ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ….ΛΑΟΣ

Δύστυχε λαέ! Οι κατεργαραίοι σ’ εμεθήσανε καθώς μεθούν τα μελίσια και τα βάνουνε στο καλάθι… Σ’ εμεθήσανε και σ’ εκάμανε να πιστέψης πώς κάτι είσαι! Δύστυχε λαέ! ξέρεις τι είσαι! Εκείνο που είναι όλοι οι λαοί, εκείνο που εσταθήκανε οι λαοί πάντα, είσαι, θέλεις δε θέλεις, το κλοτσοσκούφι εκεινώνε που τους βαστά η ψυχή τους να σε παίζουνε. Μπορεί να μη σ’ αρέση τούτη η αλήθεια, μα δέξου τη γιατί είναι αλήθεια. Είναι πρικία μα κάνει καλό. Εσύ έχεις παράπονα εναντίον εις εκείνους οπού έως τώρα σ’ εδιοικήσανε και τώρα εβγήκανε άλλοι οι οποίοι λέγονται φίλοι σου, και σου ζητούνε να σε διοικήσουν εκείνοι, και συ κατά το συνηθισμένο, γιατί έτσι οι λαοί κάνουνε πάντα, έτρεξες εις εδαύτους και τους ακολούθησες…
Μα ξέρεις πώς πιάνουνε τους ελέφαντας; Πηένουνε δώδεκα στο κυνήγι, οι έξι ντυμένοι μαύρα, και οι έξι άσπρα, όντες ο ελέφαντας πέσει στο λάκκο το διορισμένονε τότες τρέχουνε οι έξι οι μαυροφόροι, και με ξύλα μεγάλα τόνε ραβδίζουνε. Αφού τόνε ραβδίσουνε καλά – καλά, τότες ‘βγαίνουνε οι ασπροφόροι, οι οποίοι καμόνουνται να διόχνουνε τους μαυροφορεμένους, χαϊδέβουνε τον ελέφαντα, του βάνουνε στο στόμα ζαχαροκούλουρα, και τότε βοηθούνε να έβγη από το λάκκο. Ο ελέφαντας τότες ακολουθάει μ’ εύγνωμοσύνη εκείνους όπου νομίζει ελευθεροτάδες του, κ’ ετούτοι τόνε φέρνουνε και τότε τόνε πουλούνε. Άκουσες τώρα, λαέ, πώς οι άνθρωποι πιάνουνε τα θηρα; Ίδες, ή δεν ίδες σε τούτην τη διήγηση την εικόνα σου;
Ας εξορίση επί ζωής των τους λαοπλάνους• αυτοί είναι άξιοι και μεγαλύτερης τιμωρίας, επειδή διαφθορείς και προδότες της Πατρίδος. Εις τον τόπον μας δεν υπάρχει παρά ένα μοναχό μεγάλο κόμμα, ή διά να ’πούμε καλύτερα, ένας μοναχός μεγάλος σωρός από ανθρώπους της κυβέρνησης, διηρημένος σε δύο στάσες, Κυβερνητικοί με επάγγελμα, Κυβερνητικοί δίχως επάγγελμα. Τα επαγγέλματα δεν φθάνουνε διά όλους, κ’ εκείνοι που μένουν απ’ όξον, γαυγίζουν εκείνους οπού είν’ από μέσα. Κι εσύ, δύστυχε Λαέ, δεν γνωρίζεις ούτε τις αληθινές σου χρείες…»

Ανδρέας Λασκαράτος – «Λαός και λαοπλάνοι»

Αυτός, αυτός είν’ ο Λαός. Τ’ άψυχο το κουφάρι αυτό ’ναι το καματερό, το ψόφιο το κριάρι… Μη ρίξεις άλλο φόρτωμα στην έρμη του την πλάτη…
………………………………………………
Αυτό το βόιδι το μανό
Π’όσου βαθιά ρουχνίζει
Τόσο εύκολα μυγιάζεται
Κι ανεμοστροβιλίζει
Και που το κράζουνε λαό
Θα σπάσει το καρίκι
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (Φωτεινός ο Ζευγολάτης)

Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ “ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΥΣ”
γ´

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες
῾νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον,
μὲ ἐξαπλωμένην χεῖρα
ψωμοζητοῦντες•

δ´

Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν.
Μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν
πλούτη ἢ μεγάλα ὀνόματα,
μὲ ποτὲ δὲν ἐθάμβωσαν
σκήπτρων ἀκτῖνες.

ιγ´

Καὶ τώρα εἰς προστασίαν μας
τὰ χέρια σας ἁπλόνετε!
τραβήξετέ τα ὀπίσω•
βλέπει ὁ θεὸς καὶ ἀστράπτει
διὰ τοὺς πανούργους.

Ανδρέας Κάλβος( Από Ωδή έκτη)

Σημείωση:(διαβάζοντας τελευταία ποιητές της «γειτονιάς» μας ,επτανήσιους δηλαδή, μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εικόνα που έχουν αυτοί για τον λαό. Παραθέτω λοιπόν παραπάνω, χωρίς σχόλια, μερικά αποσπάσματα από έργα τους, έτσι απλώς για να τα μοιραστώ με φίλους και γνωστούς. Σημειώνω ,προς αποφυγήν παρεξήγησης ότι αυτό δεν έχει σχέση με την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» και το «πολιτικό γίγνεσθαι». Έτσι μου ήλθε αν και νομίζω πως πιο κοντά στο σήμερα είναι η έκτη Ωδή του Κάλβου αποσπάσματα της οποίας φύλαξα για το τέλος).

Πολίτης Κ.Χρήστος