Η εμπιστοσύνη της Βουλής και η λαϊκή αποδοκιμασία ψήφος εμπιστοσύνης ή ψήφος ανατροπής;

Tου Χρήστου Παπαδόπουλου*

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση που καταρρέει προσπαθεί με την ψήφο εμπιστοσύνης που φέρνει στη Βουλή να αλλάξει την ατζέντα των εσωτερικών προβλημάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που μέρα με τη μέρα γίνονται απρόβλεπτα, να συσπειρώσει τις Κοινοβουλευτικές ομάδες των δύο κομμάτων στη μόνη και αδιαίρετη πολιτική της στήριξης των μνημονίων και της θέλησης των δανειστών της χώρας μας, μαζί με τη στήριξη της ηγεμονίας των Σαμαρά και Βενιζέλου στα κόμματά τους, ηγεμονία που δοκιμάζεται σοβαρά και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, με προτάσεις διάσωσης του αστικού μπλόκ εξουσίας για άλλη Κυβέρνηση χωρίς τους δυο τους αλλά με την ίδια πολιτική.

Συγχρόνως, η συζήτηση στη Βουλή είναι άσκηση ετοιμότητας και «πρόβα νυφικού» για τη μητέρα των μαχών, τη συζήτηση του Φλεβάρη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το στόχο που έχουν βάλει, των 180 βουλευτών.

Η άσκηση αυτή, βέβαια, δεν έχει στόχο τη συγκέντρωση αυτού του αριθμού τώρα, αλλά κάθε ψήφος στη Βουλή περισσότερη από τη σημερινή ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θα πολλαπλασιαστεί επικοινωνιακά από τα ΜΜΕ της συγκυβέρνησης και θα χρησιμοποιηθεί για την άσκηση πίεσης στη δεξαμενή των ανεξάρτητων και πρόθυμων της Βουλής τους επόμενους μήνες.

Βεβαίως, αυτή την περίοδο ξεδιπλώνεται παράλληλα και μία άλλη κοινωνική δυναμική, το ξεχείλισμα της λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική καταστροφής των μνημονιακών συνεταίρων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η διάθεση ανατροπής αυτής της Κυβέρνησης παίρνει διαστάσεις παλλαϊκού χαρακτήρα.

Αυτό είναι φανερό σε κάθε χώρο, επιβεβαιώνεται δε πρόσφατα από τις δεκάδες χιλιάδες προσφυγές των πολιτών ενάντια στον ΕΝΦΙΑ. Ένα φόρο αντισυνταγματικό και δημευτικό που δεν φορολογεί εισόδημα αλλά την κατοχή περιουσίας και αποκεφαλίζει οριζόντια την κοινωνία.

Συγχρόνως, αφήνονται ουσιαστικά στο απυρόβλητο οι “οφσορ” εταιρείες και το μεγάλο κεφάλαιο, για το εφοπλιστικό δε με σχετική τροπολογία στη Βουλή καθίσταται η συμμετοχή του εθελοντική !!!!

Τα ΜΜΕ με την καθημερινή πλύση εγκεφάλου για το πρωτογενές πλεόνασμα της χρονιάς που πέρασε καθώς και της νέας που έρχεται προσπαθoύν να παρουσιάσουν ως πετυχημένη την κυβερνητική πολιτική και ότι τάχα τελειώνουμε με τα μνημόνια.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από έξι χρόνια συνεχούς ύφεσης, γεγονός πρωτοφανές για χώρα σε καιρό ειρήνης, η επιτυχία πρωτογενών πλεονασμάτων επιτυγχάνεται με την εσωτερική υποτίμηση, τις μειώσεις μισθών, συντάξεων, την κατάργηση του ασφαλιστικού και εργατικού δικαίου ενός ολόκληρου αιώνα.

Η όποια ανάπτυξη και όταν δημιουργηθεί, θα είναι ανάπτυξη για το κεφάλαιο και όχι για τους εργαζόμενους, θα συντελείται σε καθεστώς μνημονιακής τρομοκρατίας λόγω των ψηφισμένων νόμων των μνημονίων από το 2010 έως και το 2014 και μόνιμης επιτήρησης από τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ, όπως ανενδοίαστα ομολόγησε πρόσφατα ο πρόεδρός της Ντράγκι, σε καθεστώς φτωχοποίησης της χώρας και των εργαζόμενων.

