Φίλες και φίλοι,

η χώρα μας διανύει την πιο δύσκολη  περίοδο της νεώτερης και σύγχρονης ιστορία της. 

• Η ελληνική κοινωνία ζει στο πετσί της μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση κρίση, αποτέλεσμα της πολιτικής των μνημονίων.
• Τα φτωχά λαϊκά αλλά και μεσαία στρώματα βλέπουν τα εισοδήματά τους να χάνονται με τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την υπέρμετρη φορολογία.
• Εργατικά δικαιώματα δεκαετιών ακυρώνονται και βάλλεται με την κάθε ευκαιρία όποια αντίδραση υπεράσπισης τους. Ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι στιγματίζονται με την αναβάθμιση της εξαίρεσης σε κανόνα και της αναγωγής των εργασιακών κεκτημένων δικαιωμάτων και της υπεράσπισή τους σε δρώμενα συντεχνιών.
• Η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση, η Εργασία, η Κατοικία διαλύονται.
• Εθνικοί πόροι και λαϊκή περιουσία περνούν σε ιδιώτες.
• Μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, καταστηματάρχες, πτωχεύουν. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε. Η ψαλίδα είχε κλείσει και έπρεπε να ξανανοίξει για τους έχοντες και κατέχοντες.
• Νέοι άνθρωποι, νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα και τις ιδιαίτερες πατρίδες τους προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Ζούμε μια νέα μετανάστευση. Ο τόπος γερνά επικίνδυνα, αποσυντίθεται επικίνδυνα, διαιρείται επικίνδυνα.
• Η δημοκρατία περιστέλλεται, η κοινωνία συνθλίβεται στις μυλόπετρες της πολιτικής της συγκυβέρνησης που ακόμα και αν δεν υπήρχε Μνημόνιο θα την εφάρμοζε, διότι βρίσκεται μέσα στο πολιτικό DNA της, στο σπέρμα της ιδεολογίας της.
• Η κοινωνία τρομοκρατήθηκε κι εκβιάστηκε με διλλήματα που δεν αρμόζουν σε δημοκρατία και δημοκρατικές κοινωνίες.
• Φαντάσματα από το παρελθόν επέστρεψαν και η συγκυβέρνηση σε ρόλο «εξορκιστή» αναβιώνει τη θεωρία των άκρων.
• Οι λέξεις, τα νοήματα αποκτούν αρνητική σημασιοδότηση όταν πρόκειται να εκφράσουν την αντίθεση, την αντίσταση σε αυτές τις πολιτικές. Ζούμε μια νέα «δικτατορία» εννοιών, λόγων και μηνυμάτων.

Η τοπική αυτοδιοίκηση ζει με τον «Καλλικράτη» τα δικά της «Πάθη», τελεί, κυριολεκτικά, υπό διωγμό. Η εφαρμογή του με τις μνημονιακές δεσμεύσεις (επιβολή περικοπών των εσόδων των δήμων και περιφερειών της τάξεως του 70%, διαθεσιμότητα, απολύσεις, αποδυνάμωση, συρρίκνωση και κατάργηση των κοινωνικών δομών κι υπηρεσιών κλπ.) μαρτυρούν ένα: αυτό που παρουσιάστηκε ως μια δήθεν μεγάλη μεταρρύθμιση και εγγύηση της διαφάνειας και της αξιοκρατίας στην Αυτοδιοίκηση, την έχει οδηγήσει στο «δίχως σήμερα» και «δίχως αύριο». Στην πραγματικότητα ήταν μια μεταρρύθμιση αντιδημοκρατική, στη βάση της μνημονιακής πολιτικής.

Ειδικότερα στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων τα προβλήματα που υπήρχαν, την τελευταία τετραετία διογκώθηκαν και πολλά από αυτά  αντί να λυθούν έγιναν ακόμα πιο περίπλοκα.

Οι συγκοινωνίες μεταξύ των νησιών της ΠΙΝ έγιναν ακόμα πιο προβληματικές,  αποτέλεσμα του υψηλού κόστους των μεταφορών, λόγω αύξησης της τιμής του πετρελαίου και των υψηλών φόρων. Υπηρεσίες καταργήθηκαν ή συγχωνεύθηκαν μεταφέροντας έδρες που ήταν σημαντικές για την λειτουργία της Περιφέρειάς μας , εκτός των διοικητικών ορίων της.

Τα μικρά νησιά μας  Οθωνοί, Ερεικούσα, Μαθράκι, Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστός  αλλά και η Ιθάκη έγιναν «αποθετήρια ψυχών» γερασμένων ανθρώπων, ορφανά μέλη της ΠΙΝ   φτωχοί συγγενείς που όλοι ξέρουν που βρίσκονται, αλλά κανείς δεν θέλει να τα επισκεφθεί τους οικονομικά «νεκρούς» μήνες του Χειμώνα˙ που τα θυμούνται τέσσερις μήνες του Καλοκαιριού, επειδή φιλοξενούν «επενδύσεις» στις αγκαλιές του πανέμορφου φυσικού περιβάλλοντός τους που κινδυνεύει από οικολογική καταστροφή.

Τα οικονομικά κίνητρα για την εγκατάσταση νέων οικογενειών στα νησιά μας είναι σχεδόν ανύπαρκτα και με  δυσκολία αναπληρώνονται οι θέσεις γιατρών και δασκάλων.

Με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών και την υπερφορολόγηση, ουσιαστικά μας παροτρύνουν να ξεπουλήσουμε τις περιουσίες μας για να βρουν «χώρο» για τις επενδύσεις τους σε ιχθυοκαλλιέργειες, πετρέλαια, πεντάστερα ξενοδοχεία και κέντρα θαλασσοθεραπείας.

Οι μικρομεσαίοι βρισκόμαστε υπό διωγμό και οι φίλοι, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας μεταναστεύουν στο εξωτερικό για να τα καταφέρουν.

Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, σημαντικό έσοδο στις τοπικές μας κοινωνίες με νέες κανονιστικές αποφάσεις, νόμους και διατάγματα, εγκαταλείπονται λόγω αδυναμίας συμμόρφωσης των παραγωγών με αυτές. Η πολιτική για την νησιωτικότητα και το «μεταφορικό ισοδύναμο» ξεχάστηκαν στα συρτάρια των αρμοδίων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αποφάσισα την συμμετοχή μου στο Περιφερειακό ψηφοδέλτιο «ΑΝ.Α.Σ.Α για τα Ιόνια Νησιά», με επικεφαλής τον Θόδωρο Γαλιατσάτο, τον υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη για την Π.Ε. Λευκάδας Θεόδωρο Χαλικιά,

·        γιατί πιστεύω ότι μόνο με την συμμετοχή όλων μας μπορούμε και πρέπει ν’ αλλάξουμε,

·        γιατί  δεν μας χρειάζεται αλλαγή «διαχειριστών» στην εξουσία, αλλά πραγματική αλλαγή κατεύθυνσης με την συμμετοχή κυρίως της κοινωνίας.

Για ν’ αποκτήσουν επιτέλους και τα μικρά νησιά αυτό που έπρεπε από μόνοι τους κάποιοι να μας παραχωρήσουν, Περιφερειακό Σύμβουλο που να τ’ αντιπροσωπεύει.

Γιώργος Γαβρίλης

Ελεύθερος  Επαγγελματίας , Μεγανήσι

Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος

με την  «ΑΝ.ΑΣΑ για τα Ιόνια Νησιά»