Ο Απρίλης ανοιξιάτικος και πασχαλινός ήρθε, έγραψε και έφυγε παίρνοντας μαζί του έναν δύσκολο χειμώνα, μιας και το καλοκαίρι εδώ για τους πιο πολλούς ξεκινάει τον Μάη.
Οι πρώτες μέρες κύλησαν γρήγορα και ήταν έντονες και αγχωτικές αφού όλοι περιμέναμε το Πάσχα και οι τελευταίες λεπτομέρειες ήταν πολλές.
Οι προετοιμασίες εντατικές και η διάθεση με σκαμπανεβάσματα . Θέματα συζήτησης, ο καιρός, η προσέλευση του κόσμου, τα εκκλησιαστικά ωράρια λειτουργίας της μεγάλης βδομάδας και άλλα τέτοια, πάντα μέσα στα πλαίσια αναμονής …
Στον εκπαιδευτικό τομέα τώρα τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά. Τα μυαλά …στα κάγκελα και οι μαθητές στα …πορτόνια ανυπομονούσαν για το κλείσιμο του σχολείου που βρίσκεται σε πανικό προετοιμασίας με εξετάσεις, θεατρικό και διάφορες δραστηριότητες για το τέλος της χρονιάς.
Ο καιρός καθαρά καλοκαιρινός σε έβγαζε έξω με το ζόρι. Για βόλτα καφέ περπάτημα και κους κους.
Τα πιεστικά άρχισαν να σιωπούν σιγά σιγά κι οι μυρωδιές άλλαζαν και από λαδομπογιά μύριζε καμένο κάρβουνο,τηγανιστό χταπόδι και κρέπα.
Το Σάββατο του Λαζάρου τα πρώτα δείγματα προσέλευσης του κόσμου δεν ήταν ικανοποιητικά κι εκεί φάνηκε ότι οι πασχαλινές διακοπές δεν θα αφορούσαν πoλλούς φέτος.
Ο Λάζαρος πάντως υπήρξε αρκετά ικανοποιητικός και προσοδοφόρος για τα παιδιά που έψαλλαν τα πάθη του. Γεμάτα κέρματα αλλά και χαρτονομίσματα τα καλαθάκια μπλεγμένα στις μαργαρίτες και στο δεντρολίβανο.
Σε γκρουπάκια αλλά και σόλο τα παιδιά πιστά στο έθιμο σηματοδότησαν τις άγιες μέρες που ακολουθούσαν.
Στην πόλη της Λευκάδας όπου βρέθηκα εκείνη την μέρα υπέστη πολιτισμικό σοκ αφού άκουσα Λάζαρο από πολλά μέρη . Σε βουλγαρική, ρουμάνικη ρομά και αλβανική παραλλαγή.
Μόνο ένα κοριτσάκι με την ανάλογη σκηνική παρουσία είπε τον γνωστό Λάζαρο.
Κάπως έτσι εισχωρούν τα νέα στοιχεία και αλλοιώνονται σε βάθος χρόνου τα έθιμά μας.
Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν στο ίδιο ύφος όπως κάθε χρόνο.
Κάποιοι τις απόλαυσαν και τις συνδύασαν με διακοπές. Άλλοι δούλευαν και δεν κατάλαβαν τίποτα και κάποιοι απλά τις ακολούθησαν μηχανικά και δύσκολα ανεβαίνοντας το δικό τους Γολγοθά και περνώντας τα δικά τους μαρτύρια σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου…
Και τα προγνωστικά δεν έπεσαν έξω. Ο κόσμος φέτος πολύ λιγότερος από πέρυσι.
Ο χειμώνας που πέρασε δεν άφησε και πολλά περιθώρια για ταξίδια, ψώνια και διασκέδαση.
Πολλά τα έξοδα τα προβλήματα αλλά και τα πένθη στο νησί… κράτησαν τον κόσμο είτε μακριά είτε πολύ κουμπωμένο.
Όσοι όμως ήρθαν πέρασαν καλά. Καλοκαιρία που ευνοούσε το ψήσιμο και το φαγοπότι στην αυλή αλλά και το μεσημεριανό καφεδάκι.
Όλα τα έθιμα τηρήθηκαν. Οι Ιούδες που τα τελευταία χρόνια έγιναν τρεις, κρεμάστηκαν και κάηκαν και φέτος. Το Σπαρτοχώρι όμως εδώ κλέβει την παράσταση με εμφάνιση και σκηνοθεσία κι ο Ιούδας του ήταν ο καλύτερος.
Οι στολισμένοι επιτάφιοι με λουλούδια ανθοπωλείου που αντικατέστησαν τις κίτρινες τσιμπίδες με πολύχρωμα γαρίφαλα και τριαντάφυλλα έκαναν τις γύρες τους στα χωριά. Και μετά από πολλά χρόνια επανακυκλοφόρησαν τα χάρτινα φαναράκια των παιδικών μας χρόνων. Σε πιο εξελιγμένη version φυσικά με ψεύτικη φλόγα αλλά το ίδιο αποτέλεσμα. Οι αρωματικές καραμελίτσες του Μπακόλα λείπουν ακόμα .( Κι αφού σιγά σιγά ξαναγυρνάμε στα παλιά δείτε κι ένα πενηντάρι χάρτινο του 1939 που έπεσε στα χέρια μου).

