Ο φίλος του σάιτ και εκλεκτός Μεγανησιώτης Μπάμπης Ζαβιτσάνος μας έστειλε ένα γλαφυρό ποίημα που αποτυπώνει την Μεγανησιώτικη παραδοσιακή κουλτούρα με μοναδικό τρόπο, θα λέγαμε αγγίζει το DNA της Μεγανησιώτικης φύσης. Τον ευχαριστούμε για το, δίχως άλλο, καλό ποδαρικό!

Χρόνια πολλά στον Μπάμπη και σε όλους τους… αμετανόητους Μεγανησιώτες!

ΜΕΓΑΝΗΣΙΩΤΙΚΑ

Βαγενοσπηλιά και Διμηνίστρες

εβίρα, εβίρα συντοπίτες

με τα πανιά με τα κουπιά και με το νου

τραούδι και ταξίδι του καιρού.

Πώς μεγαλώνω εγώ με το χουχλίδι

με τ’αχινού τ’αυγό και με το μύδι

τραβάω κρόκο και στη γέκια το ‘να πόδι

κι έχω κολέα του κρασιού το αγραπόδι.

Στις αθαλάμες έμαθα προπαίδεια

για να μετράω γούλιζα χταπόδια

έχω για κόνισμα και πρόγονο γενναίο

το γέρο τον ψαρά τον τρατολόο.

Πώς ορφανέψαμε μωρέ και με τι πλάτες

μας πήραν ανεκδίκητα τις τράτες

δεν είναι πια σημάδι αυτού του τόπου

να τρως το μαριδάκι του Κολόπλου.

Αχ Μεγανήσι, με Κυθρό και με Θηλειά

που σ’αγκαλιάζει η θάλασσα και η ελιά

το απροσκύνητο το αίμα σου μας δίνει

την περηφάνεια, τη γροθιά, τη σπιρτωσύνη.

Μπάμπης Ζαβιτσάνος