Μια σημαντική δικαστική απόφαση για την αυτοδιοικητική, πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου ελήφθη προχτές στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λευκάδας. Εκεί όπου εκδικάστηκε η μηνυτήρια αναφορά του νυν δημάρχου κου Παύλου Δάγλα (ΑΒΜ5-02/01/2015) «εναντίον παντός υπευθύνου», (δηλαδή του τέως δημάρχου κου Στάθη Ζαβιτσάνου και του τότε προίσταμένου της πολεοδομίας Λευκάδας κου Τσώλη), για το αναψυκτήριο στο Φανάρι.

Η απόφαση, όπως ήδη θα καταλάβατε από τον τίτλο ήταν αθωωτική για τους απολογούμενους και για τις υποτιθέμενες παράνομες πράξεις, όμως τα όσα διεμήφθησαν στην αίθουσα του δικαστηρίου, αλλά και ο απόηχος μιας τέτοιας απόφασης έχει τεράστιο ενδιαφέρον για μια σειρά λόγους. Αλλά, αν και πολλοί θα τα θυμούνται από τις αντίστοιχες συζητήσεις στα δημοτικά συμβούλια, ας δούμε πρώτα το ιστορικό για να φρεσκάρουμε την μνήμη.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής και συγκεκριμένα στις 4 Σεπτέμβρη 2014 (όλως τυχαίως και συμπτωματικώς, μην πάει ο νους σας στο κακό!) η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου διενεργεί αυτοψία στο κτήριο- αναψυκτήριο του Δήμου μας στο Φανάρι. Κατόπιν, στην μηνυτήρια αναφορά του ο νυν δήμαρχος εγκαλεί τον πρώην για «έκδοση παράνομης αδείας», για το ότι «το κτήριο κτίστηκε κάτω των 50 μέτρων από τον αιγιαλό», το ότι κείται σε οικόπεδο «μη άρτιο και οικοδομήσιμο» και ότι ο Δήμος μας ζημιώθηκε από όλο αυτό. Στο μεταξύ, ο κος Δάγλας παγώνει την επικείμενη δημοπρασία στο Φανάρι και λιμνάζει το θέμα για 2 και πλέον χρόνια, μιας και ο τελευταίος ενοικιαστής εξακολουθεί να παραμένει μέσα σε αυτό, δίχως ωστόσο να πληρώνει στον Δήμο τις οφειλές του. Το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του κτηρίου έφερε και ξαναέφερε στα δημοτικά συμβούλια η Αντιπολίτευση, μέχρι που ελήφθη ομόφωνη απόφαση του ΔΣ, όχι μόνο ως προς το να υπερασπισθεί η ιδιοκτησία του Δήμου έναντι οιουδήποτε, αλλά και στο να προχωρήσει η διαδικασία δημοπράτησης, απόφαση που ανέτρεψε η Αποκεντρωμένη με την δικαιολογία ότι το κτήριο είναι αμφισβητούμενο.

Η ΑΚΡΟΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Τι έγινε λοιπόν στην δικαστική αίθουσα; Ο πολιτικός ενάγων, ο κος Δάγλας υποστήριξε κι εκεί τα όσα κατά καιρούς έχει υποστηρίξει και στα δημοτικά συμβούλια: ότι το κτήριο είναι παράνομο, ότι εν γνώσει του τέως δημάρχου το κτήριο βρισκόταν εντός παλιού αιγιαλού και τελοσπάντων ότι το εν λόγω κτήριο ανήκει σε Δημόσιο Κτήμα! Από κει και μετά όμως και καθώς συνεχίστηκε η ακροαματική διαδικασία τα επιχειρήματα του άρχισαν να αδυνατίζουν και να καταρρίπτονται ένα προς ένα:

α) ξεκαθαρίστηκε ότι το κτήριο δεν ανήκει στις κατηγορίες αυτών που απαιτείται απόσταση 50 μέτρων από την γραμμή παραλίας.

β) βεβαιώθηκε, σύμφωνα και με τις αυτοψίες διαφόρων υπηρεσιών, ότι όλες οι εργασίες έχουν γίνει νόμιμα και εκτός αιγιαλού και παραλίας

γ) διασαφηνίστηκε ότι το συνολικό ακίνητο του Δήμου είναι 6,2 στρέμματα και όχι ένα στρέμμα, όπως  έχει διατυπωθεί, κάτι το οποίο αφορά στην χωροθέτηση του κτηρίου, δηλαδή σε κάθε περίπτωση είναι και άρτιο και οικοδομήσιμο.