Το κομμάτι της Ανάστασης έφερε χαράς ευαγγέλια στους «Απροκάμιστους» που πρωί πρωί πήγαν στο Γάντζο για κοκορέτσι όπως κάνουν κάθε χρόνο , 20 χρόνια τώρα.
Πραγματικά απροκάμιστοι. Πόσο δίκιο έχει ο μεγάλος ποιητής Μάκης που τους βάφτισε έτσι! Μια βδομάδα νηστεία, ποιος κρατάει τους φαταούλες μέχρι το βράδυ! Α!ρε Χρήστο, άλλος έχει  το όνομα….

Και η Μεγάλη βδομάδα κλείνει με το Σάββατο της Ανάστασης που την παράσταση κλέβει κάθε χρόνο το Βαθύ.
Έτσι και φέτος το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Τα βεγγαλικά έπεφταν συγχρονισμένα και ο ουρανός για πολύ ώρα πολύχρωμος και φωτεινός.

Κι αφού έσβησαν τα βεγγαλικά κι ο ουρανός ησύχασε ένα περιποιημένο τραπέζι με όλα τα καλούδια περίμενε τους νηστικούς να φάνε να χορτάσουν και να τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά.Κι εδώ ένα περίεργο φαινόμενο συνέβη και όποιος μπορεί ας το εξηγήσει. Ένα άβραστο βαμμένο αυγό έσπασε όλα τα βρασμένα. Στην αρχή ξεκίνησε για φάρσα εναντίον ενός ανυποψίαστου χριστιανού. Έλα  όμως που αυτό το αβγό έσπασε όλα τα άλλα χωρίς να πάθει τίποτα!

Μεγάλες και αισθητές οι απουσίες και από τα πασχαλινά γλέντια. Όμως δεν έλειψαν οι χοροί και το ποτό . Για το καλό της  μέρας πιο πολύ και για να ζηλέψουν αυτοί που έμειναν στην πόλη και υποσχέθηκαν ότι δεν το ξανακάνουν ακόμα κι αν σουβλίσουν κοτόπουλο του χρόνου αντί για αρνί.
Η Κυριακή του Πάσχα ηλιόλουστη και γιορτινή. Και όπως συνήθως για άλλους κοπιαστική κυρίως για τους μεγαλύτερους ή για τους ντόπιους , και για άλλους ήρεμη και ξεκούραστη.Κυρίως για τους νεότερους και τους επισκέπτες που έρχονται όλοι κουρασμένοι και τα περιμένουν έτοιμα και σερβιρισμένα από εμάς τους ξεκούραστους. (Πώς γίνεται αυτό, ποτέ μου δεν το κατάλαβα). Με  λίγο κόσμο λοιπόν το φετινό Πάσχα και με πολλά κλειστά σπίτια πέρασε , και οι επόμενες μέρες κύλησαν ήσυχα και γρήγορα. Η Δευτέρα, που φέτος δεν ήταν του Αη Γιωργιού βρήκε πολλούς να διασκεδάζουν στα μπουζούκια στο precious και την υποψήφια νύφη να αποχαιρετάει την ελευθερία της με ένα batcelor πάρτι .

