Tέλος εποχής και αρχή μιας άλλης, κι είναι πολλές οι στιγμές που χρωστάω…Λυπάμαι αλλά τεχικά και άλλα προβλήματα μου στέρησαν την δυνατότητα να μεταφέρω τις αλλαγές τις εικόνες τις στιγμές  που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες…

Τους ανοιξιάτικους μήνες που έδιωξαν τον χειμώνα οριστικά κι άλλαζαν τα πάντα γύρω σιγά-σιγά ώσπου να φέρουν στο νησί το καλοκαίρι.

Πρώτος ο  Μάρτης που μπήκε σκοτεινός με μια απίστευτη ομίχλη να έχει καλύψει τα πάντα. Η εικόνα εκείνης, της πρώτης μέρας του μάρτη θα τσίγκλαγε και τον πιο μεγάλο φωτογράφο.

Εκείνη τη μέρα παρέδωσε και το πνεύμα ο υπολογιστής μου και με κράτησε μακριά…

Εκείνη τη μέρα έγινε και η αποκάλυψη της κλοπής και της σφαγής των αμνών, των εριφίων και της πρωτόγενης λεχώνας προβατίνας που τα ίχνη της οδήγησαν στους κλέφτες. και μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τους πιασε στα πράσα το αφεντικό. Και παραλίγο η σφαγή των αμνών να γίνει σφαγή του Δράμαλη με θύμα Πακιστανό και Αλβανό.

Και οι κλοπές σταμάτησαν και οι ένοχοι εξαφανίστηκαν φυσικά κάτω από το άγρυπνο μάτι της αστυνομίας αφήνοντας τα αφεντικά να μετράνε απώλειες και να γελάνε με το πάθημα τους αφού οι ίδιοι έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Κι επειδή είναι κρίμα κι άδικο οι αλλοδαποί να τρώνε προβατίνα κι οι άλλοι να κοιτάνε, για το γαμώτο δηλαδή, άγριο τσιμπούσι στήθηκε με θύμα 28 κιλά ζωντανό, που σιγοψήθηκε κι έγινε λουκούμι, και εξαφανίστηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου από τους λυπημένους συγγενείς του μακαρίτη, αφού το γεύμα συνδιάστηκε με επετειακό μνημόσυνο…

Κι ακολούθησε κι άλλο ανήμερα του αγίου Κωνσταντίνου αλλά σε εκείνο δεν έμεινε κοκκαλάκι πριν ακόμα κατέβει από τη φωτιά το ζώο. Κάποιοι όταν στενοχωριούνται το ρίχνουν στο φαί….Κάντε κράτει έχουμε τέσσερα σφαχτά ακόμα…

Το Πάσχα άφησε την λαμπριάτικη μέρα έξω από τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν τις υπόλοιπες μέρες, κι ο λιγοστός κόσμος που ήρθε στο νησί επιτέλους ευχαριστήθηκε ήλιο.

Τον μάζεψε τον χόρτασε πήρε κι ότι απόμεινε από τα γιορτινά τραπέζια κι επέστρεψε με βαριά καρδιά στις υποχρεώσεις του. Μακριά το καλοκαίρι πίσω κι ο Μάης μεγάλος δύσκολος και αγχωτικός. Περίοδος εξετ’ασεων και αγωνίας. Κι οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό προσθέτουν μια επιπλέον αγωνία και ανασφάλεια που παρασέρνει τα πάντα. Πολύ ξενύχτι δεν είχε, ούτε και ιδιαίτερη διάθεση υπήρχε. Και πώς να κάνεις κέφι όταν η παρέα αντί να ακούει μουσική και να χορεύει κάνει όλη νύχτα like στο face book…Και μετά τέλιωνε η μπαταρία κι έφευγε νωρίς νωρίς να φορτήσει το κινητό μη χάσει καμιά ανάρτηση….Αηδία καταντήσαμε κοπελιές…για μαζευτήτε λίγο…έρχεται καλοκαίρι και θα ζητάτε οπα νενε…σας προειδοπειώ…η κλειστά τα κινητά η νωρίς για ύπνο!

