Μπερδεμένες οι πρώτες στιγμές του Σεπτέμβρη με πολύ ήλιο και μίνι καύσωνα εξακολουθούσαν να  μακραίνουν  το καλοκαίρι .

Με  περισσότερο κόσμο από ότι   και τις τελευταίες  μέρες του Αυγούστου να συνεχίζει τις διακοπές του, το νησί θύμιζε τέλη Ιουλίου, κι εμείς το απολαμβάναμε. Εκτός ίσως από κάποιους κουρασμένους που μετρούν αντίστροφα και δεν βλέπουν την ώρα να κατεβάσουν ρολά και να φύγουν.

Η αναγγελία των εκλογών ανέβασε περισσότερο την διάθεση και παρέτεινε την διαμονή όσων είχαν προγραμματίσει την επιστροφή τους στην πόλη , κυρίως παππούδων και γιαγιάδων… Η έναρξη της σχολικής  χρονιάς  έκοψε από την άλλη την καλοκαιρινή ανεμελιά μαθητών και γονιών που θέλοντας και μη έπρεπε να μπουν στο χειμωνιάτικο πρόγραμμα. Γιατί ο χειμώνας για τα παιδιά ξεκινάει την μέρα που ανοίγουν τα σχολεία και το καλοκαίρι αρχίζει όταν κλείνουν. Έτσι αποχαιρέτησαν και τα τελευταία παιδάκια τους καλοκαιρινούς  φίλους που άφησαν πίσω κι ετοιμάστηκαν για την επόμενη τάξη.  Λίγο το κακό φέτος αφού οι εκλογές θα χάριζαν δύο επιπλέον μέρες πρωινού ύπνου.

Και πώς να συνηθίσεις το πρωινό ξύπνημα όταν για τόσο καιρό είχες ξεχάσει τον ήχο από το ξυπνητήρι , μη σου πω ότι είχε χαθεί και το ίδιο το ξυπνητήρι…

Κι έτσι ανόρεχτα στις 11 του μήνα έγινε ο αγιασμός των σχολείων  με πολλά κενά σε θέσεις. Τα βιβλία όμως ήταν όλα εκεί έτοιμα σε κάθε τάξη  να τα παραλάβουν οι μαθητές και να αρχίσουν το διάβασμα. Στην Α λυκείου δεν χρειάστηκε και πολύ κόπο… Ένας και μοναδικός μαθητής ο Σπύρος  απτόητος από την μετακίνηση των συμμαθητών του σε άλλα σχολεία παρέλαβε την διδακτική του ύλη και ξεκίνησε δυνατά… καλό κουράγιο Σπύρο… μην φοβάσαι… τόχεις αγόρι μου. Ο καλός μαθητής όπου και να είναι θάναι πάντα καλός.

Κι εκεί που είχαμε ηρεμήσει κι εμείς  με τις πολιτικές αναμπουμπούλες πάλι ο Τσίπρας είπε να μας ανάψει λίγο τα αίματα και ξαναρχίσανε οι  συζητήσεις. Εκλογές ξανά, κάλπες ξανά ένταση ξανά. Όμως τίποτα δεν θύμιζε εκείνες τις  αναμετρήσεις με το πάθος, την αγωνία και την ελπίδα της αλλαγής που χαρακτήριζαν συνήθως τις εκλογές.  Χαλαρά και ήσυχα οι υποψήφιοι πέρασαν κι από δω χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς αφισοκολλήσεις  χωρίς ομιλίες… σαν να έκαναν προεκλογικό αγώνα από υποχρέωση και οι περισσότεροι φοβισμένοι (πως θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς…) μοίραζαν δειλά φυλλάδια γνωριμίας… Ο σταυρός δεν αποτέλεσε κίνητρο γιατί η επιλογή του πρώτου είχε ήδη γίνει. Εσύ απλά επέλεγες λίστα. Σαν τη λίστα Λαγκάρτ  τη λίστα του Σίντλερ ή τη λίστα  του σούπερ-μάρκετ…

