ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΝΑ ΧΑΡΑΧΤΗΡΙΖΟΥΝ ΕΛΑΙΟΚΤΗΜΑΤΑ, ΑΜΠΕΛΙΑ ΚΑΙ ΔΑΣΩΘΕΝΤΕΣ ΑΓΡΟΥΣ ΩΣ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΦΥΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΤΑΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕ

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΜΑ
ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΧΤΕΣ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ

«Με την αρ. 348/1985 απόφαση του Αρείου Πάγου, (με εισηγητή τον Χρήστο Σαρτζετάκη) κρίθηκε σε δίκη για το ιδιοκτησιακό μεταξύ ιδιώτη και του ελληνικού δημοσίου ότι τα Δάση και οι δασικές εκτάσεις στα Επτάνησα είναι ιδιωτικά και το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει κανένα εμπράγματο δικαίωμα σε αυτά.

Έκτοτε η νομολογία είναι πάγια.

Θετική στο θέμα αυτό, στην νομική θεμελίωση της αγωγής που άσκησε, ήταν η συμβολή ενός σεμνού αλλά κορυφαίου (πανελληνίως) στο Αστικό Δίκαιο, Κερκυραίου Δικηγόρου, του Σπύρου Βανδώρου, γιατί τις αξίες πρέπει να τις μαθαίνει η νέα γενιά και να αναγνωρίζονται διαχρονικά.

Το νεοελληνικό κράτος διαχρονικά από το 1864, επιδιώκει, σαν Προκρούστης, να αφανίσει και να αφομοιώσει οτιδήποτε επτανησιακό, υπερέχον και προεξέχον, με καθοριστική ευθύνη των διατελεσάντων βουλευτών, που κατά κανόνα ενδιαφέρονταν πρωτίστως για τον εαυτό τους και τα συμφέροντα του στενού κομματικού τους πυρήνα και όχι για το συλλογικό συμφέρον, όχι για το καλό του τόπου τους.

Στα Επτάνησα βιώσαμε και βιώνουμε όλοι την εκτεταμένη κρατική βία και ΚΡΑΤΙΚΉ αυθαιρεσία, σε χιλιάδες περιπτώσεις ως εξής:

1η μεγάλη κατηγορία χιλιάδων περιπτώσεων: Μένει ακαλιέργητο για κάποια χρόνια ένα κτήμα ή ελαιόκτημα ή αμπέλι, και μάλιστα με σκάλες και ξερολιθιές μέσα, είτε γιατί οι ιδιοκτήτες αγρότες μετανάστευσαν στο εξωτερικό είτε γιατί άλλαξαν επάγγελμα είτε γιατί πέθαναν και τα παιδιά τους δεν ασχολήθηκαν ή αμέλησαν κάποια χρόνια.

Μετά από μερικά χρόνια επειδή φύτρωσε βλάστηση έρχεται η Δασική Υπηρεσία και το κηρύσσει … «Δάσος ή Δασική έκταση» και ενώ γράφει ότι «η απόφασή της δεν επηρεάζει το θέμα της κυριότητας» στη πράξη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Δεν μπορεί να κόψει ούτε δύο χόρτα για φαγητό, δεν μπορεί οποίο απαγορεύει ακόμα και τη φύτευση από πατάτες ή ντομάτες και η Δασική Υπηρεσία διώκει ποινικά τους ιδιοκτήτες εάν φυτεύσουν όσπρια ή πατάτες ή ντομάτες για την οικογένειά τους ! ! ! Δηλ. στη πράξη αφαιρείται το δικαίωμα ιδιοκτησίας με την απαγόρευση καλλιέργειάς του και οιασδήποτε περιποίησής του ! Δηλ. πρόκειται για δήμευση.

2η μεγάλη κατηγορία χιλιάδων περιπτώσεων: Πιάνει φωτιά και καίγονται μεγάλες εκτάσεις ακόμα και ελαιοκτήματα πάνω στον επαρχιακό δρόμο. Βγάζει η Δασική υπηρεσία μία απόφαση με υπογραφή διορισμένου Νομάρχη ή διορισμένου Γραμματέα Περιφέρειας ή Αποκεντρωμένου και κηρύσσει αναδασωτέα έκταση χιλιάδων ελαιοκτημάτων, αμπελιών κλπ. Οι ιδιοκτήτες δεν καλούνται πριν να υποβάλλουν τις απόψεις τους. Δεν το πληροφορούνται έγκαιρα αλλά μετά από πολλά χρόνια και παθαίνουν σοκ όταν ζητούν ένα χαρτί για να πωλήσουν ή για να κτίσουν.

