Περνάνε οι μέρες, οι μήνες αλλάζουν αρίθμηση και νάμαστε πάλι να μοιραστούμε χρώματα αρώματα και εικόνες από το Μεγανήσι του Νοέμβρη.
Ο προτελευταίος μήνας του χρόνου, όχι και τόσο χειμωνιάτικος αρχικά, αλλά αρκετά βροχερός και αεράτος έδειξε να συμπονά τα αδύναμα οικονομικά στρώματα και παρέμεινε ζεστός. Μπορεί να στενοχώρησε λίγο τους πρατηριούχους αλλά άφησε λεφτάκια στην τσεπούλα μας που στενάζει καθημερινά από τα έξοδα.
Οι πιο κρυουλιάρηδες άναψαν ήδη τζάκια αλλά κι αυτά λιγοστά. Οι πρώτες μυρωδιές τσίκνας και καμμένου ξύλου άγγιξαν ήδη τις μύτες μας.

Εχουμε όμως χρόνο μπροστά μας γι αυτά…
Όπως και νάχει έχουμε προετοιμαστεί προ καιρού για την υποδοχή του Χειμώνα. Στρώσαμε, αλλάξαμε κουρτίνες, βάλαμε παπλώματα και επιτέλους κατεβάσαμε χειμωνιάτικα.
Και περιμένουμε…
Η εικόνα στο μεταξύ άλλαξε εντελώς. Αυλές σπίτια δρόμοι πήραν το σκούρο χρώμα της εποχής.

Το γκρί του ουρανού που συννεφιάζει πυκνά συχνά, το μπλέ της θάλασσας που αγριεύει και ανακατώνεται με το άσπρο όταν ξυπνούν κι αφρίζουν τα «προβατάκια» από τους βοριάδες που τώρα πια είναι σχεδόν καθημερινοί.Το πράσσινο σκούρο του λόγγου που θεριεύει από την πρωινή δροσιά και τη χοντρή ψιχάλα της βροχής.

Σιγά σιγά ξεμύτησαν και τα φρούτα εποχής. Τα κούμαρα και τα ρόδια κοκκίνισαν κι αποτελούν πειρασμό για τους μικρούς περαστικούς.


Τα πρώτα λάχανα μπήκανε στην κατσαρόλα και το κουρφούγκι στο φούρνο.

Οι ήχοι αλλάξανε συχνότητα και οκτάβα. Πιο έντονοι και λιγοστοί πιο καθαροί… τόσο διαφορετικοί από το καλοκαίρι.
Καθαρά ακούγεται η ψιχάλα, το βέλασμα, ο αέρας που φυσά το κύμα που σκάει ανεμπόδιστο και το αυτοκίνητο που περνάει το δρόμο. Οι φωνές των παιδιών πιοζωντανές  ξεχωρίζουν από μέτρα μακρυά, λιγοστές και αραιές…

Στο βιντεο δεν έχει χαμηλώσει η φωνή. Μεσημέρι στο Βαθύ , άκρα σιγή τόσο έντονη που ακούγονται ακόμα και τα βήματα. Ποιός το φανταζόνταν πριν από ένα μήνα….
Κι οι περαστικοί τώρα πια είναι όλοι γνωστοί, δικοί μας άνθρωποι φιγούρες γραφικές που αυτή την εποχή πρωταγωνιστούν στο νησί, στο δικό τους θέατρο μονοπολούν την ακρόασή μας, την προσοχή μας το χειροκρότημα.

Οι γάτες ξεθάρεψαν και πεινασμένες βρίσκονται παντού προς αναζήτηση τροφής αφού τα εστιατόρια που τις τάιζαν είναι σε διακοπές.

Κι αυτές ανταποδίδουν με στοργικό νιαούρισμα, προσφέροντας απλόχερα προστασία από τα τρωκτικά.
θα τις συναντήσεις παντού. Ακόμα και στα πιο επικίνδυνα σημεία…

Κι ακόμα δεν μπήκε Γενάρης να πιάσουν τα κεραμίδια…
Σοδειά δεν υπάρχει φέτος κι έτσι οι αγρότες άφησαν κρεμασμένα τα πανιά και έπιασαν  το ψάρεμα, το κόψιμο του ξύλου και την περιποίηση των δέντρων.