Έτσι το κύριο θέμα που απέμενε ήταν το ιδιοκτησιακό του παρόντος. Κι εκεί ο κος δήμαρχος, ενώ επέμενε ότι είναι του Δημοσίου, κάπου ανέφερε ότι δεν αποκλείει να είναι και ιδιώτη (τον κατονόμασε, το έχει εξάλλου κάνει και σε δημ. συμβούλιο), ο οποίος τον επισκέφτηκε κάποια στιγμή με κάποια σχετικά τοπογραφικά.

Ο τέως δήμαρχος και…κατηγορούμενος από την άλλη, υπεραμύνθηκε της άποψης ότι το ακίνητο στο Φανάρι είναι δημοτικό και ότι αυτό είναι κατοχυρωμένο πρώτιστα στην συνείδηση κάθε Μεγανησιώτη. Αναφερόμενος στο κλητήριο θέσπισμα που του εστάλη από τον κο Εισαγγελέα και που τον κατηγορεί ότι προσπάθησε «να προσπορίσει παράνομο όφελος στον Δήμο Μεγανησίου, ο οποίος θα επωφελείτο καταφανώς από τα έσοδα/εισπράξεις παροχής υπηρεσιών…», αναρωτήθηκε εύλογα: «αν αυτό ήταν το δικό μου κίνητρο, τότε ποιο είναι το κίνητρο του κου Δάγλα που προσπαθεί με τέτοιο πάθος να παραδώσει το ακίνητο στο Δημόσιο;». Επιπλέον, ακόμα και τον υποτιθέμενο «παλιό αιγιαλό», όπως διευκρινίστηκε και από την παρέμβαση του κου Προκοπίου, νυν προϊσταμένου της πολεοδομίας, δεν είναι παρά μια απλή υπόθεση 3-4 μηνών για τον Δήμο να τον επανακαθορίσει, διαλύοντας οποιεσδήποτε αμφιβολίες.

Στην πορεία βέβαια κι αφού ο κος Π.Δάγλας δέχτηκε την ερώτηση από τους δικαστές γιατί δεν έχει αποβάλει διοικητικά τον ενοικιαστή από το κτήριο, δεν μπόρεσε να απαντήσει, παρά μόνο ότι «σκοπεύουμε να το διεκδικήσουμε» (!), αν και λίγο πριν στις ερωτήσεις του δικηγόρου κου Θεριανού έκανε ότι δεν θυμάται την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ την οποία προαναφέραμε. Αυτές οι παλινωδίες ανάγκασαν τον δικαστή να ρωτήσει: «Τελικά κε Δήμαρχε, μας μπερδέψατε, τίνος είναι το ακίνητο, του δήμου όπως λέει το δημοτικό σας σύμβούλιο, του δημοσίου ή του ιδιώτη που αναφέρατε;!»

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Μετά και την αθωωτική εισήγηση του Εισαγγελέα η απόφαση του δικαστηρίου ήταν εύκολη, μιας και αυτονοήτως δεν διέκρινε τίποτε από όλα όσα κατηγορείτο ο τ. δήμαρχος, πόσω μάλλον βλάβη στον Δήμο Μεγανησίου, όπερ «αθώος», καθώς και ο κος Τσώλης.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Είναι προφανές ότι το Φανάρι και οι υποτιθέμενες «παρανομίες» εκεί, το οποίο Φανάρι μάλιστα υπήρξε -για όσους θυμούνται- σημείο αιχμής και κατηγοριών από την νυν δημοτική αρχή προς την προηγούμενη, από την προεκλογική κιόλας περίοδο, αποδείχτηκε ένα ακόμα «μύθευμα» από τα πολλά που έχουν καταπέσει όλο αυτό το διάστημα.

Από την άλλη είδαμε τον τέως δήμαρχο να υπερασπίζεται σε δικαστική αίθουσα την περιουσία του δήμου Μεγανησίου (και μάλιστα ένα πολύ σημαντικό οικονομικό της κομμάτι), ενώ ο νυν να την απεμπολεί προς την Κτηματική, κι αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Προδήλως ξεπηδούν και ερωτήματα για την στάση της Αποκεντρωμένης στις σχετικές αποφάσεις του ΔΣ του δήμου Μεγανησίου και κυρίως το ερώτημα αν η στάση αυτή θα παραμείνει η ίδια τώρα.

Επίσης, για το ποια θα είναι η βούληση της δημοτικής αρχής για το Φανάρι από δω και πέρα.

Και τέλος, δυστυχώς, είδαμε σε αυτή την δίκη και ένα επεισόδιο από την προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου, όπως την παρακολουθούμε τα τελευταία 2-2,5 χρόνια. Μια προσπάθεια που εκπορεύεται από συγκεκριμένα παράκεντρα και εν πολλοίς επικεντρώνεται στον πρώην δήμαρχο κο Ζαβιτσάνο και που το μένος της δεν γνωρίζει ηθικούς φραγμούς, κάτι που πρέπει να σταματήσει, πριν να στοιχίσει στον Δήμο μας ακριβά.