Κι εμείς εκεί που αποχαιρετούσαμε τους φίλους την ίδια στιγμή υποδεχτήκαμε τους πρώτους τουρίστες  ανάμεσα στα εκδρομικά που τα τελευταία χρόνια μας επισκέπτονται. Έτσι πολλά σχολεία μέσα στην άνοιξη έκαναν την βόλτα τους από δω και τάραζαν την απόλυτη ησυχία που επικρατούσε στο νησί. Όπου κοίταγες έβλεπες παιδιά. Κάποιο σχολείο, λύκειο νομίζω από το Περιστέρι, έφερε 150 μαθητές…και περνάγανε και περνάγανε και η πορεία ήταν ασταμάτητη. Κι  εκεί αναρωτήθηκε ο παππούς…»μωρ’  πόσα είναι από δαύτα» για να πάρει την απάντηση από τους καθηγητές που ακολουθούσαν συνοδεύοντας τα παιδιά…»150 παππού»… »

Δειλά δειλά και τα πρώτα τουριστικά κατάρτια έμπαιναν στο λιμάνι και πρετοίμαζαν την αλλαγή της εποχής. Μύριζε καλοκαίρι σιγά σιγά αν και ο καιρός είχε άλλα σχέδια.Πολλά και απότομα δριμόκολα τρόμαζαν τους πρώτους επισκέπτες που φτάνοντας ντυμένοι καλοκαιρινά τρεμοκουκούλιαζαν από το κρύο και γινόντανε παπί απ’ τη βροχή. Κι η κακόμοιρη τουρίστρια πάλευε να ξεντώσει τη βρεγμένη της μπλούζα και να σκεπάσει τα πόδια της.Τι ταλαιπωρία…

Κι όμως…κάποια στιγμή ζήλεψα  … πόσο αλήθεια θα ήθελα να ήμουν κι εγώ τουρίστρια σε ένα νησί σαν το δικό μας. Να κάνω ότι κι εκείνη! Να κάνω διιακοπές , να τρώω να κοιμάμαι να ξυπνάω… όπως και όποτε θέλω….Κι ας γινόμουνα παπί … Αν πραγματικά προσέξεις τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, των νέων των γέρων των μεσόκοπων βλέπεις μόνο χαρά και ηρεμία. Σαν να μην έχουν προβλήματα, σαν να μην έχουν σκοτούρες, σαν να μην είναι σαν κι εμάς…Μόνο χαμογελαστά κι ευγενικά είναι τα πρόσωπά τους λές κι είναι στον παράδεισο. Κι εσύ νομίζεις ότι είναι μόνο τουρίστες κι ότι δεν έχουν άλλη ζωή. Κι έτσι τους αντιμετωπίζεις. Πολλοί έρχονται και ξανάρχονται χρόνια τώρα. Κάποιοι αγόρασαν σπίτια, πολλοί μένουν για αρκετό καιρό εδώ και έχουν δημιουργήσει σχέσεις με τους ντόπιους, έκαναν δουλειές η βρήκαν το άλλο τους μισό…κι είναι πάντα τόσο ευγενικοί, χαμογελαστοί, ζεστοί…Κι εκεί συνειδητοποιείς πόσο μαγικός είναι τούτος ο τόπος….Μια σταλιά γη…κι όμως….

Κι οι μέρες περνάνε…το πάσχα απομακρύνεται ολοένα και πιο πολύ κι ο καιρός στρώνει σιγά σιγά.Οι ζέστες μπαίνουν για τα καλά και τα καλοκαιριν΄αέχου κατέβει από τα πατάρια. Τα πρώτα μπάνια ξεκινάνε κυρίως από τα παιδιά που βιάζονται να φέρουν το καλοκαίρι στη ζωή τους. Οι εξετάσεις πλησιάζουν τα μαθήματα χαλαρώνουν οι τελευταίες εκδρομές πραγματοποιούνται κι οι σχολικές εκδηλώσεις βγάζουν τη σειρά τους.

Το θεατρικό του γυμνασίου, πολιτιστικό γεγονός που σημείωσε τεράστια επιτυχία. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς με τέτοια ταλέντα άλλωστε… Η γιορτή της γυναίκας και της μητέρας τιμήθηκαν από το σύλλογο γυναικών με εκδηλώσεις που αγκάλιασαν οι Μεγανησιώτισσες κι έκλεισε με ένα παζάρι για φιλανθρωπικό σκοπό που είχε μεγάλη επιτυχία.