Καλάμάρι δεν βγαίνει ακόμα κι οι καλαμαριάρηδες πολύ έχουν πληγωθεί.
Σκούρα τα χρώματα σκούρα τα πράγματα για την μόνιμη νεολαία που τόριξε στα σεμινάρια αλλά και στο ψάρεμα. Και μπορεί από παρέα τίποτα αλλά από τσιπούρα κάργα. Τις τάραξαν τα παιδιά μας που κάνανε το Καραβοστάσι στέκι τους. Αφήνουν τους υπολογιστές και πιάνουν τις τονιές.Τουλάχιστον βγάζουν το φαί τους.

Ετσι σπρώχνουν τον καιρό να περάσει μέχρι να ξανάρθει καλοκαίρι να ξαναβγάλουν μεροκάματο.
Κι ενώ αυτοί κοιμούνται κάποιοι άλλοι νεσύλεκτοι τους φυλάνε τα σύνορα.
Ψαράκια ακόμα τα φανταράκια μας ο Χρίστος και Ο Γιώργος μόλις παρουσιάστηκαν στο στρατό. Ο ένας ναύτης κι άλλος στρατιώτης τάχτηκαν στην πατρίδα στις αρχές του μήνα. Καλή θητεία παιδάκια και το νού σας στον εχθρό….

Θυσία το μαλί…το καθήκον μας καλεί…
Εχθρική παραμένει κι η διάθεση του Ντίνου που επιμένει ότι μιλάει με τους φαντάρους κάθε βράδυ.

Και τα βράδυα μας μικρύνανε αρκετά. Από το μεσημέρι περνάς στο απόγευμα κι ύστερα αμέσως στο βράδυ χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις. Ησυχαστήριο κανονικά το νησί από τις πέντε και μετά. Περισσυλογή, ξεκούραση, ηρεμία. Οτι πρέπει για να φύγει η ένταση, η πίεση, η κούραση. Οικογενειακές στιγμές απαραίτητες και πολύτιμες για την εποχή που ζούμε…

Και για την δυσκολία της εποχής η θειά Φώτω ξεσπαθώνει διαμαρτυρώμενη για την οικονομική κρίση.
-Ούλα μας τα πείρανε, ούλα τα πράξανε. Τα φάρμακα ,τη σύνταξη το μιστό, και βάλανε χαράτσα…που να μη σώσουνε οι κερατάδες….

-Να ματακάμουνε μοναχά εδώ για τσου ψήφους, θα πάρω σούδαβλο πρωμένο….


Βγήκε στο δρόμο μαζί με τους επαναστάτες του νηπιαγωγείου που τη μέρα της επετείου του Πολυτεχνείου έβαλαν δύναμη στις φωνούλες τους και φώναξαν συνθήματα κατά της χούντας.

Φωνούλες που επισκιάστηκαν προς στιγμή από τη φωνή του Σερίφη που πούλαγε την πραμμάτια του.
«Σάρια -σάρια » χρόνια τώρα χαρακτηριστική ατάκα που συνοδεύει ατέλειωτο ποδαρόδρομο ως που να αδειάσει το τελάρο και να πιάσει μπαϊντούζι, απαραίτητο για ξεκούραση, συντήρηση και …προσευχή.


Κι οι προσευχές εισακούστηκαν και τα τρομαγμένα ελαφάκια γύρισαν σπίτι τους ασφαλή και ήρεμα πια περιμένοντας τον ερχομό του μικρού τους.
Μεγάλη μέρα για την Ελλάδα η επέτειος του Πολυτεχνείου και οι μαθητές του γυμνασίου και λυκείου ετοίμασαν μια ξεχωριστή εκδήλωση που δυστυχώς ελάχιστοι απόλαυσαν.

