Ο χειμώνας ήρθε οριστικά και στο Μεγανήσι και καθυστερημένα θα έλεγα αφού ο Νοέμβρης έφυγε κι αυτός  καλοκαιρινός.

Ζεστός ηλιόλουστος και με πολλά κουνήματα.

Ένα βήμα πριν την αλλαγή του χρόνου που εδώ κυλάει ήσυχα όπως κάθε τέτοια εποχή. Μια συνηθισμένη ήρεμη καθημερινότητα που μυρίζει χειμώνα. Μπορεί έως τώρα να μην είχε τα γνωστά του χαρακτηριστικά, είμαστε όμως στην καρδιά του. Λυπήθηκε ο καλός θεός τον κόσμο και του κανε οικονομία στο πετρέλαιο και στο ηλεκτρικό. Η ζέστη και ο ήλιος κρατάει ακόμα τουρίστες στο νησί, που φτάνουν΄με κάτι ταλαιπωρημένα κοτεράκια, κυκλοφορούν ξυπόλυτοι με κοντομάνικα και μυρίζουν ακόμα αντηλιακό και αουτάν. Και καλά κάνουν αφού τα κουνούπια και οι μύγες έχουν πολλαπλασιαστεί από το καλοκαίρι.

Καλοκαιρινή εικόνα θύμιζε το λιμάνι του Βαθιού όταν ένα μεγάλο γκρουπ από εκπαιδευτικά σκάφη άραξε πριν λίγες ημέρες γεμάτο μαθητές ιστιοπλοΐας . Μες την απόλυτη ερημιά γέμισε το χωριό φωνές από μικρούς και μεγάλους που ξεχύθηκαν σε δρόμους και μαγαζιά . Και το βραδάκι  έστησαν γλέντι στην πλατεία κι έκαναν μπάρμπεκιου. Έλληνες όλοι τους  πέρασαν ένα οικογενειακό Σαββατοκύριακο στο Μεγανήσι στην καρδιά του Νοέμβρη.

Μας καρδιοχτύπησε πάλι ο Δίας που γλύτωσε κυριολεκτικά την ζωή του μετά από φόλα που έφαγε κατά λάθος. Επιχείρηση διάσωσης οργανώθηκε μέσα σε λίγες στιγμές αφού οι πρώτες βοήθειες δεν έφερναν αποτέλεσμα και το σκυλί αργοπέθαινε με βασανιστικό τρόπο.Μεταφέρθηκε με σκάφος στη Λευκάδα και σαν από θαύμα γλύτωσε για δεύτερη φορά. Οι φόλες από ότι φαίνεται κυκλοφορούν ελεύθερα παρόλο που έχει απαγορευτεί το νόμιμο εμπόριο τους. Ο Δίας είναι το παρ’ολίγο δεύτερο θύμα από την ίδια αιτία. Το άλλο σκυλάκι δεν στάθηκε τόσο τυχερό αφού δηλητηριάστηκε νύχτα στο χώρο του. Στόχος φυσικά δεν είναι τα σκυλιά -τουλάχιστον στην περίπτωση του Δία- αλλά οι καημένες οι αλεπούδες που παρότι όμορφες παραμένουν σαρκοφάγες και οι επιδρομές τους σε στάβλους και κοτέτσια είναι πρόβλημα.

Μεγάλα προβλήματα προκάλεσε ο σεισμός που χτύπησε Λευκάδα και Μεγανήσι ρημάζοντας στην κυριολεξία τα πίσω χωριά. Πανικός επικράτησε για πολλές ημέρες και θλίψη για τα δύο θύματα. Ακόμα κουνιόμαστε φυσικά αλλά τώρα πια το’ χουμε συνηθίσει.Κάποια βροχερή στιγμή μάλιστα δεν ξέραμε αν κάνει σεισμό μπουμπουνίζει ή περνάει φορτηγό γιατί όλα ξεκινάνε  με  βουητό. Μπερδεμένοι ήχοι σχεδόν ίδιοι στρέφανε τα μάτια μας στο ταβάνι για να μαρτυρήσει η ταλάντευση του φωτιστικού την ύπαρξη ή όχι του σεισμού.