Εξαίρεση  σταθερή το  ΚΚΕ που και αφίσες έβγαλε και ομιλία έκανε και με θάρρος διεκδίκησε την ψήφο μας…(δεν είχε και τίποτα να χάσει άλλωστε, ούτε και να φοβηθεί επίσης) και ήταν οι κερδισμένοι των εκλογών αφού στο Μεγανήσι σημειώθηκε άνοδο του ποσοστού του… Εδώ και στην Σκόπελο που παρεμπιπτόντως λίγες μέρες μετά  χτυπήθηκε άσχημα από την κακοκαιρία… Ωχ!..τυχαίο;;;  ποιος ξέρει… Όταν άρχισε να βρέχει πάντως εδώ, οι κουκουέδες  έτρεξαν να ανοίξουν τα φρεάτια …

Συμμετοχή μικρή, αποχή μεγάλη όπως παντού… βαρέθηκε ο κόσμος το πήγαινε έλα. Με μικρές εξαιρέσεις από κάποιους που απλώς   εκμεταλλεύτηκαν  το διήμερο άδειας κι επέστρεψαν να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι. Βρήκαν και κάτι παλιούς φίλους έριξαν και έναν τελευταίο καλοκαιρινό χορό, θυμήθηκαν  τα παλιά και παρηγόρησαν τους νεοφερμένους στο «κλαμπ»…( βγάλαμε και μια self να ενημερώσουμε και το face book τώρα που το ανακαλύψαμε, μετρήσαμε και τα like μας)… τώρα τι ψήφισαν… κανείς δεν ξέρει… λίγο μας ένοιαζε …αυτό ήταν απόφαση της στιγμής έξω από το εκλογικό κέντρο.

Τα εκλογικά κέντρα άδεια.Οι γριούλες πήγαιναν μόνες τους να ψηφίσουν βλαστημώντας τους κερατάδες που κάθε μέρα τις κουβαλάνε …»Νάναι η στερνή σας» μονολογούσε μία από αυτές που πήγαινε να ψηφίσει με το μπαστούνι της που μπερδεύτηκε στο κότολο και κόντεψε να πέσει… Ασυνόδευτη φυσικά αυτή τη φορά… δε μπα να ψήφιζε ότι ήθελε! Σε κάτι άλλες εκλογές  την πηγαίνανε δύο ως  το πορτόνι και άλλοι τρεις  μέσα στην κάλπη. Συνοδεία ως το παραβάν και ψάξιμο στο καμπζέτο πριν…Κι άντε να κοροϊδέψει μετά η γριά!

Κι αυτό είχε τη χάρη του…

Το βράδυ των αποτελεσμάτων δεν είχε καθόλου αγωνία γιατί αυτά ήρθαν σύντομα. Εκείνη τη μέρα οι πιο πολλοί είχαν μαζευτεί σε Στάθηδες που γιόρταζαν μαζί με την νίκη του Τσίπρα και την ονομαστική τους εορτή… Οι πικραμένοι έφαγαν διπλό γλυκό για να γλυκάνει λίγο ο πόνος. Εγώ έφαγα μια ωραία καρυδόπιτα κι ας είμαι της σοκολάτας.

Τη σοκολάτα και την ζάχαρη απαγόρεψαν οι Ολλανδοί οδοντίατροι που  επέλεξαν τον Νιάγκα για την ετήσια τους συνάντηση   που συνηθίζουν να κάνουν τα τελευταία χρόνια στο Μεγανήσι  συνδυάζοντας μαζί και διακοπές. Το πρόγραμμα περιελάμβανε και μαθήματα πρώτων βοηθειών  με εξάσκηση σε ένα κολέα -όπως τον ονόμασε ο Γιώργος- (ανθρώπινο πλαστικό ομοίωμα).