Στον ίδιο χώρο την επόμενη μέρα και σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η απονομή του βραβείου Ροντογιάννη.
Πρώτος δικαιούχος ο Τάσος Μάντζαρης φοιτητής πια του Πολυτεχνείου. Αξιος μαθητής σεμνός και λαλίστατος, φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση…

Περήφανοι γονείς και γιαγιά παρακολούθησαν μεταξύ πλήθος κόσμου κυριολεκτικά, την εκδήλωση.

Αξιοι όμως και οι παρουσιαστές Σπύρος και Χριστίνα, κρυφά ταλέντα και με τον αέρα του μικροφώνου έφεραν επάξια εις πέρας την αποστολή τους.
Κρυφό ταλέντο κι ο Γεράσιμος που άρπαξε το μικρόφωνο με θάρρος και καθόλου τρακ και μίλησε για τους παλιούς του δασκάλους.

Μπράβο Τζέρυ….Σου πάει τελικά…
Τελικά ησυχία δεν έχουμε, κόντρα στην εποχή κι από εκδηλώσεις σε συνεστιάσεις, συνεδριάσεις και συνευρέσεις είμαστε.

Τα  μαγαζιά  που παραμένουν ανοιχτά προσκαλούν  σε ποτό , καφέ  και φαγητό, προσφέροντας όμορφες βραδυές και απογεύματα στις μικρές παρέες που αναζητούν την έξοδο , και στους επισκέπτες που κυρίως τα Σαββατοκύριακα «πετάγονται » μέχρι εδώ για δουλειές και ξεκούραση.

Ανάγκη που καλύπτουν και οι καλοκαιρινοί εργαζόμενοι που παρακολουθούν τα «χαμένα επεισόδια» της θερινής σαιζόν.

Και λόγω δουλειάς  έχουν χάσει πολλά…

Πολύ  η ένταση και στις μεταδόσεις των αγώνων… Αντρική χειμωνιάτικη συνήθεια που τίποτα δεν την αλλάζει.

Και αντρικό κουτσομπολιό που είναι χειρότερο κατά πολύ από το γυναικείο….

Ετσι το νησί παραμένει ζωντανό και με λίγο κόσμο, αρκετό όμως για να γεμίσει τις ώρες και τις μέρες στο νησί…

Και πότε με το ένα πότε με το άλλο, Σαββατοκύριακο  δεν μένει ελεύθερο ….
Αντίο στην ελευθερία είπε και το νιόπαντρο ζευγάρι του μήνα. Να ζήσετε παιδιά και τα επίσημα στον θρησκευτικό.

Ο Στάθης και η Αννα έγιναν και τυπικά ζευγάρι.
Κι ενώ οι μέρες προχωρούν οι Μαρίες οι ανύπαντρες γιόρτασαν κι εμείς τους ευχόμαστε χρόνια πολλά.
Χρόνια πολλά στις Κατερίνες  και στους Στέλιους, στις Αντριάνες και στον Αντρέα.

Και στον Παναγιώτη μας  που είχε γενέθλια. Κι επειδή είναι μακρυά από το σπίτι του οι Μεγανησιώτες φίλοι του , του  έκοψαν τούρτα….

Ο εορταζόμενος σβήνει τα καεράκια του φανερά εξαντλημένος αφού το μάτι του κακού ποιητή έπεσε εδώ και καιρό πάνω του.

Η πένα του δεν τον έχει πιάσει ακόμα γιαυτό έχει περιοριστεί το κακό σε μικροατυχήματα και αδιαθεσίες. Αιτία τα όμορφα μάτια μιας μικρής νεοφερμένης που προτίμησε τον Παναγιώτη κι όχι τον ποιητή.

