γίνεται πρωτοσέλιδο. Και φυσικά η κλασική μουρμούρα… άντε να τελειώνουμε και φέτος. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που εύχονται να «είναι μακρύς ο δρόμος» .

Προετοιμασία για τον μοναχικό και μακρύ χειμώνα, που έχει όμως και τα καλά του…

Αρκεί να βάλουμε κι εμείς λίγο το χεράκι μας και το… μεράκι μας να τον ομορφύνουμε και να τον μικρύνουμε. Και μόνο να σκεφτούμε πόσο νωρίς είναι το Πάσχα φέτος  έχει μικρύνει ήδη…

Μόνο να είμαστε καλά…

Κι εμείς θα τα λέμε κάθε μήνα και θα στενεύουμε το χρόνο όλο και πιο πολύ.

Κάπως έτσι έκλεισε ο Σεπτέμβρης μας εδώ στο νησί.

Και μέχρι να τα πούμε ξανά, να έχουμε όλοι έναν καλό Οκτώβρη.

Από Μεγανήσι… Καλό βράδυ!