Η γιορτή του Αη-Γιώργη φέτος συνέπεσε με την Κυριακή του Θωμά. Διπλή γιορτή και μεγάλη, ιδιαίτερα για το Σπαρτοχώρι που τιμά τον προστάτη του με την περιφορά της εικόνας του σε όλο το χωριό.

Και η Zωοδόχος Πηγή ανοίγει κάθε χρόνο το οικογενειακό εκκλησάκι της Θηλιάς. Σαν εκδρομή οι πιστοί με τα καΐκια και τις βάρκες επισκέπτονται το νησάκι για να προσκυνήσουν στη χάρη της Παναγίας που φέτος παραλίγο να μείνει αλειτρούγητο αφού οι παπάδες είχαν ήδη «κλειστεί» σε άλλες πιο ιν εκκλησίες και χρειάστηκαν μεγάλα μέσα για να στείλει η μητρόπολη ιερέα για την λειτουργία, μετά από εκατό χρόνια παράδοσης. Τι να σχολιάσει κανείς….κρίμα!

Κρίμα κι η τούρτα παγωτό έκπληξη που έλιωσε πριν κοπεί και μας έμειναν η όρεξη και οι ροζέτες από σαντιγί. Την υπόλοιπη την έφαγε το ψυγείο. Α ρε Τζίμη…δεν μας προειδοποίησες κι εσύ… Κι όχι τίποτ’ άλλο το πήραμε και για κακό σημάδι. Έτσι κόψαμε και δεύτερη τούρτα για να σπάσει η γρουσουζιά…

Στις επόμενες μέρες ο γάμος της Ειρήνης και του Γιώργου και οι προετοιμασίες τόνωσε και ζωντάνεψε λίγο τα πράγματα και η αναμονή του ευχάριστου γεγονότος ανέβασε την διάθεση αλλά κράτησε και πολύ κόσμο ακόμα στο νησί. Ένας γάμος που είχε από όλα. Με τα παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία, με πολλούς καλεσμένους  και την νυφούλα να κλέβει φυσικά την παράσταση, πανέμορφη και λαμπερή.
Πώς περνάνε τα χρόνια αλήθεια, και πόσο γρήγορα περνάμε στάδια στη ζωή μας. Από γονείς πεθερικά και ύστερα παππούδες…
Κι εκεί που τα συνοδεύαμε στο σχολείο και τα βλέπαμε να λένε τα ποιήματά τους, τα καμαρώνουμε νύφες και γαμπρούς. Κι ύστερα με τα καροτσάκια να γίνονται τα ίδια γονείς κι εμείς γιαγιάδες…
Να ζήσετε Ειρήνη μου και με το καλό  απογόνους… Nα ευχηθώ και στην Γιωτούλα μου την όμορφη κουμπάρα, να είναι πάντα άξια και γρήγορα και στα δικά της…
Ευχάριστες στιγμές, και μακάρι να είμαστε καλά όλοι μας να ζήσουμε τέτοιες.
Πολλές ευχάριστες και εορταστικές στιγμές μετράει κι ο μήνας ως το τέλος του. Πολλές γιορτές και επισκέψεις, πολλοί και οι εορτάζοντες, πολλά και τα δρώμενα που ακολουθούν.

Κι από την μια μέρα στην άλλη επιστρέψαμε στην καθημερινότητα. Τα σχολεία ξεκίνησαν,  κι ο κόσμος έφυγε.

Η αναμονή των καλοκαιρινών διακοπών και της τουριστικής σεζόν μεγαλώνει περισσότερο τις μέρες που περιμένουμε όλοι να περάσουν…ο καθένας για τους λόγους του.