Σειρά έχει η προξενήτρα…

Αν και  έχει φτάσει νέο αίμα στο νησί… δεν ξεχνάει την προδοσία…

Και  λίγο πριν χαιρετήσουμε τον Νοέμβρη οι Υδροναύτες ψάρεψαν στα θολά νερά του νησιού κι ανέσυραν » θησαυρούς» απ το βυθό.
Με την ευκαιρία να ενημερώσουμε ότι μεταξύ άλλων κουζίνα ηλεκτρική βρέθηκε βυθισμένη στην περιοχή Πασουμάκι σε άριστη κατάσταση και αναζητείται ο κάτοχος προκειμένου να παραλάβει το απολεσθέν αυτό αντικείμενο που «γλύστρισε» κι έπεσε κατά λάθος στο νερό.

Με πολύ νερό συνέχισαν και οι επόμενες μέρες του μήνα που ένα τσακ πριν το τέλος άρχισε να κρυώνει σιγά σιγά. Προετοιμασία για τον ερχομό του Δεκέμβρη, της βαρυχειμωνιάς, των γιορτών και των διακοπών….

Ανυπομονούμε, κι εμείς και τα παιδιά αλλά κι εσείς φαντάζομαι. Ευκαιρία για ταξιδάκι και συνάντηση στο νησί.

Κάπου εδώ μας τελειώνει κι ο Νοέμβρης που ρίχνοντας αυλαία άφησε πίσω του  ένα πρωινό απαγορευτικό και πολλά  «προβατάκια «…

Κάπως έτσι ζήσαμε τις στιγμές του  εμείς  εδώ. Σίγουρα για τον καθένα μας υπήρξαν και θα υπάρχουν πάντα και δύσκολες μέρες… Οικονομικά προβλήματα, προσωπικά και οικογενειακά βασανίζουν όλους μας.

Η μοναξιά η ανασφάλεια, η ανεργία η αναδουλειά, οι προσωπικές μας σχέσεις που δοκιμάζονται  και πολλά ακόμα, είναι πράγματα που τα βιώνουμε καθημερινά.

Ολοι μας παλεύουμε να ξεπεράσουμε, να διορθώσουμε να λύσουμε να σώσουμε  κι από κάτι.

Ας μην ξεχνάμε να χαμογελάμε και να προχωράμε παρακάτω.

Ολα περνάνε στο τέλος κι όλα διορθώνονται και καμιά φορά, κι από μόνα τους τα πράγματα έρχονται και μπαίνουν στο δρόμο τους, σαν νάναι καρμική η πορεία τους…

Πολλές φορές είναι για καλό, γιατί  μέσα από τα δύσκολα γινόμαστε δυνατότεροι και μαθαίνουμε να εκτιμάμε καλύτερα όσα μέχρι τώρα είχαμε δεδομένα.

Γινόμαστε μαχητές και στο τέλος νικητές…

Υπάρχει όμως τόση δυστυχία γύρω μας μη αναστρέψιμη, που όλα αυτά φαντάζουν αστεία.

Kι αν σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι δίνουν μάχη καθημερινά γι αυτό που εμείς θεωρούμε ως δεδομένο, την ζωή τους, θα νοιώσουμε τόσο τυχεροί….

Ανάμεσα σε αυτούς και δικοί μας Μεγανησιώτες μικροί και μεγαλύτεροι, γνωστοί μας , φίλοι μας , συγγενείς μας…

Ας σταθούμε δίπλα τους κι ας ευχηθούμε να βγούν νικητές και γρήγορα περαστικά….έστω κι από   μακριά είμαστε δίπλα τους. Να θυμάστε πάντα ότι ητύχη και η ατυχία αλλάζουν  στόχο καθημερινά. …

Και τύχη είναι να είσαι γερός για να μπορείς να μάχεσαι να αγωνίζεσαι και ας χάνεις…τύχη είναι να έχεις τους ανθρώπους που αγαπάς κοντά σου γερούς και δυνατούς κι ας γκρινιάζουν.

Δεν θέλω να  μελαγχολήσουμε μέρες που έρχονται, όμως υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές και οφείλουμε να σταθούμε δίπλα σε αυτούς που τις ζούν…

Εδώ κάπου σας αφήνουμε. Ραντεβού τον επόμενο μήνα.

Μέχρι τότε να είμαστε όλοι καλά..

Από Μεγανήσι…καληνύχτα!