Καλύτερος μαθητής ο Μήτσος που έγινε φίλος με τον κολέα …

Ο Μήτσος κι ο Κολέας από την Ολλανδία

Μεγάλος απών ωστόσο  παραμένει ο Ντίνος που εγκατέλειψε τους δικούς του κολέηδες  αλλά και το νησί ήσυχος πια από δαύτους. Κρατάει όμως τηλεφωνική  επαφή και δείχνει το ενδιαφέρον του συχνά που παραμένει έντονο γι αυτούς. Ντίνο σου στέλνουν χαιρετίσματα και προσοχή… καταφτάνουν με δώρα!

χαιρετισμούς στο Ντίνο…

Κι ο  «άγνωστος» ποιητής Κώστας παραμένει ορμητικός και εξοντώνει κάθε αισιοδοξία με τα ποιήματα του που παραμένουν κολλημένα στον πίνακα ανακοινώσεων. Ευτυχώς που δεν τα έχει μεταφράσει κανείς στα αγγλικά.

Και η βροχή  έφτασε ορμητική και επίμονη και η θερμοκρασία έπεσε τόσο που θύμισε φθινόπωρο… Από εκείνη την μέρα  ο καιρός ψύχρανε . Έτσι λίγο πριν χαιρετήσει ο Σεπτέμβρης  φρόντισε να διώξει και το τελευταίο καλοκαιρινό ίχνος από πάνω μας.

Τελευταίος έφυγε κι ο Πάνος όπως κάθε χρόνο σηματοδοτώντας οριστικά το τέλος των διακοπών…( αφού με έφερε τον τελευταίο καιρό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και έκανε το μισό νησί να λύνει ηλεκτρονικό σταυρόλεξο… Να έβρισκε και τίποτα!!! )

Ο Πάνος…

Όμως τα καικάκια συνεχίζουν  τις εκδρομές τους, οι βίλες και τα ξενοδοχεία έχουν ακόμα κόσμο. Τα λιμάνια είναι γεμάτα σκάφη που κουνιούνται συνεχώς, και τα περισσότερα μαγαζιά είναι ακόμα  ανοιχτά. Μόνο τα» είδη πολυτελείας»καλαμπόκια, ρούχα και παπούτσια κατέβασαν ρολά. Τέλος εποχής και για τους Τηλεβόες που έσβησαν τα  φώτα και σκοτείνιασαν τη μεριά τους.

Οι μέρες μίκρυναν αισθητά κι η νύστα κλείνει νωρίτερα τα βλέφαρα μας. Λίγο η καλοκαιρινή κούραση , λίγο η πολύμηνη αϋπνία λίγο ο καιρός , το σπίτι σου σε καλεί νωρίτερα αφού απολαύσεις  τα τελευταία  παγωτά της σαιζόν…

Οι πλατείες  αδειάζουν σιγά-σιγά και τα σούπερ μάρκετ αντί για καρπούζια πουλάνε αδιάβροχα…

Οι δρόμοι έγιναν λαμπίκο κι η θάλασσα έβαλε λίγο σκούρο στο ανοιχτό γαλάζιο του καλοκαιριού. Από την άλλη το πράσινο έγινε εντονότερο και το  χώμα μύρισε, έδιωξε το σκονισμένο καφέ και κοκκίνισε. Το ηλιοβασίλεμα έχει πιο ζωηρά χρώματα κι η πανσέληνος  κρύβεται πίσω από γκρίζες μπαλίτσες σύννεφου. Η κόκκινη  πανσέληνος ήταν αμυδρά ορατή γύρω στις πέντε το πρωί της Κυριακής.

Οι νεαροί ψαράδες ξανάρχισαν όπως κάθε τέτοια εποχή το ψάρεμα. Έβγαλαν  μια δράγκαινα που δεν ήξεραν τι ήταν και τη ξαγκίστρωσαν κιόλας για να τη ξαναρίξουν μέσα επειδή ήταν μικρή, κι ένα χρυσόψαρο που θα το’σκασε από καμιά γυάλα. Μετά τάισαν κι έναν αχινιό.

