Καταρράκτες του Νυδριού («Ρονιές»): Ένα από τα αξιοθέατα του τόπου μας που περιλαμβάνεται σε όλους τους ελληνικούς και ξενόγλωσσους τουριστικούς οδηγούς. Στο σημείο αυτό ολοκληρώθηκε η πρόσφατη ξενάγησή μας στην ορεινή Λευκάδα, κι ολοκληρώνουμε κι εμείς τις αναρτήσεις μας – Για τα προηγούμενα σημεία δες: [1], [2], [3].

Σε κοντινή απόσταση από το Νυδρί, στην ανατολική ακτογραμμή του νησιού μας. Στο φαράγγι που έχει σχηματίσει το «Δημοσάρι». Στο ψηλότερο σημείο του οι καταρράκτες «Ρονιές». Ένα Μνημείο της Φύσης, σμιλεμένο από το χρόνο και την αέναη και ορμητική κίνηση των νερών.

Μην κοιτάτε τώρα που είναι όλα λογγωμένα. Παλιότερα ο τόπος ήταν σπανός. Τα ξεροπόταμα κατέβαζαν πολύ νερό. Η ροή τους ήταν ορμητική, τα νερά σμίλευαν στο διάβα τους τις όχθες. Κάμποσα τα προγονικά ακούσματα για ορμητικά ποτάμια που παρέσερναν τα πάντα στο διάβα τους. Ακόμη και ζωντανά, ακόμη κι ανθρώπους. Μύθος ή αλήθεια δεν ξέρουμε…

«Ανάμεσα από τα χωριά Βαυκερή – Πλατύστομα και νότια του βουνού των Σκάρων υπάρχει μια χαράδρα. Μέσα της κυλάει το Δημοσάρι αφού δεχθεί και τα νερά του ρέματος του Σαρακηνού. Ψηλά στην όχθη του ποταμού υπάρχουν ακόμη ερείπια από παλιό νερόμυλο. Ένα αυλάκι στην όχθη του ποταμού οδηγούσε το νερό σε πολύ εύφορα περιβόλια που καλλιεργούνταν τότε κοντά στο ποτάμι… (Π.Λ.)»

…
– «Κατέβαινε ολοφούσκωτο προχθές το Δημοσάρι,
μουγκρίζοντας στο διάβα του, σα να ζητούσε αμάχη.
Δεν το βαστούσαν ριζιμιά, δεν το κρατούσαν φράχταις,
στο πέρασμά του εγέρνανε σαν να το προσκυνούσαν
οι σχίνοι, ταγριοπρίναρα. Το κύμα στο θυμό του
ερροβολούσε πάντα εμπρός, θεότυφλο, ωργισμένο,
και πέφτει κατακέφαλα μ΄ όλη την ανδρειά του
για να ρουφήξη ένα κοντρί που τώφραζε το δρόμο.
…
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, «Το ξερριζωμένο δέντρο»

Μέσα στο φαράγγι φημολογείται ότι βρίσκεται και το «Κοντρί τ΄ Αργύρη» που περιγράφει ο Βαλαωρίτης στο πάνω ποίημά του.

Στα ορμητικά νερά του του χειμάρρου «Δημοσάρι» αποδίδει επίσης ο Γερμανός αρχαιολόγος Νταίρπφελντ ένα από τα πιο αδύναμα στοιχεία της θεωρίας του για την Ομηρική Ιθάκη, τη μη εύρεση δηλαδή κάποιου μεγάρου κατά την διάρκεια των ανασκαφών του στον κάμπο του Νυδριού, που είναι χαρακτηριστικό της Μυκηναϊκής εποχής από τα αντίστοιχα μέγαρα στα ανάκτορα των Μυκηνών, της Τίρυνθας και της Πύλου.

Θα θέλαμε τέλος να επιστήσουμε την προσοχή στους επισκέπτες των καταρρακτών στο ότι το μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράκτες είναι στενό, το έδαφος γλιστερό και σε πολλά σημεία του τα προστατευτικά ξύλινα κιγκλιδώματα ίσα που στέκονται, αν δεν είναι πεσμένα… Και δεν προβλέπουμε ν΄ αλλάξει κάτι άμεσα!

Δεν είναι τυχαία, μάλλον, η προειδοποιητική δίγλωσση πινακίδα στην αρχή του μονοπατιού, που αρχίζει πεζή πλέον η ανάβαση των επισκεπτών:

«Φίλοι επισκέπτες ευχόμαστε να απολαύσετε την διαδρομή μέχρι τους καταρράκτες «Ρονιές». Αλλά να ξέρετε ότι η διέλευση γίνεται με δική σας ευθύνη και σας συνιστούμε να είστε προσεκτικοί.

Δήμος Ελλομένου»

(Πηγή: www.kolivas.de)