O χρόνος μερικές φορές   τρέχει  τόσο γρήγορα που  νιώθεις απλός θεατής σε μια ταινία που κάποιος έχει πατήσει το κουμπί και περνάει γρήγορα στις επόμενες  σκηνές κι εσύ δεν έχεις πάρει χαμπάρι ούτε τον πρωταγωνιστή…

Κι αυτό το καλοκαίρι  πέρασε τόσο γρήγορα …σαν σε όνειρο…καλό η κακό, ο καθένας θα το κρίνει μετρώντας τις δικές του καλοκαιρινές στιγμές.

Κι εγώ θα τις  αφιερώσω  σε όλα εκείνα που τις έγραψαν…

Στα παιδιά που μεγάλωσαν και άλλαξαν μέσα σε ένα χρόνο  και γέμιζαν τις πλατείες και τους δρόμους μέχρι νωρίς το πρωί απαλλαγμένα από κάθε υποχρέωση…

Στους παππούδες που ταλαιπωρούνταν καθημερινά στις ουρές των ΑΤΜ για να πάρουν τον κόπο τους  με το δελτίο των 50 ευρώ…

Στον Τσίπρα και στο δημοψήφισμα που ζωντάνεψε τα ήρεμα βράδια του Ιουλίου κι έφερε κόσμο στο νησί και στα capital condrol που συγκράτησαν τους σπάταλους και δεν γύρισαν  πίσω χρεωμένοι …γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.

Στους τουρίστες που μας θυμίζουν ότι υπάρχει κι αυτή η πλευρά της ζωής και  δεν σταματάνε να λένε “ thank you”μέχρι να χαθούν από το οπτικό σου πεδίο, αλλά και στους Έλληνες που έκαναν διακοπές φέτος στο νησί μας , παρηγοριά στην μαυρίλα  που μας βλέπει  στους πέντε δρόμους ….

Στους φιλόζωους που πολλαπλασιάστηκαν και στα ζωντανά κάθε ράτσας που μας τίμησαν με την παρουσία τους…

Στο κτήνος που κακοποίησε τον Δία που όμως βγήκε νικητής…

Στους «γιατρούς» που έγιναν χειρούργοι για χάρη μας …

Στους νέους γονείς που γέμισαν τους δρόμους  καροτσάκια με νεογέννητα στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα σε μια άσχημη και δυσοίωνη εποχή γεμάτη μοναξιά και απογοήτευση…

Και σε εκείνους τους νέους που άρχισαν σιγά-σιγά να χτίζουν το δικό τους μέλλον προσωπικά και επαγγελματικά κάνοντας νέα ξεκινήματα…

Στην νεολαία που δεν τάσπασε φέτος γιατί «ο Πόνος» δεν πονάει πια και έτσι τόριξαν στα μπάρμπεκιου….

Στην τεχνολογία που απομακρύνει καθημερινά τον άνθρωπο και στο “πολύτιμο ανεκτίμητο” face book που τελικά κρύβει πολλά….

Στις υψηλές θερμοκρασίες του Ιουλίου που ζέσταναν αρκετά τις θάλασσες κι επέτρεψαν στις κυρίες να χαρούν τα καινούργια τους φουρφουράτα φωσφοριζέ μπικίνι…

Στη βάφλα υπερπαραγωγή του Μεμά που έσβησε λιγούρες κι άνοιξε ορέξεις και στην πανσέληνο εκείνης της βραδιάς  που φώτισε τα μαύρα μεσάνυχτα…

Στους φίλους που ξαναβρήκαμε μετά από χρόνια κι ήταν σαν να μην πέρασε  μια μέρα και στους φίλους που χάσαμε μετά από χρόνια μέσα σε μια μέρα…

Στα κουρασμένα μας βράδια που τα τεντώναμε με το ζόρι για να λέμε ότι κάνουμε κι εμείς το καλοκαίρι μας για  να πιούμε μια » μπεμπερι» με τους κολλητούς που τέλειωναν εκείνη την ώρα  το γυροβόλι τους…

Στα ήρεμα και ζεστά νερά  που προκαλούσαν οργή σε όσους τα έβλεπαν να λάμπουν από μακρυά, και στα μαυρισμένα κορμιά μέσα από τα παρεό που σε έκαναν  να ντρέπεσαι να φορέσεις αμάνικο για να μην φανεί η δική σου ασπρίλα.

Σε αυτούς που τα καλοκαίρια τους φροντίζουν για τις διακοπές των άλλων…

Στον Κούτσουρα με το χωνάκι  παγωτό του δρόμου, χρόνια λαχτάρα μικρών και μεγάλων…

Στην ξαφνική καταιγίδα που ήρθε σαν δώρο θεού να ξεπλύνει τα πάντα και να θυμίσει ότι ακολουθεί  λιακάδα…

Σε εκείνους που «έφυγαν» για πάντα από κοντά μας φέτος βιαστικοί και κουρασμένοι από την μάχη  να ανατρέψουν το γραμμένο τους και στους αγαπημένους τους  που έμειναν πίσω  να τους θρηνούν  παρατηρώντας το κενό που δεν γεμίζει …

Σε αυτούς που βρίσκονται στην  ίδια μοίρα κι εξακολουθούν να μάχονται ελπίζοντας ότι  θα βγουν νικητές και σε αυτούς που βγήκαν νικητές…

Στους  χαρούμενους που πέρασαν ένα όμορφο καλοκαίρι και στους λυπημένους που θέλουν απλώς να το ξεχάσουν.

Και τέλος στις ήρεμες καλοκαιρινές  θάλασσες που σε ξεγελάνε ότι θα είναι πάντα γαλήνιες  ή  ότι μπορούν να πάρουν κάθε πικρή ανάμνηση μακριά.

Όλα αυτά  έγραψαν το φετινό μας καλοκαίρι  που έχει φύγει πια κι έχει πάρει τη δική του σειρά στο «απλά …γεια». Μόνο που φέτος μου φάνηκε τόσο γρήγορο παράξενο και σκυθρωπό  που μάλλον…  “Ούτε Γειά”… θα  έπρεπε να το πω…

Εσείς που γυρίσατε ήδη πίσω  ανοίξτε επιτέλους τις βαλίτσες. Κρεμάστε τα κοντομάνικα στις ντουλάπες αναδιπλωθείτε, μαζέψτε όλα τα καλοκαιρινά σας βράδια στο νησί και κρατήστε τα για να γεμίσετε έναν μακρύ και κουραστικό χειμώνα.

Και να θυμάστε τι έχει αφήσει πίσω του ο καθένας αυτό το καλοκαίρι στο νησί…

Μεγανήσι Καλοκαίρι 2015…απλά γειά!