Η εικόνα και η ψυχολογία μας έχει αλλάξει . Κάτι περιμένεις, πιο καλό, πιο δημιουργικό ή πιο ξεκούραστο…Τα φώτα έχουν ανάψει ο καιρός  ζέστανε, και η μέρα μεγάλωσε τόσο που χωρίς μεσημεριανό ύπνο δεν βγαίνει. Οι ξένοι έρχονται όλο και  πιο πολύ. Τα εκδρομικά καραβάκια είναι σε καθημερινή βάση στα λιμάνια.

Και …ξαναβλέπουμε survivor που με τούτα και με κείνα το είχαμε χάσει λίγο.Ναι, μην γελάτε, ακόμα και γιαγιάδες  βλέπουν . Χτές μάλιστα άκουσα το καλύτερο.

Την Μεγάλη εβδομάδα ήταν δυο γυναίκες μεγάλης ηλικίας στην εκκλησία . Λέει η μία στην άλλη:» Αργεί πολύ ο παπάς, χάσαμε και το Σεράγεβο «… Τώρα αν ήταν με τους Μαχητές ή με τους Διάσημους, θα σας γελάσω. Μπορεί να ήταν και …Ντανίτσες, ποιος ξέρει!
Κι ο Απρίλης του 17 περνάει κι αυτός από τη ζωή μας και κλείνει με τζέρτζελο αναβιώνοντας ένα παλιό έθιμο από την Ηλακάτη. Το σύρσιμο των βάζων υποδέχεται τον Μάη. Σε συνδυασμό με το μοίρασμα των λουλουδιών που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια από τον δήμο πρόσφεραν ένα ευχάριστο θέαμα την τελευταία μέρα του Απρίλη. Έκπληκτοι οι τουρίστες αποθανάτιζαν τη στιγμή.

Κι ύστερα μαζέψαμε τον Μάη μας , σε μπουκέτο ή σε στεφάνι  και τον κρεμάσαμε στις πόρτες μας .
Και τελευταίο ευχάριστο γεγονός του μήνα η βάφτιση της μικρής Ελένης του Ηλία και της Ματίνας. Κι εδώ να αναφέρω και να ζητήσω συγνώμη που μου διέφυγε στις στιγμές Μάρτη, η γέννηση μιας άλλης μικρούλας που έκανε γονείς για πρώτη φορά την Σουζάνα (Αργύρη) και τον Γιώργο.
Να ζήσουν τα παιδάκια σας και να είναι πάντα γερά κι ευτυχισμένα.
Ευτυχισμένες και χαρούμενες να είναι και οι επόμενες στιγμές που θα μοιραστούμε.. Κάθε στιγμή που περνάει είναι κι ένα κομμάτι από τη ζωή μας που περνάει κι αυτή σιγά σιγά.Με τα πάνω της και τα κάτω της. Με τα καλά της και τα κακά της. Με τα ίσια και τα ανάποδα της. Και ο πόνος που υπάρχει παντού πλάι μας ας είναι μάθημα ζωής για όλους.Και ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..Να είμαστε ήρεμοι και αισιόδοξοι  και να δείχνουμε την αγάπη μας σε εκείνους που αγαπάμε.

Χρόνια πολλά σε όλους και καλό μήνα! Χαλαρώστε,  ταξιδέψτε μαζί μας στο νησί, και ξεχάστε για λίγο το τρέξιμο που σας περιμένει αύριο.

Κι εμείς θα τα πούμε ξανά στις επόμενες στιγμές…
Μέχρι τότε….να είμαστε όλοι καλά …
Από Μεγανήσι….Καλό βράδυ!!!

(Αφιερωμένο στην κυρία  με τον «Μάη» που μας περιμένει  κάθε μήνα, στον κύριο από την Κεφαλλονιά που μας παρακολουθεί… στενά…  μας ανησύχησε το Πάσχα και μας χρωστάει ένα ξενύχτι, και στον μεγάλο » αρχηγό» που χαλαρώνει τα βράδια  με τις Στιγμές μας πριν κοιμηθεί)