Τα βλέμματα στο Βελβεντό

ΠΕΤΡΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ*

Τα βλέμματα όλα, ανήμερα στις 18 Μαΐου ημέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών (μέρα παράνομη όπως οι ζωές μας άλλωστε), θα είναι στραμμένα προς το Βελβεντό Κοζάνης. Μια ακμάζουσα κωμόπολη 4016 ψυχών σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, στα δυτικά του όρους Πιέρια, δίπλα στο φράγμα του Αλιάκμονα με την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου.

Στην προ-Καλλικράτη εποχή, υπήρχαν στο Βελβεντό δύο αναπτυσσόμενοι, εύρωστοι οικονομικά και συναλλαγματοφόροι αγροτικοί συνεταιρισμοί, γύρω από τους οποίους εκινείτο και η συνολική οικονομία του τόπου. Οι συνεταιρισμοί διαπραγματεύονταν, οι καλλιεργητές είχαν εξασφαλισμένη τιμή, οι εξαγωγές ανθούσαν (Ρωσία, Πολωνία, Ουκρανία –θεός σχωρέστηνε!- Λευκορωσία, Αγγλία, Γερμανία, Αραβικά Εμιράτα). Και με συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις που τους απέφεραν και πέντε διεθνή βραβεία. Παρεμπιπτόντως, αρδεύουν με ηλεκτρονική υδροληψία εξοικονομώντας νερό (παρ’ όλο που υπάρχει υπερεπάρκεια) κι επίσης έχουν κατασκευάσει υδροηλεκτρικούς σταθμούς 1,9 MW για να προστατεύουν και το περιβάλλον.

Διέθεταν ακόμα πανέμορφες αθλητικές υποδομές: 2 γήπεδα ποδοσφαίρου (στα οποία προπονούνταν αθλητικά σωματεία απ’ όλη την Ελλάδα), κλειστό γήπεδο μπάσκετ, στίβου, γήπεδα βόλεϊ. Λειτουργούσε επίσης, πρότυπος βρεφονηπιακός σταθμός (οι κάτοικοι της Κοζάνης εκεί έστελναν τα τέκνα τους), δημοτικό, γυμνάσιο (με συνολικά 480 μαθητές), καθώς και Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ένα εξαίσιο οίκημα που φιλοξενούσε ετησίως 3200 εκπαιδευόμενους απ’ όλη την Ελλάδα).

Θέλετε κι άλλα; Να πω και για το πανέμορφο Πνευματικό τους Κέντρο (εντάξει, δεν είναι και σαν το Δημοτικό Θέατρο της «Κέρκυρας του πολιτισμού» εδώ) που στέγαζε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Βελβεντού και ο οποίος ακόμα και σήμερα καυχιέται για: μπάντα, ωδείο, μηνιαία εφημερίδα, χορωδία, τμήματα ζωγραφικής, χορού, μουσικής, θεάτρου. Ά, και το Λαογραφικό τους Μουσείο που επισκέπτονται σχολεία όλης της επικράτειας.

Ο δήμος Βελβεντού (λόγω ίσως και μακριάς παράδοσης κοινοτιστικού τρόπου ζωής απ’ την Τουρκοκρατία, όπως ισχυρίζονται) λειτουργούσε σε επίπεδο άμεσης δημοκρατίας. Με λαϊκές συνελεύσεις προγραμματισμού αλλά και λογοδοσίας της δημοτικής αρχής, αλλά και άλλες θεσμικές συμμετοχικές δραστηριότητες, με τον πολίτη στο κέντρο, ενεργό και συμμέτοχο στη λήψη των αποφάσεων όπως και στους σχεδιασμούς για την περαιτέρω πορεία. Εντάξει, πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο θα μου πείτε.

Έλα όμως που οι φωστήρες του Καλλικράτη είχαν άλλα σχέδια (ναι, οι επαγγελματίες «σωτήρες» κυβερνήτες μας όπως θα καταλάβατε, που αμέσως ύστερα από το successesstory κι από το «πρωτογενές πλεόνασμα» θα μας φέρουν εννοείται και την ανάπτυξη). Και τον εύρωστο δήμο Βελβεντού βάλθηκαν να τον διαλύσουν. Τον έχωσαν με τα Σέρβια, χωριό γειτονικό αλλά μικρότερο και εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας. Οι κάτοικοι του Βελβεντού αντέδρασαν, διαμαρτυρήθηκαν, χτυπήθηκαν, αλλά σιγά και μην τους ακούσαν…

Τι έκαμαν ωστόσο οι Βελβεντιώτες; Ύστερα από τη δημοσίευση του Καλλικράτη (ΦΕΚ 87/7-6-2010) που όριζε και την ίδρυση του νέου «δήμου Σερβίων – Βελβεντού με έδρα τα Σέρβια» (άρθρο 1, 27-4), με εσωτερικό δημοψήφισμα στις 4 Ιουλίου 2010 αποφάσισαν (με ποσοστό παρακαλώ 98%) να απόσχουν από τις εκλογές του Νοεμβρίου 2010. Και σαν αγύριστα κεφάλια που ήτανε, το εφάρμοσαν σε ποσοστό 96%, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να συγκεντρώσουν 3040 υπογραφές ενάντια στην κατάργησή τους.

Έκτοτε (όσο κι αν σας φανεί περίεργο) οι Βελβεντιώτες δεν υπάρχουν πουθενά στον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας. Καθώς ο δήμος Σερβίων – Βελβεντού όπως συστήθηκε με τον Καλλικράτη είναι ο μοναδικός Δήμος της χώρας όπου τα έδρανα των εκπροσώπων του Βελβεντού παραμένουν κενά. Ούτε αντιδημάρχοι, ούτε χωρικοί, ούτε τοπικά συμβούλια. Nothing! Μούγκα η κεντρική κυβέρνηση. Ομοίως και η αντιπολίτευση. Όσο δε για τη δύσμοιρη την πάσης αποχρώσεως Αριστερά (που κόπτεται για λαϊκή κυριαρχία, για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, για αυτοδιοίκηση ή για αυτοδιαχείριση και άλλα ηχηρά) δεν της παίρνεις κουβέντα.

Οι Βελβεντιώτες προχώρησαν μόνοι τους ωστόσο. Με συνεννόηση και ομοψυχία. Το κενό διοίκησης αντιμετωπίστηκε αφ’ ενός με τον εθελοντισμό (δουλεύοντας εκ περιτροπής στην καθαριότητα και όπου αλλού οι ανάγκες το επέβαλλαν) και αφ’ ετέρου με την ίδρυση Αστικής Μη Κερδοσκοπικής η οποία και αριθμεί 2300 ενήλικους πολίτες μέλη της. Και δείχνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Υ.Γ.: ‘Όχι, μη σταματάς! Φτωχέ κι ανέστιε ταπεινέ συνέλληνα που βιώνεις λάθρα έξω και μακριά απ’ το γελοίο τους σύστημα κι απ’ τις ηλίθιες τραγικές φιγούρες τους εν είδει καρικατούρας. Τώρατοξέρεις, τοέμαθες: Try again, Fail again, Fail better… (: Προσπάθησε πάλι, Απότυχε πάλι, Απότυχε καλύτερα…) Έτσι δεν το λέγαμε τότε;

* καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Ιονίου.

(Πηγή: «Κερκυραϊκή Ενημέρωση»)