Παλαιότερα, ειδικά δε την δεκαετία 1960-1970 στο Κατωμέρι, κάθε Μεγάλη Παρασκευή το μεσημέρι και μέχρι την ώρα που κτυπούσε η καμπάνα για την ακολουθία της αποκαθήλωσης, κάτοικοι του χωριού όλων των ηλικιών,  τάξεων και τάσεων, συγκεντρωνόνταν στο μαγαζί του Πάνου Μάντζαρη (Μανκέ) και γινόνταν συζήτηση για όλα τα θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο, μέσα σε κλίμα εορταστικό,  διασκεδαστικό   αλλά και προβληματισμού, με κρίσεις, επικρίσεις, αναφορές και αναδρομές,  πολιτικές, ιστορικές, πολιτιστικές, αθλητικές, κοινωνικές και γενικά για όλα τα θέματα που αφορούν  μια κοινωνία.

Ο οικοδεσπότης (Μανκές) επιμελείτο τους μεζέδες, οι οποίοι ήταν πάντα σαρακοστιανοί (αχινοί, γαρίδες, χταπόδια, σουπιές, μύδια, χάβαρα, καποσάντες  κ.λ.π.), τους οποίους απολάμβαναν οι παρευρισκόμενοι, μετά της σχετικής, πλην   συντηρητικής, οινοποσίας.  Ο ίδιος δε ήταν επίσης και ο….. διευθύνων την συζήτηση.

Στο τέλος έβγαιναν τα τελικά συμπεράσματα  και με το χτύπημα της καμπάνας αποχωρούσαν άπαντες ικανοποιημένοι και με την αμοιβαία ευχή να ξανασυναντηθούν όλοι την επόμενη χρονιά και την ίδια ημέρα και ώρα.

Την συνάντηση αυτή την είχε βαφτίσει ο οικοδεσπότης «Συμπόσιο», λόγω του εύρους των θεμάτων, τα οποία συζητιούνταν κατά τη διάρκειά του. Ηταν πραγματικά μια θαυμάσια «εκδήλωση», την οποία όλοι όσοι συμμετείχαμε κάθε φορά, την θυμόμαστε σήμερα με νοσταλγία.

Νομίζω ότι οι νέοι ιδιοκτήτες του καταστήματος, οι αδελφοί   Δάγλα (Αμπουκλή), οι οποίοι δημιούργησαν ένα  καταπληκτικό μεζεδοπωλείο, θα πρέπει  να καταβάλουν μια προσπάθεια, προκειμένου να ξαναζωντανέψει  το «Συμπόσιο» αυτό, το οποίο κατά την περίοδο που ανέφερα, αποτελούσε σημείο αναφοράς για το Κατωμέρι και τους κατοίκους του, αφού είχε πολύ μεγάλη  απήχηση και  αποδοχή,  είναι δε σίγουρο ότι το ίδιο  θα ισχύσει και τώρα.

Λευτέρης Π. Κατωπόδης