Στο μεταξύ αρκετά ευχάριστα κοινωνικά γεγονότα έδωσαν την ευκαιρία για διασκέδαση και γλέντι ενώ άλλαξαν κατά πολύ την διάθεσή μας.

Την αρχή έκαναν ο Σπύρος (Δάγλας) και η Κατερίνα (Πολίτη) που παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και ετοιμάζονται να καλωσορίσουν το παιδάκι τους μέσα στον Ιούλιο. Σειρά πήρε η Ειρήνη (Δάγλα) κι ο Γιώργος (Κατοπώδης) που επισημοποίησαν τη σχέση τους με αρραβώνα σε οικογενειακό κύκλο μέσα στο Μάρτη, για να ακολουθήσει η κολλητή της Νικολίτσα (Δάγλα) που επιτέλους αποφάσισε να δεσμευτεί κι επίσημα με τον επί δέκα χρόνια αγαπημένο της Διονύση (Κατοπώδη) ανήμερα το πάσχα κι  η άλλη κολλητή της παρέας  ετοιμάζεται να γίνει μανούλα.  Τελευταία έμεινα η» δικιά μου» που σύντομα εύχομαι να κάνει κι εκείνη το βήμα…Ειρήνη κάνε κάτι!

Ακολούθησε η Μελίνα (Αυγερινού) κι ο Νίκος (Κονιδάρης) που παντρεύτηκαν με πολιτικό στην Αθήνα.Μελίνα καλωσήρθες στο σόι…

Γεγονός όμως της χρονιάς ο γάμος του Βασίλη (Μπελέκου) και της Νατάσας (Σολδάτου).Οπως άρμοζε σε έναν από τους τελευταίους εργένηδες  ο γάμος αυτός πολυπόθητος,ταρακούνησε και ξεθέωσε το νησί που χόρευε για τρείς μέρες.Οπως άξιζε στο γαμπρό που είχε καταφέρει να τους παντρέψει όλους κι είχε μείνει τελευταίος και καλύτερος για να κάνει την έκπληξη. Το όμορφο ζευγάρι έλαμπε από ευτυχία ενώ οι καλεσμένοι ήταν όλο σχεδόν το νησί.Και σε βαφτίσια τώρα…έρχεται κι ο διάδοχος…

Βασιλικά βαφτίσια και για την μικρή πριγκιπέσσα της Σοφίας και του Χρήστου. Το πιο πολυπόθητο μωρό- από όσα τουλάχιστον γνωρίζω-πήρε το όνομα Χρυσοβαλάντη-Ιωάννα σε μια πανέμορφη τελετή που δεν είχε να ζηλέψει τόποτα από εκείνες τις τελετές των διασήμων που βλέπουμε στις τηλεοράσεις. Χωρίς υπερβολές και φιγούρες με όμορφες πινελιές και προσοχή στη λεπτομέρεια η μαμά  Σοφία φρόντισε τους καλεσμένους της και τίμησε την ξεχωριστή στιγμή στη ζωή της κόρης της όπως ακριβώς άρμοζε σε μια μικρή πριγκιπέσσα…Να σας ζήσει παιδιά ,κι άντε γρήγορα και το επόμενο…δε γλυτώνεις αλλιώς!!!

Και γεννητούρια είχαμε .Η Λέτα Αργύρη γέννησε ένα κοριτσάκι κι έγινε πρώτη φορά μανούλα. Περιμένουμε κι άλλα  … για αυτά θα ενημερωθείτε με σειρά εμφανίσεως…

 

(Αν έχω ξεχάσει κάποιο eνent  παρακαλώ ενημερώστε με).

Κατα τα άλλα η καθημερινότητα μας κύλησε ήρεμα… Με περισσότερο κόσμο στους δρόμους, με δυνατότερες παιδικές φωνούλες στις πλατείες, με καλές ψαριές για τους ψαράδες.

Η θεια Δημήτρω  φυσικά που πάλι «τσίμπησε» τεράστιο λαυράκι. Οχιιιι! Αυτή δεν το πούλησε, τάισε την οικογένεια, μην το πάθει σα το σχωρεμένο με το καλαμάρι.