Και το χειρότερο της άθλιας αντιεπτανησιακής μεθόδευσης: Όποιος θέλει να βρεί το δίκιο του δεν δικάζεται από τακτικό δικαστήριο με τις συνταγματικές εγγυήσεις της νομικής γνώσης και ανεξαρτησίας της γνώμης και της κρίσης αλλά από Α΄θμια και Β΄θμια Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων, στην οποία συμμετέχουν 4 δασικοί υπάλληλοι και … ένας δικαστής, και φυσικά οι δασικοί υπάλληλοι δεν μπορούν ως υπάλληλοι του Δασάρχη να υποστηρίξουν ή να ψηφίσουν οτιδήποτε κατά της πράξης του Προϊσταμένου τους! Αυτά είναι χαρακτηριστικά δείγματα αφρικανικής μπανανίας και υποδειγματικής μεθόδευσης πως κλέβουν την ατομική ιδιοκτησία των Επτανησίων, με τη καθοριστική ευθύνη αδιαφορίας και ελλείμματος εκπροσώπησης διαχρονικά των βουλευτών της Επτανήσου.

Για τους λόγους αυτούς χαραχτηρίσαμε θετική την άμεση παρακάτω πρώτη αντίδραση του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας στο κατατεθέν νομοσχέδιο:

Αλλά ζητήσαμε και να γίνει εναρμονισμός με το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου με τη προσθήκη των εξής τεκμηριωμένων δίκαιων θέσεων:

«Να προστεθεί στο άρθρο η εξής διάταξη-παράγραφος:

• «παρ. εδ. α.: Τα Δάση και οι δασικές εκτάσεις στα Επτάνησα είναι ιδιωτικά και το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει κανένα εμπράγματο δικαίωμα σε αυτά.
• εδ.β: Οι δασωθέντες αγροί, ελαιοκτήματα, αγροκτήματα σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δασικές εκτάσεις.
• εδ.γ.: Δεν απαγορεύεται η καλλιέργεια κηρυχθεισών μέχρι σήμερα ως δασικών εκτάσεων στα Επτάνησα και δεν διώκεται ποινικά η καλλιέργεια κηρυχθεισών ως δασικών εκτάσεων.
• εδ. δ.: Οι διαφορές μεταξύ δημοσίου και ιδιώτη για τη μορφή της κρινόμενης βλάστησης και τον χαρακτηρισμό μιάς έκτασης ως δάσους ή δασικής έκτασης ή αναδασωτέας είναι διαφορές αστικού δικαίου που αφορούν περιορισμό ή και απαγόρευση εκμετάλλευσης δηλ. κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και πρέπει να παρέχονται οι εγγυήσεις τακτικού δικαστή και (γι΄ αυτό πρέπει να) εκδικάζονται σε πρώτο βαθμό από το Πολυμελές Πρωτοδικείο, σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο και σε τρίτο βαθμό από τον Άρειο Πάγο.
• εδ.ε.: Μέσα σε 5 χρόνια από τη ψήφιση του νόμου αυτού οι κηρυχθείσες στα Επτάνησα, μέχρι τη ψήφιση του νόμου αυτού, ως δάση ή ως δασικές εκτάσεις και ως αναδασωτέες από τους Νομάρχες, Περιφερειάρχες, Γραμματείς Αποκεντρωμένης Διοίκησης, κρίνονται δικαστικά εξ υπαρχής με τις εγγυήσεις της τακτικής δικαιοσύνης με αναγνωριστική αγωγή που εγείρει ο ιδιοκτήτης ή αυτός ή οι δικαιοπάροχοι αυτού σε βάρος του οποίου εκδόθηκαν οι επαχθείς διοικητικές πράξεις των οργάνων της διοίκησης και από τις Επιτροπές Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων.
• εδ. στ. Ιδρύεται δασική υπηρεσία Επτανήσου ανήκουσα διοικητικά στην εκλεγμένη Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και καταργείται κάθε δικαιοδοσία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας στα δασικά θέματα των Επτανήσων».

Το ψήφισμα αυτό για το διωγμό της ατομικής-αγροτικής ιδιοκτησίας στα Επτάνησα και τη δήμευση ατομικών αγροτικών ιδιοκτησιών και δασωθέντων αγρών να επιδοθεί από αντιπροσωπεία των επικεφαλής των παρατάξεων στον Πρωθυπουργό και στους Αρχηγούς των κομμάτων.

Να δημοσιευτεί στα ΜΜΕ της Επτανήσου. Και

Να κοινοποιηθεί σε όλους τους βουλευτές και στους ευρωβουλευτές».

Η πρότασή μας αυτή ψηφίσθηκε ομόφωνα από το ΠΣΙΝ στις 01.00 ξημερώματα Πέμπτης 17-10-2013 και είναι ένα ιστορικής σημασίας ψήφισμα. Αρκεί ο κ. Σπύρου και ο κ. Μηλιώτης, να το υλοποιήσουν άμεσα.

Η δράση στα Επτάνησα προυποθέτει γνώση των Διεθνών Συνθηκών, του Συντάγματος, των Συνθηκών της Ευρωπαικής Ένωσης και των νομικών και ιστορικών δεδομένων αλλά και έμπρακτη αγάπη για τα καταληστεμένα νησιά μας και ψυχή για δράση και αγώνα. Πρέπει ο εκπρόσωπος του λαού να είναι αδέσμευτος από κόμματα και να μη φοβάται να εκφράσει το δίκιο. Γι΄αυτό και είμαστε στη πρωτοπορία έκφρασης και υποστήριξης γνήσιων και ώριμων λαϊκών αιτημάτων.