Η στήλη μας « Μεγανήσι… όπως παλιά» συνεχίζει το αφιέρωμα στο Μεγανήσι  του χτες  με βίντεο αυτή τη φορά που μας ήρθαν από την Αυστραλία. Είκοσι βίντεο που έχουν φυλακίσει το χρόνο από το 1982 έως το 1988.

Εδώ καταγράφονται στιγμές ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια, κι αλλωνών που μοιράστηκαν μαζί τους τη διασκέδαση τη φιλία το γλέντι …Που θυμούνται και αναπολούν…

Χρόνια μεγαλύτεροι, πολλοί αναγνωρίζονται εύκολα, κάποιοι με λίγη προσπάθεια…

Στο Σπαρτοχώρι λοιπόν του χτες , στα γλέντια, στα καφενεία που έγραψαν ιστορία, στις οικογενειακές μαζώξεις, στα πανηγύρια… Συγκίνηση, σχεδόν δέος, προκαλούν οι παρακάτω εικόνες που ζωντανεύουν ευτυχισμένες,  ανέμελες, χαρούμενες στιγμές και  μνήμες  αγαπημένων προσώπων που έχουν «φύγει». Ζητάμε εκ των προτέρων συγνώμη για την συναισθηματική  φόρτιση , όμως τέτοιο σπάνιο υλικό θα ήταν κρίμα να μην το μοιραστούμε μαζί σας.

Το πανηγύρι του Αη- Γιαννιού τον Ιούνιο   με εκείνο του Αϊ- Γιώργη το Πάσχα ήταν από τα σημαντικότερα γεγονότα της  χρονιάς για τους Σπαρτοχωρίτες. Ο εορτασμός των πολιούχων αγίων του τόπου έδινε  αφορμή στον κοσμάκη να ξεδώσει να γλεντήσει να ξεκουραστεί. Οικογενειακές γιορτές μάζωναν όλο το χωριό , σε αντικρινά τραπέζια κι οι σειρές  χορού έδιναν κι έπαιρναν.

Στα δυο βίντεο βλέπουμε το πανηγύρι του Αϊ- Γιαννιού   που άρχιζε από νωρίς το πρωί και τέλειωνε  αργά το βράδυ. Με καΐκια μεγάλα ο κόσμος έφτανε από τα Σπήλια στον Αϊ-Γιάννη όπου μετά την λειτουργία ακολουθούσε προσκύνημα κι ύστερα γλέντι μέχρι το πρωί. Μέχρι να παίξει η ορχήστρα κάθε παραγγελιά, και να χορέψουν όλα τα τραπέζια. Ένα ένα με τη σειρά χορού. Και πλάι οι φωτιές μισοσβησμένες καίγανε τα αποκαΐδια από τα λάμπαρδα.

Ο ερχομός των ξενιτεμένων ήταν γεγονός σημαντικό.  Έτσι το τραπέζι στους  συγγενείς  που έρχονταν από μακριά επιβάλλονταν. Οι φιλόξενες τάβλες στρωμένες κυριακάτικες  χάλευαν να ευχαριστήσουν τόσο τους ξενιτευτές όσο και τη φαμίλια. Ο μπάρμπα Νικολάκης  στο βίντεο σε περασμένη αρκετά ηλικία δίνει παράδειγμα αντοχής και ζωντάνιας ,τραγουδώντας  καλιοριστικά  και τραγούδια της τάβλας που στρώνεται για να τιμήσει τον ξενιτεμένο συγγενή, ενώ ο μπάρμπα Γρηγόρης ο Τσιγάρας  «ορμηνεύει” τους φίλους του εγγονιού του  που γιορτάζουν τα γενέθλια του,  και  ψαρωμένα ακούνε τα λόγια του.

Ιστορία στο Σπαρτοχώρι έγραψε το Καφενείο του «Τσατσάρη», μεγαλώνοντας γενιές, την κάθε μια ξεχωριστά όπου τις ένωνε τα βράδια σε γλέντια και ξενύχτια απρόβλεπτα και αξέχαστα . Το κλαμπ της εποχής, η λέσχη, η ψησταριά, το καφενείο…

Πρώτα ο μπάρμπα –Γιώργος, ύστερα η θειά Λούλα, αργότερα ο Στάθης και τέλος ο Νίκος , σιωπηλοί ακροατές αλλά και συμμετέχοντες στη κάθε στιγμή της ζωής.

Τη δική του ιστορία συνάμα έγραφε λίγο πιο πάνω κι ο Βασιλάκης με το πρώτο «kfc»-μεζεδοπωλείο. Ετσι μετονομάστηκε σε” Bill the chiken “ για τους τουρίστες που ανέβαιναν από τα Σπήλια, και γίνονταν όλο και περισσότεροι κάθε χρόνο.

Ο χειμώνας όμως ανήκε αποκλειστικά στους  μόνιμους κάτοικους που έκαναν το στέκι της πάνω  γειτονιάς  δεύτερο σπίτι τους. Περνώντας ο Νίκος και από κει καταγράφει τα  ήρεμα κουρασμένα πρόσωπα των θαμώνων και… τις δηλώσεις αυτών…

Κι ο ξενιτεμένος  αυτά θέλει να τα πάρει μαζί του. Να τα κρατήσει ζωντανά στη μνήμη και στην ψυχή του ώσπου να επιστρέφει ξανά στην πατρίδα….ένας θεός γνωρίζει πότε!

Να θυμάται να νοσταλγεί να μην ξεχνάει….Και νάναι καλά που τα κράτησε όλα  ως τώρα .

Για να θυμηθούμε κι εμείς, να νοσταλγήσουμε να μην ξεχάσουμε…

Τέλος πρώτου μέρους.

Τα βιντεο έστειλε σε συγγενείς  ο Νίκος Πολίτης (Τσιγάρας) χρόνια μετανάστης στην Αυστραλία και μας τα παραχώρησε ο Νίκος Ζαβιτσάνος  (Λιάτζας)