Ήρθες στον κόσμο σαν Άγγελος στις 6 Φεβρουαρίου 1993 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσες, ενώ τα Καλοκαίρια τα περνούσες στο δικό σου Μεγανήσι, στο χωριό του μπαμπά, το Σπαρτοχώρι.

Για όσους δεν σε γνώριζαν, από μικρός και για 9 χρόνια ασχολήθηκες με τις πολεμικές τέχνες. Είχες μαύρη ζώνη στο Tang soo do και ασχολήθηκες με το Kick Boxing.

Σου άρεσαν οι εκδρομές και τα ταξίδια, γι’ αυτό και τα τελευταία δύο χρόνια σπόυδαζες τουριστικά επαγγέλματα στη Ρόδο, σε αντίθεση με την ηλεκτρολογία που δεν σε κέρδισε ποτέ.

Πάντα ήρεμος και χαμογελαστός. Γεμάτος θετική ενέργεια. Πίστευες ότι στο κλάμα δεν βρίσκεται η λύση. Μάλιστα, κάποια φορά που το Μαργιαννάκι σου έκλεγε της είπες: «Ωραία, τώρα που κλαις βρήκες τη λύση;».

Η μεγάλη σου αγάπη ήταν ο Παναθηναϊκός. Δεν έχανες ευκαιρία για γήπεδο. Γι’ αυτό και οι φίλοι σου στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας στο μπάσκετ σε αποχαιρέτισαν όπως έπρεπε.

Έζησες την πολύ σύντομη ζωή σου όπως ακριβώς την ήθελες. Επέλεξες το τελευταίο σου μεγάλο ταξίδι να είναι στη γειτονιά των Αγγέλων αφήνοντας πίσω τους γονείς σου Ιωάννα και Ιωάννη Ζαβιτσάνο, τη μονάκριβη αδερφή σου Άρτεμις και όλους εμάς με ένα «Γιατί;».

Έφυγες, όπως ήρθες, σαν Άγγελος.

Καλό σου ταξίδι, Τάσο μας.

Ματίνα Πολίτη Meganisi Dreaming