Στο Κατωμέρι λοιπόν, με το οποίο ολοκληρώνουμε προς το παρόν, μετά και το Σπαρτοχώρι (δες εδώ), το φωτογραφικό ρεπορτάζ για το Μεγανήσι. Ό,τι προλάβαμε, μιας και μας έπιασε αυτή τη φορά το σουρούπωμα…

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του άρχοντα της Αριστεράς Λάμπρου Δάγλα (Λαμπράκη). Ενός ανθρώπου που σημάδεψε με το προσωπικό παράδειγμα ζωής και την συνεπή αγωνιστική του δράση ανεξίτηλα την πορεία του μικρού αυτού τόπου. Με μεγάλο επίσης απόηχο, πέρα από τα στενά όρια του Μεγανησίου. Ενός ανθρώπου που άφησε «παρακαταθήκη και διδάγματα περηφάνιας, ανδρείας, θέλησης, αγωνιστικότητας, αποτελεσματικότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής και πολιτικής δράσης, τιμιότητας και ανθρωπιάς για όλες τις γενιές». (Δες εδώ κι εδώ).

Η γενέτειρά του τον τίμησε εν ζωή, εκλέγοντάς τον επί 15 συναπτά έτη, από τη μεταπολίτευση μέχρι το 1990, κοινοτάρχη. Αλλά και μετά θάνατον, αφού η παλιά πλατεία του χωριού, η «κόκκινη πλατεία» ανεπίσημα, μετονομάστηκε μόλις πρόσφατα προς τιμήν του και έγιναν επίσης τα αποκαλυπτήρια μαρμάρινης πλάκας αφιερωμένης στον ίδιο.

Τώρα, το Κατωμέρι δεν διαφέρει πολύ από το Σπαρτοχώρι.

Κι εδώ η καθαριότητα είναι αξιοθαύμαστη. Πλακόστρωτα στενά δρομάκια και πέτρινα παραδοσιακά σπίτια με φραγκιάτα στις αυλές, όπου περισσεύει ο ασβέστης, έχουν το πάνω χέρι, προσδίνοντας ένα όμορφο χρώμα στον έτσι κι αλλιώς, παρ΄ όλες τις επιμέρους παρεμβάσεις, παραδοσιακό οικισμό.

Πηγή και περισσότερο φωτογραφικό υλικό: Λευκαδίτικα Νέα