Το 1960 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου με τίτλο «Τα παιδιά της πιάτσας», ένα έργο μελετημένο, που μας βαηθάει να κατανοήσουμε την εποχή, τα ήθη και τα έθιμά της, τη νοοτροπία των ανθρώπων, την ζωή στις πολυκατοικίες που άρχισαν να υψώνονται στην Αθήνα και την ζωή στην ξενιτιά. Η γλώσσα που ο συγγραφέας χρησιμοποίησε ήταν η αργκό της εποχής, σηματοδοτούμενη από τον τίτλο του έργου «Τα παιδιά της πιάτσας».

Τα παιδιά της πιάτσας»  είναι ένας λογοτεχνικός θησαυρός.
Ο λόγος του είναι λιτός  στοχαστικός, ερωτικός, φιλοσοφικός, διεισδυτικός, μηδενιστικός και πάνω απ’ όλα  συναισθηματικός και ειλικρινής.

     Ο Τσιφόρος, που από πολύ νωρίς «έπιασε» το νόημα της έννοιας  «Ελληνικό λαμόγιο«, ήταν η αιτία για να καταπιαστώ με τα παλικαράκια  της δικής μας πιάτσας που αποτελώντας κομμάτι της μικρής μας  κοινωνίας κυκλοφορούν στα  γνωστά στέκια και στους  μεγάλους κεντρικούς δρόμους της πόλης περισσότερο για μόστρα παρά για δουλειές και κοινωνική προσφορά. Δυστυχώς δεν ζει σήμερα ο Τσιφόρος γιατί θα μπορούσε να γράψει πάρα πολλά γι αυτούς, ιδιαίτερα τώρα που  πλησιάζουν και οι Δημοτικές εκλογές

   Όσον αφορά την επιλογή των στεκιών τους, θυμίζουν τσοπαναραίους  που μετακινούνται από τα χειμαδιά στα ορεινά με αποτέλεσμα να τους βρίσκεις το καλοκαίρι σε ποιο ανοιχτούς χώρους και το χειμώνα περισσότερο μαντρωμένους Η πιάτσα δεν είναι τίποτε παραπάνω από τον  χώρο που αποτελεί στέκι αραχτών τύπων που θεώνται το «θέατρο της κοινωνίας», του οποίου μέρος είναι και οι ίδιοι και παρακολουθούνται από άλλους, με μια κάποια χροιά λαϊκότητας .

Εκεί μπορείς να βρείς τα λαμόγια  και τους μαέστρους των ύπουλων, εκεί υπάρχει  ο παπατζής ο οποίος  ώς γνήσιος απατεώνας  στρώνει την κομπίνα μαζί με τον συνεργό του αβανταδόρο. Ως γνήσιος απατεώνας ξέρει να καλά να κρύβει την αλήθεια για να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη βλακεία.

Εκεί υπάρχουν  και οι ψευτόμαγκες, τα γατόνια  της σκέπης με εκείνο το περίεργο νιαούρισμα….. Τα άτομα που έχουν το πάνω χέρι σε μια κατάσταση (ή έτσι τουλάχιστον νομίζουν) και προσπαθούν να επιβληθούν με  άσκηση λεκτικής  βίας. Η χυδαιότητά τους πηγάζει από την  ανασφάλεια ,  τον φόβο και από την συμπλεγματική τους επιθυμία να τα ελέγχουν όλα. Άτομα του συστήματος λένε, που κατέχουν τα πάντα…. Ανησυχούν για όποιον ξεφεύγει από τα δικά τους στάνταρντς και μέσα στην άγνοιά τους ή ακόμη χειρότερα την ημιμάθειά τους, επιτίθενται σε όσους δεν επαληθεύουν τα στερεότυπα του στεγανοποιημένου τους μυαλού.

Σχολιάζουν κατά το δοκούν και θεωρούν πως μπορούν να ανεβοκατεβάζουν Δημοτικούς άρχοντες και να επηρεάζουν καταστάσεις.

Γνωρίζουν και καταλαβαίνουν τα πάντα…Έτσι τουλάχιστον λένε. Κατέχουν το τόπι στο δικό τους περίεργο γλωσσάρι ,και κατά βάθος δεν κατέχουν ούτε την τύφλα τους. Σου βγάνουν Δήμαρχο στο άψε σβήσε έτσι τουλάχιστον διαλαλούν με τον δικό τους αναμφίβολα χαρακτηριστικό τρόπο.Τό μόνο σίγουρο είναι αν γελαστείς και τους πλησιάσεις εχεις ψωνίσει από σβέρκο…..Νομίζουν ότι η τοπική κοινωνία κοιμάται και περιμένει το δικό τους κουτόχορτο. Πολλές φορές στην προσπάθεια να ρίξουν στον καιάδα  τους  αναμφισβήτητα ικανούς προβάλουν την μετριότητα και την ανυπαρξία.

Δολοπλόκοι που είναι και με τον αγροφύλακα και με τον Χωροφύλακα.