Πανικός και στα σχολεία που εκείνη την ώρα ετοιμάζονταν για την γιορτή του Πολυτεχνείου που φυσικά αναβλήθηκε και πραγματοποιήθηκε πολλές μέρες αργότερα. Αναβλήθηκε και η απονομή του βραβείου Ροντογιάννη που φέτος απονέμεται στον Φίλιππο Γκινοσάτη.Τα σχολεία παρέμειναν κλειστά για μια εβδομάδα.

Σε έκτακτη ανάγκη όλη η Λευκάδα με κάποια πλεονεκτήματα οικονομικά κυρίως που προκύπτουν από αυτές τις καταστάσεις και το Μεγανήσι ανέγγιχτο και ανεπηρέαστο στην ουσία με ελάχιστες ζημιές κυρίως στα λιμάνια. Πραγματικά σαν νά΄χει από κάτω αμορτισέρ όπως έγραψε κάποιος επιτυχημένα στο facebook.

Κι όλα αυτά μόλις είχε γράψει  ο Μάνεσης τα» 60 λεπτά Μεγανήσι» , που αναμένουμε να δούμε στο γυαλί. Όπου νάναι θα βγει… το νου σας…

Κι ενώ κουνιόμαστε ακόμα οι ρυθμοί μας έχουν πέσει αισθητά. Πιο ήρεμοι  ακολουθούμε τους δείκτες του ρολογιού πιο χαλαρά προγραμματίζοντας ο καθένας τις δουλειές τις δραστηριότητες και τις υποχρεώσεις που απαιτεί η εποχή.

Το μάζεμα της ελιάς γίνεται πιο εντατικό . Το πρώτο νέο λάδι μπήκε στα βαρέλια. Οι πρώτες έντονες βροχές και η πτώση της θερμοκρασίας άναψε τα τζάκια και ζωντάνεψε το χορτάρι.Μύρισε λαχανοζούμι και παλαμίδι στα κάρβουνα, φασολάδα και τηγανιτή μαρίδα.

Η Λέτα περπατάει για να ρίξει τη χοληστερίνη της. Oι μαστόρισσες του αργαλειού αρχινάνε νέο διασίδι πριν πιαστούνε με τις ελιές. Προίκα για τις εγγονές πατρινιές, αθηναίες αφρικάνες και ντόπιες.

Οι γυναίκες πήγαν εκδρομούλα στη βόρεια Ελλάδα με τον σύλλογο «Ηλακάτη». Ο σύλλογος αλιέων ανέδειξε νέο προεδρείο κι ο σύλλογος επαγγελματιών ανακάμπτει δυναμικά.Από την άλλη κάτι αγώνες, δημοτικά συμβούλια και γιορτές βγάζουν έξω τον κόσμο.

Οι νεαροί παίζουν μπιρίμπα και το παίζουν…σεφ, όταν δεν είναι στο facebook.

Η ζωή μας κυλάει μέσα σε καθημερινά γεγονότα συνηθισμένα χωρίς συνταραχτικές αλλαγές. Τόχαμε απόλυτη ανάγκη φυσικά μετά από την καλοκαιριάτικη βαβούρα.

Κι από το καλοκαίρι φτάνουμε στα Χριστούγεννα που φέτος πλησιάζουν με λιγότερο γιορταστική διάθεση. Ακόμα ο στολισμός παραμένει ελάχιστος…ένα στολισμένο δέντρο κι ένα μπαλκόνι μέχρι στιγμής. Κανείς δεν φαίνεται να ανυπομονεί να έρθουν οι γιορτές εκτός από τα παιδιά που δεν έχουν υποχρεώσεις και θα απολαύσουν τις διακοπές τους. Έτσι το κλίμα κάθε άλλο παρά εορταστικό είναι.Για να πω την αλήθεια εμένα μόνο οι διαφημίσεις του τζάμπο μου θυμίζουν ότι σε λίγο έχουμε γιορτές.

Σημείο των καιρών κι αυτό; Ίσως…Πάντως κάτι μου λέει ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά από τα προηγούμενα και ο Δεκέμβρης θα έχει…ανατροπές…δεν ξέρω σε ποια σκηνή θα παιχτούν αλλά οι αλλαγές έρχονται.