Στο νέο προσχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε συνεχίζεται η εισφορά αλληλεγγύης ,η περαιτέρω μείωση των δαπανών για κοινωνική ασφάλιση και δημόσιες επενδύσεις.

Η μόνιμη αλλαγή του πολιτικού κλίματος που φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις, όλων των εταιρειών, δείχνει ότι η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές το Μάιο του 2014 δεν ήταν ευκαιριακή.

Παγιώνεται και δημιουργεί νέα δεδομένα για όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και αναγκάζει για ανάλογες δράσεις και σχεδιασμούς τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού που ηγεμονεύουν στην Ευρώπη.

Η νίκη εκείνη που έφερε πρώτη την Αριστερά στη χώρα μας, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, στοιχειώνει τον ύπνο των γερακιών του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη.

Οι πρόσφατες προγραμματικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη για το σταμάτημα της ανθρωπιστικής κρίσης και τη δημιουργία συνθηκών για άλλη κοινωνική και οικονομική πολιτική με επίκεντρο τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του, αλλάζουν την ατζέντα της πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα μας.

Οι προτάσεις αυτές δεν έχουν σχέση με παροχολογία, αφού είναι προτάσεις για να μην έχουμε κοινωνικό «καιάδα».

Η άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η φορολογική δικαιοσύνη και η επανεκκίνηση της οικονομίας, το σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας και ο δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος είναι η κατεύθυνση αυτών των προτάσεων.

Είναι προφανές ότι οι προτάσεις αυτές, που με τη μορφή νομοσχεδίων θα αρχίσουν να κατατίθενται στη Βουλή, θα πρέπει να συμπληρωθούν με συνολική προγραμματική πρόταση σε αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και αυτό είναι αυτό τον καιρό αντικείμενο συζήτησης στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το περιεχόμενο μιας προγραμματικής κατεύθυνσης, ισχυρού μεταβατικού προγράμματος, με ανοιχτούς προοδευτικούς ορίζοντες είναι το ζητούμενο του σήμερα και του αύριο.

Η πολιτική ανατροπής της Κυβέρνησης και η δημιουργία κυβέρνησης της Αριστεράς πρέπει να συμπληρώνεται με την ολόπλευρη στροφή στη δημιουργία ισχυρού μαζικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Η πορεία προς το νέο χρόνο και η συζήτηση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι ένας ισχυρός κόμβος, αφετηρία εξελίξεων έτσι και αλλιώς για το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας.

Αν το μνημονιακό αστικό πολιτικό μπλόκ μπορέσει να συγκεντρώσει 180 βουλευτές, πράγμα που δεν είναι ορατό σήμερα, το αντίθετο μάλιστα, σε μια χώρα πειραματόζωο της Ευρωζώνης υπό γερμανική ηγεμονία, θα φανεί ότι τέτοιες κρίσεις είναι διαχειρίσιμες και επομένως οι πολιτικές αυτές μπορεί να εφαρμοστούν και αλλού.

Αντίθετα, η ανατροπή της Κυβέρνησης και η δημιουργία κυβέρνησης της Αριστεράς από το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία ενός κινήματος ισχυρής αμφισβήτησης και μετώπου ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού στην ΕΕ.

Ο ισχυρός συμβολισμός της ταυτόχρονης παρουσίας Μητσοτάκη και Σαμαρά στην εκδήλωση για τα 40 χρονα της ΝΔ δείχνει την προσπάθεια για συνένωση όλου του μνημονιακού αστικού μπλόκ μπροστά στον κίνδυνο στις ερχόμενες εκλογές δημιουργίας κυβέρνησης της Αριστεράς από το ΣΥΡΙΖΑ.

Υποδεικνύει ταυτόχρονα τις απαιτήσεις και τις ανάγκες που υπάρχουν για έναν αγώνα από όλους όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αναφορά στην Αριστερά, από όλες τις δυνάμεις της που αντιπαλεύουν με συνέπεια τα μνημόνια και τις πολιτικές τους.

Η κοινή μετωπική δράση, η δημιουργία ενός πλειοψηφικού κινήματος ανατροπής στην χώρα μας με την παράλληλη ανάπτυξη ενός ισχυρού μαζικού κινήματος είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο και ζητούμενο.

* Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός μέλος της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