Παρασύρουν τα ανυποψίαστα θύματά τους με ταλέντο και λειτουργούν με απαράμιλλη μαεστρία πισώπλατα.

Φίλοι, σκύλοι κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμωνα. Άτομα που κυλάει με περίσσια χάρη η Δημοκρατία από τα παντζάκια τους στα λόγια. Μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας και θεατρίνοι  με ευφράδεια λόγου, αλλά στην πράξη ένα τεράστιο τίποτα.

Δεν έχουν την παιδεία και τις γνώσεις  για να χειριστούν καταστάσεις και τις περισσότερες φορές προσπαθούν να μειώσουν άλλα άτομα βάσει των εξωτερικών γνωρισμάτων τους, Βάζοντας ταμπέλες σε φύλα και κουλτούρες προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν τον ίδιο τον κόσμο και αλίμονο αν κάποιος προσπαθήσει να τους βοηθήσει να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Για τους ψευτόμαγκες ο κόσμος δεν έχει κανόνες  και  κινείται στην τροχιά του περιορισμένου τους νου. Όλες οι εξηγήσεις είναι απλές, όλα είναι μια ευθεία γραμμή, όλες οι συμπεριφορές ερμηνεύονται με τα δικά τους γούστα. Αν και υιοθετούν ένα δήθεν δυναμικό προφίλ   στην πραγματικότητα είναι προσωπικότητες σε νηπιακή ηλικία. Φοβούνται κυρίως όσους ξεφεύγουν από την ανεπάρκειά τους και επειδή δεν μπορούν να τους φτάσουν προσπαθούν να τους μειώσουν, να τους εξευτελίσουν, να τους ειρωνευτούν ή αν γίνεται να τους εξαφανίσουν!  Ερχόμενοι σε επαφή με άτομα με ανοιχτούς ορίζοντες, αισθάνονται το πόσο “λίγοι” είναι . Οι ψευτόμαγκες είναι απλά αντικοινωνικοί και κατά κάποιο τρόπο  μη φυσικοί, γιατί πολεμούν την ίδια την εξέλιξη. Εννοείται πως δεν δέχονται την κριτική, γιατί οι επιλογές τους έχουν το αλάθητο ως καλύτερες φυσικά!

Δυστυχώς ψευτόμαγκες υπάρχουν πολλοί και εχθρεύονται τους πάντες. Όσοι δεν “συμμορφώνονται” με τις αλήθειες τους, απομονώνονται. Το κόμπλεξ τους είναι τόσο μεγάλο που προσπαθούν να δείχνουν ανώτεροι για να μακιγιάρουν την κατωτερότητά τους. Το χειρότερο όλων όμως, είναι πως ενώ καθημερινά βλέπουμε  ψευτόμαγκες, πολλοί από εμάς όχι μόνο δεν τους βάζουμε στην θέση τους, αλλά τους επικροτούμε και παίζουμε το παιχνίδι τους. Έτσι ενισχύουμε μια άρρωστη συμπεριφορά, ανεχόμενοι τον κρετινισμό και πριμοδοτώντας την τιμωρία των θυμάτων.

Θα μπορούσε κανείς να πει ζούμε μαζί τους, ενισχύοντας έτσι μια άρρωστη συμπεριφορά, και ανεχόμενοι τον κρετινισμό τους ,τους χαϊδεύουμε στην πλάτη, τους παρακολουθούμε έτσι απλά και αβασάνιστα να παίζουν με απίστευτη μαεστρία το δικό τους παιχνίδι εκμεταλλευόμενοι το πρόσφορο έδαφος μιας κάποιας κοινωνικής μετριότητας, και στηρίζοντας  άθλιες πολιτικές μεθοδεύσεις, ενός συστήματος πολιτικής εκτροπής, χρησιμοποιώντας απλά επικοινωνιακές φανφάρες αποκλειστικά και μόνο για το δικό τους επικοινωνιακό πρωτόκολλο.

Εγώ που ξεκίνησα να γράψω τούτες τις αράδες και σίγουρα θα τις διαβάσουν χαμογελώντας ειρωνικά η σχολιάζοντας όπως τους βολεύει με το γνώριμο πλέον στυλάκι τους,  σκέφτηκα να μην κλείσω με  κάτι δικό μου σαν επίλογο.. Θα  χρησιμοποιήσω λόγια του μεγάλου Κώστα Καβάφη σαν μήνυμα ζωής…….Αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς :Μην την εξευτελίζεις.

Όσο για εμένα ας είναι βέβαιοι πως μου ταιριάζουν γάντι τα λόγια του Εμμάνουελ Καντ : Όσο περισσότερο σκέφτομαι, τόσο περισσότερο δυο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με μεγάλο θαυμασμό και ολοένα μεγαλύτερη ευλάβεια: ο έναστρος ουρανός από πάνω μου και ο ηθικός νόμος μέσα μου.

Πηγή: Sirikolevantes