Κι αφού δεν τα κατάφεραν με το ψάρεμα ξαναγύρισαν στις μπύρες.

(Ψαρά φτιάξε κάνα ριζότο καλύτερα να δούμε και τι έμαθες. Δώσε το καλάμι στη θειά σου τη Δημήτρω που τόχει… Α! και που’σαι… αφού τη γλίτωσες από τη δράγκαινα παίξε κάνα τζοκερ και ξέχασε το ψάρεμα)

Το ξεχασμένο σανδάλι τελικά δεν αναζητήθηκε από κανέναν. Αφού παρέμενε σε εμφανή σημείο πάνω από ένα μήνα και δεν το αναζήτησε κανείς αλλά ούτε και κανείς το πήρε- τι να το κάνει θα μου πείτε, ένα παπούτσι δεν το χρειάζεται -μπήκε στο συρτάρι των απολεσθέντων  παρέα με τις ξεχασμένες ζακέτες, μπάλες και μπλούζες της πλατείας.

Το ξεχασμένο παπούτσι-Αύγουστος

Το ξεχασμένο παπούτσι…Σεπτέμβρης.

Και όλα έγιναν πιο ζωντανά με τη βροχή… και οι μυρωδιές και οι εικόνες και τα συναισθήματα μας επίσης… κι είναι τόσο απρόβλεπτος και μεγάλος ο χειμώνας που έρχεται… πρώτη φορά φοβάμαι χειμώνα!

Τα παιδιά από την Πάτρα όμως καθόλου δεν φοβήθηκαν τον κακό καιρό και τόλμησαν παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα να κάνουν τον γάμο τους στο νησί. Γεγονός που γέμισε κόσμο όλο το παραλιακό μέτωπο του Βαθιού κυρίως, και δημιούργησε καλοκαιρινή περατζάδα και κίνηση ξανά.

Την ίδια στιγμή η Δημητρούλα (Αυγερινού)  παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο στην Άρτα τον καλό της ενώ  η Βάσω κι ο Μπάμπης απέκτησαν τον δεύτερο γιο τους και ο Σκρομ  έγινε θείος στο πρώτο του ανιψάκι….(από μακριά  το παιδί).

Κι ύστερα κι από το τελευταίο event  ο διακόπτης γυρνά  σιγά σιγά .

Όλοι μπαίνουν στην ψυχολογία κλεισίματος και πολλοί ανυπομονούν να φύγει γρήγορα ο Οκτώβρης να ξεκουραστούν, να φύγουν, να κοιμηθούν.

Να κοιμηθεί μαζί και το νησί όπως συμβαίνει πάντα…

Να σβήσει  τα φώτα  να μαζέψει καρέκλες και τραπέζια να κλείσει  τις ομπρέλες και να σφραγίσει καλά τις πόρτες για να μην μπαίνει μέσα το νερό.

Και να πέσει για ύπνο αφήνοντας λίγους επίμονους και αιώνιους φύλακες να ζούνε και  τις χειμωνιάτικες στιγμές τους στο Μεγανήσι.

Κάπως  έτσι τέλειωσε  ο Σεπτέμβρης και έφυγε  οριστικά άλλο ένα  καλοκαίρι,  με ξεχωριστές για τον καθένα αναμνήσεις,  με εύκολες και δύσκολες στιγμές  για όλους .

Και οι επόμενες δικές μας  χειμωνιάτικες στιγμές ας είναι οι καλύτερες …

Ραντεβού λοιπόν τον Οκτώβρη… Μέχρι τότε να είμαστε όλοι καλύτερα… πιο ξεκούραστοι… πιο γελαστοί πιο ήρεμοι…

Από Μεγανήσι …καλό βράδυ!