‘Εβγαλε λέει ο χριστιανός με το παραγάδι του ένα καλαμαράκι και τόδωσε σε έναν άλλο χριστιανό που δεν είχε τι  να φάει το μεσημέρι. Γυρίζει σπίτι και ρωτάει ο γιός:

-Εβγαλες τίποτα ορε πατέρα;

-Τίποτα παιδάκι μου…ένα καλαμαράκι και τόδωκα του μπάρμπα Τάσου να γιοματίσει.

Αφού ακολούθησε έντονη λογομαχία μεταγύ γιου και πατέρα ο πρώτος κατευθύνθηκε στο σπίτι του μπάρμπα Τάσου να πάρει πίσω το καλαμάρι.

-Μπάρμπα να μου δώκεις το καλαμάρι που σόδωκε ο πατέρας μου.

-Είναι μες τη πινιάτα παιδάκι μου.

-Και σα!! το τρώω και βρασμένο…ρίξτου και δυό πατατούλες μέσα….

Κόκκαλο ο μπάρμπα Τάσος….

 

Συνηθισμένες για την εποχή δραστηριότητες προετοιμάζουν τις καλοκαιρινές μας στιγμές που θα είναι για άλλους ίδιες και για άλλους  διαφορετικές. Με διακοπές για μερικούς, με πολύ δουλειά για άλλους, με ανεμελιά για τους μικρούς, με σκοτούρες για τους μεγάλους…Με κούραση για τους άτυχους που δουλεύουν και ξεκούραση για τους τυχερούς που κάθονται…

Κι η τύχη απέχει από την ατυχία μια στιγμή, κι η χαρά από τη λύπη το ίδιο…. κι οι κακές στιγμές δυστυχώς δεν έλειψαν ούτε αυτή την άνοιξη, με ανθρώπους να δοκιμάζονται  και να δίνουν τον δικό τους αγώνα να κερδίσουν το στοίχημα της ζωής. Ετσι ξαφνικά …από την μια στιγμή στην άλλη, κι ένα αποτέλεσμα να αλλάζει τη ζωή τους και να αναιρεί τα πάντα. Κι εσύ να μένεις απλός θεατής σε ένα δράμα που δεν θές να πιστέψεις το φινάλε…Ανίκανος να βοηθήσεις απλά προσεύχεσαι… όλα να πάνε καλά…Και να μην είσαι ο επόμενος, εσύ ο φίλος σου, ο δικός σου άνθρωπος. Αλλά το σκέφτεσαι το βλέπεις γύρω σου να συμβαίνει, το φοβάσαι…και έχεις σταματήσει να κάνεις σχέδια…Και για να μη σε πάρει από κάτω γεμιζεις με άλλα το μυαλό μπας και χωθεί  η σκέψη πίσω από άλλες άχρηστες καμιά φορά, αλλά απαραίτητες για να ελαφρώσεις λίγο.Κι ας σταματήσει εδώ το κακό…

Κι οι μέρες περνάνε και μεγαλώνουνε κι άλλο. Όταν έχει δουλειά κιχ δεν ακούγεται. Οταν δεν έχει ξαναβγαίνουν οι γειτόνοι και πιάνουν ο καθένας το αγκωνάρι του και αρχίζει το δελτίο ειδήσεων που έχει από όλα. Κουτσομπολιό, λαιφ σταιλ, πολιτική και κυρίως ψυχολογία…Ο ψυχίατρος μόνο λείπει.

Και στην αναδουλειά κόβουμε βόλτες ο καθένας με το καροτσάκι του, κι αν δεν έχει δικό του βγάζει βόλτα τα ξένα.

Η άνοιξη αποχαιρετά οριστικά με το τριήμερο του αγίου Πνεύματος που έρχεται φέτος την πρώτη επίσημη καλοκαιρινή μέρα. Γέμισε κόσμο το νησί και θύμιζε Αύγουστο  το απόγευμα της παραμονής στο Βαθύ. Μεταξύ των επισκεπτών και ο φτωχός μας γείτονας Ριμπολόβλεφ που πετάχτηκε μέχρι το «Ρίκο» ,  ώσπου να διοργανώσει και το φετινό πάρτι γενεθλίων της Αικατερίνα, που συνόδευε τον πατέρα της.

