ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ 28^η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Η 28^η Οκτωβρίου 1940 και η κατοπινή πάλη του ελληνικού λαού ενάντια στη φασιστική τριπλή κατοχή, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αποτελεί πηγή έμπνευσης και εξαγωγής πολύτιμων διδαγμάτων, χρήσιμων για το λαϊκό αγώνα και σήμερα, κυρίως για την αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που θα πρέπει να έχει αυτός ο αγώνας.

Το στοιχείο της «εθνικής ενότητας», που με αφορμή την 28^η Οκτώβρη, τονίζουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, στοχεύει στην εξαπάτηση του λαού, για να τον κρατούν δεμένο στους κάθε φορά «εθνικούς στόχους» της αστικής τάξης, που είναι στον αντίποδα των λαϊκών συμφερόντων. Η ιστορία διδάσκει ότι ούτε το 1940 και τα μετέπειτα χρόνια υπήρξε «εθνική ενότητα», γιατί δε μπορεί να υπάρξει τέτοια σε μια ταξική κοινωνία, είτε σε καιρό ειρήνης, είτε στον καιρό του πολέμου.

Και τότε, από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε με αντιδιοτέλεια, από τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, καθώς και στρατιωτικοί που εξέφραζαν το γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό. Υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης και έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φυλακισμένοι και εξόριστοι, από τη μεταξική δικτατορία, κομμουνιστές ζήτησαν να σταλούν στο Μέτωπο, κάτι που αρνήθηκε η δικτατορία Μεταξά, ενώ στη συνέχεια παρέδωσε τους κρατούμενους στους κατακτητές, ανάμεσά τους και τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, που τον έκλεισαν στο Νταχάου.

Από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, τόσο αυτές που ανοιχτά συνεργάστηκαν με τον κατακτητή όσο και αυτές που διέφυγαν στο εξωτερικό. Όσες παρέμειναν καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Υπήρχαν οι δωσίλογοι, ταγματασφαλίτες και μαυραγορίτες, τους οποίους εξυμνεί με κάθε ευκαιρία η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή. Οι λιγοστές αστικές δυνάμεις, που οργάνωσαν «αντιστασιακές ομάδες», με την καθοδήγηση των Βρετανών, είχαν τα μάτια τους στραμένα κυρίως στην προσπάθεια του αστικού κόσμου να περιορίσει το αυξημένο κύρος και την επιρροή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, να τα υπονομεύσει και να τα εγκλωβίσει υπό ξένη σημαία, στο όνομα της «εθνικής ενότητας», για να σταθεροποιηθεί η κλονισμένη αστική εξουσία.

Άλλωστε, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, απότοκο του οποίου ήταν και ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, ήταν το αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ των τότε καπιταλιστικών κρατών, κυρίως ανάμεσα στις ΗΠΑ – Βρετανία – Γαλλία και Γερμανία – Ιαπωνία – Ιταλία,  για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, που από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαν να λυθούν παρά μόνο ένοπλα. Τον πόλεμο τροφοδότησε η καπιταλιστική κρίση της δεκαετίας του ’30. Ταυτόχρονα, στόχος και των δυο ιμπεριαλιστικών μπλοκ ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς. Κι αυτό, ανεξάρτητα από το ότι οι ΗΠΑ – Βρετανία υποχρεώθηκαν τελικά να συμμαχήσουν με την ΕΣΣΔ.

Στον αγώνα για τη συντριβή του ναζισμού – φασισμού έδωσαν τη ζωή του εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους πάνω από 20 εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες. Μεγάλος ήταν και ο φόρος αίματος που πλήρωσε η ελληνική αντίσταση, πρώτα απ’ όλους οι κομμουνιστές, οι ΕΑΜίτες, ΕΠΟΝίτες και ΕΛΑΣίτες αγωνιστές.

Η προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εμφανιστεί ως συνεχιστής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, για να δικαιολογήσει τα μνημόνια που υπογράφει, τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιεί, καθώς και την πλήρη ευθυγράμμισή της με ΝΑΤΟ-ΕΕ, συνιστά ασέλγεια κι αμαύρωση των ηρωικών αγώνων του λαού μας.

Το πιο σημαντικό είναι ότι επικαλείται τον αρνητικό συσχετισμό σε βάρος των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, για να καλλιεργήσει τις μειωμένες απαιτήσεις και το συμβιβασμό, να παρασύρει το λαό στο στόχο της «ανάπτυξης», δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, που δήθεν είναι το πρωτεύον σήμερα. Αυτός ο σύγχρονος ραγιαδισμός, ντυμένος με αριστερό περιτύλιγμα, καθηλώνει δυνάμεις που σήμερα πρέπει να δράσουν, με γραμμή ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αν αυτή η λογική επικρατούσε τα χρόνια της κατοχής, δε θα υπήρχε η εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης και η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

Ένα από τα πιο σημαντικά διδάγματα αυτής της περιόδου είναι η έμπρακτη επιβεβαίωση της ανάγκης η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να κατευθύνουν τον αντιφασιστικό αγώνα και την πάλη τους στην ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Ιδιαίτερα σήμερα, που πυκνώνουν οι εστίες πολέμων, με επίκεντρο την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και των αγορών και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου, με την εμπλοκή και της Ελλάδας, τα διδάγματα εκείνης της περιόδου είναι όσο ποτέ χρήσιμα και αναγκαία. Για να μη βρεθεί ο λαός κάτω από τη σημαία των εκμεταλλευτών του, αλλά να χαράξει το δικό του δρόμο για δική του εξουσία. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το ΚΚΕ είναι έτοιμο να ασκήσει τον αυτοτελή ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό ρόλο του για τα συμφέροντα του λαού και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, να αποχτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη. Να βαδίσει στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, για να γίνει αφέντης του πλούτου που παράγει, έξω από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοινωνία, χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους : Το σοσιαλισμό.

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

27/10/2016