Καλοκαίρι 2016…Μεγανήσι!

Μια ανάσα βαθιά και έφυγε  κι αυτό το καλοκαίρι .

Ζεστό  ήσυχο και γρήγορο με τον καθέναν  να το ζει με τον τρόπο του…

Εμείς , χαμένοι στην καθημερινότητα της εποχής.

Δουλειά… ματιές κλεφτές στους δρόμους… σύντομα  περάσματα στα τραπεζάκια των φίλων και γρήγορες βουτιές στα κατάζεστα φέτος νερά της θάλασσας. Και μετά τη δουλειά λίγες ώρες χαλάρωσης, να δεις δυο φίλους δυο δικούς σου ανθρώπους που βλέπεις μόνο τα καλοκαίρια .Να αδειάσεις το μυαλό σου από την έννοια της δουλειάς και να νοιώσεις λίγο κι εσύ τουρίστας μαζί τους. Να κρατήσεις  λίγες ξεχωριστές στιγμές για το χειμώνα της μοναξιάς.

Φαΐ στο πόδι , καφέ στο πλαστικό και πάνω κάτω δρομολόγια. Λιγοστός ύπνος να τα προλάβεις όλα….

Με τις γκρίνιες μας στην αναδουλειά και τις εκρήξεις μας  τις ζόρικες μέρες του Αυγούστου.

Τα πρωινά κουτσομπολιά πριν η δουλειά ξεκινήσει, και τις απογευματινές προβλέψεις για το υπόλοιπο της μέρας.

Παρατηρώντας τα μπουριά με τη σειρά που παίρνουν μπροστά και την ποσότητα του καπνού, μετρώντας τα καροτσάκια και τις τσάντες που βγαίνουν από τα εμπορικά και τις σακούλες με τις προμήθειες που μπαίνουν στα μαγαζιά,  έβγαιναν τα συμπεράσματα και έπεφταν τα  στοιχήματα για το τζίρο της βραδιάς .

Κωδικοποιημένοι διάλογοι,  με λέξεις και φράσεις που περιέγραφαν την ροή της δουλειάς ανάλογα με τα σημάδια .

Όλα είχαν τη σημασία τους… Οι ημέρες, οι ώρες, οι καιρικές συνθήκες, το brexit, οι ηλικίες, οι εθνικότητες, τα παρκιν, τα κλειστά παράθυρα… τα πάντα.

Αυτά έως τον Αύγουστο που περνώντας οι μέρες έφερναν έναν έναν από σας. Τους φίλους, τους δικούς μας, τους γνωστούς και τους άγνωστους.

Και γινόμασταν όλο και περισσότεροι. Πιθώσαμε τα σταυρόλεξα, κλείσαμε τα lap-top σταματήσαμε τις προβλέψεις και στρωθήκαμε στη δουλειά. Τέρμα τα αστεία , τέλος τα κουτσομπολιά…

Οι θόρυβοι γνωστοί …ίδιοι κάθε χρόνο , αν και φέτος οι βοηθητικές ροδούλες στα παιδικά ποδήλατα πάνω στα πλακόστρωτα σημεία της πλατείας, έδωσαν ρέστα.

Κι εσείς με το χαμόγελο της ξεκούρασης , και τη σκέψη των διακοπών , γεμίσατε τις πλατείες, τα μαγαζιά , τους δρόμους, τις παραλίες. Δικοί μας και ξένοι άνθρωποι μπερδεμένοι στις βραδινές  περατζάδες.

Με τα παιδιά της πλατείας να φροντίζουν για την σωματική εξάσκηση των παππούδων βάζοντας τους να τρέχουν κατοστάρι για να προλάβουν τα μικρά που ξεμάκραιναν.