Κι η μέρα μεγαλώνει καθημερινά με αποτέλεσμα να μας στέλνει όλο και πιο αργά για ύπνο.Οι περαντζάδες μεγάλωσαν κι οι πρώτοι αθηναίοι παπούδες επέστρεψαν.Το καπι όμως παραμένει άδειο, λες και ο φόβος  να επικρατεί της συνήθειας.Παραδωμένο στα χέρια του παροπλησμένου τουρίστα που το μετατρέπει σε ψησταριά και τραπεζαρία κάθε τόσο.Οι κούνιες γέμισαν ξανά και τα ποδήλατα βγήκαν από τις αποθήκες και αμολήθηκαν στους δρόμους. Σε λίγο έρχονται και τα πατίνια. Τα χοντρόρουχα και τα χειμωνιάτικα ανέβηκαν στο πατάρι και κρατήσαμε κάνα ζακετάκι γιατί τα βράδια είναι ακόμα ψυχρά. Η φύση ντύθηκε κι αυτή καλοκαιρινά , άλλαξε εικόνα , γέμισε έντονα  χρώματα και άνθισε τα εποχιακά της φυτά.

Ολα είναι έτοιμα για την υποδοχή της νέας σαιζόν που όλοι ελπίζουν να είναι καλύτερη από την προηγούμενη ή τουλάχιστον ή ίδια. Κόντρα στα απαισιόδοξα μυνήματα και στις άσχημες προβλέψεις νέα  επιχειρηματικά ξεκινήματα πρόσθεσαν στο νησί καινούργιες προτάσεις.

Ο » Ελίανθος «ένα νέο κατάστημα με είδη δώρων και φυσικών προιόντων άνοιξε επίσημα το Σάββατο. Την ίδια μέρα η Σταυρούλα και ο Ηλίας άνοιξαν το «Σιρόπι» για να μας προσφέρουν χειροποίητα λικέρ, ξλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες με τη γεύση της γης μας, και προιόντα από μέλι λάδι.

Η «Μαρινάτα» ζωντάνεψε το παλιό μαγαζί του «Τσιρή»και σας καλεί να γευτείτε μεσογειακή κουζίνα. Ετοιμάζεται παράλληλα κι ένα εμπρικό με ρούχα , ενώ τα όλα έχουν πάρει τη θέση τους.

Η νύχτα φωτίστηκε από τα φώτα των μαγαζιών, οι μυρωδιές της ψησταριάς και της κουζίνας ερεθίζουν τη μύτη των περαστικών που έχουν να επιλέξουν από μια μερίδα γεμιστά, και ένα ντιπ σούσι…(άντε κορίτσια …εισακούστηκαν οι προσευχές σας).

Τα λιμάνια γέμισαν σκάφη οι παραλίες φτιάχνουν τα πρώτα τους φρεντο, και τα χωριά μας ζωντάνεψαν. Απλώθηκαν τα σταντ με τα παρεο  τα καπέλα  τις ψάθες και τα μαγνητάκια.

Οι χαμηλές για την ώρα μουσικές ίσα που καλύπτουν το ψιλοκούβεντο, και τα τραπεζομάντηλα ανεμίζουν στρωμένα με τα παραδοσιακά γατζάκια στα τέσσερα άκρα τους.

Καλοκαίρι επιτέλους, κι καιρός σύμμαχος. Αντε να τελειώσουν και οι εξετάσεις να κλείσουν και τα σχολεία να κλείσει και ο κύκλος οριστικά. Να τελειώσει και το άγχος των πανελληνίων που και φέτος ταλαιπώρησε πολλά μεγανησιωτάκια. Καλή επιτυχία παιδιά που σίγουρα θα την έχετε αφού το Μεγανήσι κάθε χρόνο πετυχαίνει.

Υπομονή σε λίγο τελειώνει..

Τέλειωσαν κι οι ανοιξιάτικες στιγμές μας εδώ…

Καλό μήνα καλό καλοκαίρι και με το καλό να συναντηθούμε για να «γράψουμε» μαζί τις επόμενες μας στιγμές.

Να είναι καλύτερες από τις περσινές, πιο ήρεμες πιο όμορφες πιο χαμογελαστές!!!

Σας περιμένουμε…

Μέχρι τότε …να είμαστε όλοι καλά…

Από Μεγανήσι…καλό βράδυ…