Ούτε γνωρίζω αν θα είναι καλύτερα…διαισθάνομαι όμως ότι κάποιοι κύκλοι θα κλείσουν…Πολιτικοί…φιλικοί επαγγελματικοί… προσωπικοί…Και θα ανοίξουν καινούργιοι…

Πάντα στο τέλος κάθε χρόνου μετά από τον απολογισμό του έτους που πέρασε παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις, και γίνονται οι αλλαγές…κι όταν τελειώνει κάτι παλιό το νέο που ακολουθεί, που σε φοβίζει πολλές φορές, είναι  απαραίτητο για να πάμε παρακάτω….Κι όλοι ελπίζουμε να είναι καλύτερο από το παλιό…άλλο που πολλές φορές δεν σου βγαίνει…

Και μέσα στην καρδιά του χειμώνα  νέα μαγαζιά ανοίγουν  άλλα μετακομίζουν  άλλα ρίχνουν αυλαία οριστικά και άλλα ενοικιάζονται.

Στο Σπαρτοχώρι «Η Βοσκοπούλα»πήρε τον χώρο του πρακτορείου Προπο άλλαξε ιδιοκτήτη και μεταμορφώθηκε σε παραδοσιακό καφενεδάκι με μεζέ και  χαρτάκι , ενώ το σούπερ μαρκετ της Ντίνας  μεταφέρθηκε ανανεωμένο στο μαγαζί του Νίκου.

Στο Βαθύ ο ‘Αρης και η Μάγκυ μας αποχαιρέτισαν και κατέβασαν «το Ρόδι» από την πινακίδα που πια είναι ελεύθερο προς νέα χρήση.

Νέο ιδιοκτήτη απέκτησε το ξενοδοχείο» defferent» που λειτουργεί και τον χειμώνα.

Και στο Κατωμέρι ο Πάκης κλείνει οριστικά κι αφήνει πίσω του ένα μεγάλο κενό αφού είναι το τελευταίο παλιό μαγαζί που υπήρχε ακόμα. Μια ιστορία ολόκληρη για το Κατωμέρι γράφει τον δικό της επίλογο ξυπνώντας χιλιάδες

αναμνήσεις σε παλιούς και νεώτερους Κατωμερίτες .(Γι αυτό θα επανέλθουμε με αφιέρωμα)

Ειδική αφιέρωση θα κάνω στη Σία και στη βάφτιση του γιου της που ξέχασα να αναφέρω στις Στιγμές Οκτώβρη και το χρωστάω. Ο μοναχογιός της Σίας και του Γιώργου (Πολίτη) πήρε το όνομα Δημήτρης. Η τελετή και το πλούσιο τραπέζι που ακολούθησε τιμήθηκε από πολλούς καλεσμένους και θύμιζε γάμο. Να σας ζήσει παιδιά…

Καλοτυχερός και  ο μικρούλης βιαστικός μπέμπης της Ματίνας και του Στάθη που ήρθε στον κόσμο αρκετές μέρες νωρίτερα, ανήμερα του Αγίου Αντρέα. Αγόρι απέκτησε και ο Αριστείδης Μάντζαρης λίγες μέρες πριν. Έτσι ο μήνας έκλεισε με γεννητούρια κι ευχάριστα γεγονότα, και με πολλούς εορτάζοντες Αντρέηδες και Αντριάνες.

Και πριν μας χαιρετίσει οριστικά μας έδειξε το χειμωνιάτικο του πρόσωπο κι έριξε δυνατές βροχές. Απότομη αλλαγή, τόσο που τα κουρνάκλια λούφαξαν όλα στα σύρματα. Απίστευτη εικόνα πραγματικά.Τα μέτραγες και τελειωμό δεν είχαν.

Και οι στιγμές μας τελειώνουν εδώ. Ο Νοέμβρης φεύγει κι ο μήνας που ακολουθεί , ο τελευταίος του χρόνου, μακάρι να είναι γιορτινός πιο αισιόδοξος και καλύτερος για όλους.

Ώσπου να τα πούμε ξανά …

Από Μεγανήσι…καλό βράδυ!