Πολλά τα παιδάκια και αλλαγμένα προσωπάκια χρόνο με το χρόνο . Δεν ήξερες ποιο είναι ποιανού. Κι όταν καμιά φορά» έπεφτε»  κανένα μπροστά σου από αδέξια «οδήγηση» έψαχνες να δεις ποιανού μοιάζει για να το οδηγήσεις στους παππούδες ή στους γονείς, αφού

κανένα δεν απάνταγε στην ερώτηση «Ποιανού είσαι εσύ;»

Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα κι αλλάζουν οι φατσούλες  χρόνο με το χρόνο.

Πέρσι στα καροτσάκια φέτος στα bebe ποδηλατάκια-υπερπαραγωγές. Του χρόνου ποδήλατα  με βοηθητικές και  μετά με hover board.

Και  ακολουθεί η νέα φουρνιά μωρών που και φέτος έκαναν τις πρώτες τους βολτούλες  με τους νέους γονείς    να νανουρίζουν, πότε κουνώντας τα καρότσια και πότε στους ρυθμούς της μουσικής που έβγαινε από τα μπαρ.

Κι ύστερα ήρθαν τα  πόκεμον, κι όταν συνελήφθησαν όλα,  η αλεπού τράβηξε την προσοχή που άφοβη βγήκε στο παζάρι και  έγινε μασκότ. Η Σαμάνθα (από το Σαμάνθα Φοξ) προσαρμόστηκε γρήγορα , και πόζαρε ανενόχλητη στους έκπληκτους περαστικούς.

Πρωινό καφεδάκι, μεσημεριανό ουζάκι, θάλασσα, πλατεία ,κάνα ποτό,  λίγη νύχτα, κι έπειτα σπίτι. Χαλαρά και ξεκούραστα τα φετινά ξενύχτια, με την ξένη μουσική να ξεσηκώνει τους νεότερους και live βραδιές να προκαλούν τους μεγαλύτερους.

Κι οι νύχτες πιο άτονες, πιο άκεφες από πέρυσι. Η διάθεση, η κρίση ,η κούραση….

Κι  οι μέρες έφευγαν κι έδιωχναν σιγά σιγά κι αυτό το καλοκαίρι. Κι εμείς ζηλεύαμε που δεν μπορούμε σαν εσάς να κάνουμε διακοπές κι εσείς ζηλεύατε εμάς που μπορούμε και είμαστε ακόμα εδώ.

Κι αρχίσανε σταδιακά οι αποχαιρετισμοί. Κάθε μέρα και λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερες φωνούλες , λιγότερος κόσμος. Χαμηλότερη μουσική, λιγότερα ψώνια.

Πόσο μικρό κι αυτό το καλοκαίρι….

Εκεί που σμίξαμε, ξαναχωρίσαμε… Εκεί που θυμώσαμε το μετανιώσαμε, εκεί που φωνάζαμε ξανασιωπήσαμε… Κι εκεί που χαρήκαμε …μελαγχολήσαμε!

Και ξαναβγάλαμε τα σταυρόλεξα και τους υπολογιστές. Και ξαναρχίσαμε τα στοιχήματα και τις προβλέψεις μετρώντας αντίστροφα.

Κι εγώ καρφωμένη όπως όλοι μας  στο ίδιο σημείο όλο αυτό τον καιρό, απολογούμαι που οι εικόνες  μου φέτος είναι λιγοστές.

Όμως ο καθένας κρατάει τις δικές του εικόνες, τις δικές του στιγμές για το καλοκαίρι… για κάθε καλοκαίρι που περνάει…

Κρατάει το δικό του καλοκαίρι στο Μεγανήσι μέσα του …Όμορφο η άσχημο, ευχάριστο ή δυσάρεστο, κουραστικό ή ξεκούραστο…

Κι αυτό το καλοκαίρι δεν θα πούμε καλό χειμώνα…  Γιατί κι αυτός ο χειμώνας θα περάσει.

Όπως κάθε φορά ….Καλή συνέχεια μέχρι να ανταμώσουμε ξανά.Και ως το επόμενο καλοκαίρι …

ΑΠΛΑ…ΓΕΙΑ…