(Πηγή άρθρου: http://www.kolivas.de/archives/278137 , όπου θα βρείτε και πολλές περισσότερες φωτογραφίες).

Η ανοιχτή θάλασσα του αρχιπελάγους της Λευκάδας στριμώχνεται αρχικά σε μια μεγαλούτσικη μπούκα για να ανοίξει κατόπιν σα βεντάλια σχηματίζοντας ένα κλειστό και μακρόστενο ορμίσκο. Στην αγκαλιά του φωλιάζει αμφιθεατρικά χτισμένο το Βαθύ. Ένας από τους τρεις οικισμούς και το δεύτερο λιμάνι του Μεγανησίου.

Θεωρείται το επίνειο του Κατωμερίου. Ονομάστηκε, μάλλον, έτσι λόγω του ότι το επίπεδο του εδάφους είναι ίδιο με αυτό της στάθμης της θάλασσας ενώ περιβάλλεται παράλληλα από λόφους – έτσι λέγεται τουλάχιστον ότι πήρε το όνομά του το άλλο Βαθύ, αυτό της Ιθάκης.

Η τελευταία απογραφή του 2011 δείχνει να έχει 203 κατοίκους μόνιμο πληθυσμό. Λιγοστοί όμως είναι την εποχή αυτή οι κάτοικοί του. Συνταξιούχοι, απόμαχοι της θάλασσας, οι περισσότεροι – το Μεγανήσι φημίζεται για τη ναυτική του παράδοση.

Ήσυχη και με χαμηλούς ρυθμούς την εποχή αυτή η ζωή. Σε τίποτε δεν θυμίζει τη μεγάλη τουριστική κίνηση του καλοκαιριού, όταν το γραφικό χωριουδάκι μετατρέπεται σε ένα κοσμοπολίτικο κέντρο. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι ακόμη κλειστά. Κάποια μερεμετίζονται για να υποδεχτούν τη νέα σεζόν.

Δυο τρία παιδιά στην παιδική χαρά, δίπλα στην αρκετά ευρύχωρη και καταπράσινη πλατεία του οικισμού. Μια παρέα ξένων, που ίσως να έχουν επιλέξει το παραδεισένιο αυτό μέρος για μόνιμη κατοικία τους, απολαμβάνουν σε ένα τραπέζι δίπλα στη θάλασσα τον αναζωογονητικό ανοιξιάτικο ήλιο, ενώ τέσσερα έφηβα κορίτσια σουλατσάρουν κατά μήκος του λιμανιού – το Μεγανήσι έχει Γυμνάσιο.

Αρκετά τα παλιά ξύλινα σκαριά που είναι αραγμένα στο λιμάνι. Όσα γλύτωσαν την καταστροφή από το δέλεαρ των επιδοτήσεων και την αντικατάστασή τους από νεώτερα πλαστικά ή την οριστική απόσυρσή τους. Κάποια δείχνουν να είναι παροπλισμένα κι άλλα πάλι αρματωμένα για το καθημερινό ταξίδι στη θάλασσα.

Η καμπάνα του Αγίου Βησσαρίωνα σημαίνει για τον εσπερινό. Ακούγεται χωρίς καμία παρεμβολή στο μέρος αυτό, θυμίζοντάς μας τα ανέμελα παιδικά μας χρόνια στο δικό μας χωριό.

Στα γύρω υψώματα οι ξερολιθιές, καμωμένες με τη χαρακτηριστική μεγανησιώτικη πέτρα, καταρρέουν σιγά σιγά, ενώ το λούπινο (Κυανό Λούπινο- Lupinus angustifolius), που φαίνεται να καλλιεργούταν παλιότερα για ζωοτροφή στις σκάλες αυτές με τα λιγοστά χώματα, έχει ριζώσει για τα καλά και χρωματίζει με το βαθύ μπλέ των λουλουδιών του το τοπίο. Λύπη προκαλεί μόνο το FOR SALE, που κυριαρχεί παντού στους γύρω λοφίσκους. Το Μεγανήσι ξεπουλιέται σιγά σιγά…

Οι ανταύγειες του ήλιου και ένας ελαφρύς κυματισμός μας έκρυψε τη θέα από το βυθισμένο αεροσκάφος σε μια άκρη του λιμανιού. Μόλις και διακρίναμε κάτι από τον έλικά του. Η ακριβής θέση μάς υποδείχτηκε από κάποιον ντόπιο. Δεν θυμούνταν ο ίδιος το περιστατικό, αλλά βουτούσε σε μικρή ηλικία με άλλα συνομήλικά του παιδιά κι έβγαζαν, λέει, από μέσα σφαίρες. Τώρα πως μπορεί να συνέβαινε αυτό αφού το αεροσκάφος δεν ήταν πολεμικό αλλά πολιτικό και κατέπεσε μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1970 δεν μπορούμε να ξέρουμε. Για την πραγματική όμως ιστορία του άτυχου αεροσκάφους διαβάστε το κατατοπιστικό άρθρο του Παναγιώτη Κονιδάρη στο Meganisi Times.

To παρακάτω βίντεο είναι με το βυθισμένο αεροσκάφος είναι από το thebest.gr