Του Γιώργου Καρέλα,
Μέλος του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών ΤΗΘΥΣ

Η λίμνη του Κομήτη βρίσκεται πάνω στο δρόμο προς Λευκάδα, λίγο έξω από τη Βόνιτσα. Μόνο το όνομά της θα κάνει τους περισσότερους ταξιδιώτες που περνούν από εκεί να σταματήσουν να ρίξουν μια ματιά. Και όσοι σταματήσουν θα εντυπωσιαστούν από την ομορφιά της και οι φωτογραφικές μηχανές θα πάρουν φωτιά…

Γοητευμένος και εγώ από την πανέμορφη και μυστηριώδη λίμνη σταματάω να τη χαζέψω κάθε φορά που περνάω από την περιοχή. Επειδή ανέκαθεν με τραβούσε το άγνωστο άρχισα να ρωτάω τους ντόπιους και να ψάχνω στο διαδίκτυο για περισσότερες πληροφορίες. Έμαθα ότι δεν είναι η μόνη λίμνη στην περιοχή αλλά υπάρχουν τρεις παρόμοιες. Μία μάλιστα, η μικρότερα αλλά και η κοντινότερη, βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα δυτικότερα και είναι ομολογουμένως πολύ πιο εντυπωσιακή αφού είναι ολοστρόγγυλη λες και την έχεις φτιάξει με διαβήτη και ολόγυρα υπάρχουν άγρια βράχια!

Σημαντικό μειονέκτημά της είναι ότι το μοναδικό προσβάσιμο σημείο για την παρατήρησή της από ψηλά είναι ο σκουπιδότοπος του Δήμου Βόνιτσας ….

Η τρίτη λίμνη βρίσκεται και αυτή κοντά στις άλλες δύο, πιο Δυτικά και πιο κοντά στη θάλασσα.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ελάχιστες και γενικές πληροφορίες για τις λίμνες, ενώ δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα να καταδύθηκε σε αυτές. Τα χρόνια περνούσαν και άρχισα να ψάχνω ευκαιρία να συνδυάσω τις δουλειές μου με μια αναγνωριστική κατάδυση σε μία από αυτές τις λίμνες. Βλέποντας ότι αυτό δεν μπορούσα τελικά να το καταφέρω αποφάσισα με το φίλο Κώστα Μηλιώνη να πάμε αποκλειστικά για μια κατάδυση εκεί… Θα είμαστε από όσο γνωρίζω οι πρώτοι που θα καταδυόμαστε σε κάποια από αυτές…

Θα έπρεπε πάντως να είμαστε σωστά προετοιμασμένοι λαμβάνοντας υπ’ όψιν όχι μόνο τις ιδιαίτερες συνθήκες κατάδυσης σε κάποια οποιαδήποτε λίμνη αλλά και τις φήμες σχετικά με τη συγκεκριμένες ακόμα και αν τελικά αποδεικνυόταν ότι τα όσα ακούγονταν ήταν απλώς μύθος.

Αυτά που άκουγα από τους ντόπιους ήταν βασικά ότι

• οι λίμνες επικοινωνούσαν υπόγεια μεταξύ τους
• έχουν μεγάλο βάθος
• δημιουργήθηκαν από πτώση μετεωρίτη
• έχουν δίνες και ρουφάνε κάποιες συγκεκριμένες ώρες

Για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Οι λίμνες ήταν τεκτονικές καταβυθίσεις, σπήλαια που πριν εκατομμύρια χρόνια έπεσαν οι οροφές τους. Είχα δει παρόμοια φαινόμενα και μάλιστα είχα καταδυθεί στα Blue Holes του Belize και της Μάλτας. Τα υπόλοιπα έπρεπε να διερευνηθούν.

Φύγαμε από Πάτρα πριν το ξημέρωμα μια Κυριακή του Αυγούστου και πριν τις 9 η ώρα είμαστε στο σημείο. Στη διαδρομή είχαμε επιλέξει να προσπαθήσουμε να καταδυθούμε στη μικρή στρογγυλή λίμνη που εκτός από πανέμορφη, μυστηριώδες και πολλά υποσχόμενη από ψηλά σαν πιο μικρή θα ήταν πιο εύκολο να εξερευνηθεί. Δυστυχώς αν και καταφέραμε να φτάσουμε στις όχθες της η πρόσβαση στο νερό δεν ήταν δυνατή εξαιτίας της μεγάλης βλάστησης.

Δεύτερη επιλογή η γνωστή λίμνη του Κομήτη που τουλάχιστον φαίνεται εύκολα προσβάσιμη. Είχαμε φέρει μαζί μας 2 σέτ φιαλών των 15 και 10 λίτρων. Σε περίπτωση που θα φτάναμε μέχρι την όχθη θα χρησιμοποιούσαμε τις 15άρες να πάμε και πιο βαθιά, σε περίπτωση που θα έπρεπε να κουβαλήσουμε θα περιοριζόμαστε σε μια πιο ρηχή αναγνωριστική βουτιά με τις 10άρες. Τελικά και σε αυτή τη λίμνη υπήρχε πρόβλημα πρόσβασης στο νερό. Στο σημείο όμως που παρατηρούμε τη λίμνη σταματώντας τα αυτοκίνητά μας δίπλα στην Εθνικό Οδό κάποιοι έχουν φτιάξει τη δική τους χωματερή με μπάζα, πεταμένα σκουπίδια, ηλεκτρικά είδη, στρώματα, παλέτες κλπ κλπ… (σημ. κάποιοι έχουν αποφασίσει να μην αφήσουν ούτε την τρίτη λίμνη χωρίς σκουπίδι αφού ο δρόμος από το Άκτιο που οδηγεί σε αυτή είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Τα μπάζα που φτάνουν μέχρι την όχθη της λίμνης έχουν καλύψει τη βλάστηση και έχουν κάνει προσβάσιμη την όχθη της λίμνης.

Επιλέξαμε τις 10άρες φιάλες και κατεβήκαμε την πλαγιά φτάνοντας με δυσκολία στην όχθη της λίμνης σε ένα σημείο που θα μπορούσαμε να μπούμε στο νερό. Δέσαμε το σκοινί που είχαμε φέρει μαζί μας σε ένα βράχο και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για την είσοδο στο νερό κάνοντας και ένα γενικό πλάνο της κατάδυσης που πλέον θα περιοριζόταν σε μια ρηχή κατάδυση παρατήρησης της λίμνης υποβρυχίως μέχρι τα -10μ. Αν και η λίμνη στην επιφάνεια φαινόταν ήρεμη όπως όλες τις φορές που την είχα δεί κρατώντας το σκοινί θα αποφεύγαμε κάποιες δυσάρεστες συνέπειες από ισχυρό υποβρύχιο ρεύμα.

Μπήκα πρώτος στο νερό και με το πρώτο βήμα βρέθηκα μέχρι το λαιμό στο νερό μέσα σε μια μάζα από φύκη που ξεκινούσαν από το βυθό και έφταναν μέχρι επάνω. Εκεί συνέχιζαν να αναπτύσσονταν παράλληλα με την επιφάνεια του νερού.

Δοκίμασα το νερό και βρήκα πως ήταν γλυκό με μια υποψία αλμύρας.

Δύο τρία βατραχάκια με παρατηρούσαν με γουρλωμένα μάτια ενώ ένα ζευγάρι κατακόκκινες λιμπελούλες έκαναν τα παιχνίδια τους σε ένα κοντινό θάμνο. Μια χελώνα πέρασε κολυμπώντας γρήγορα παράλληλα σε εμάς. Πιο μακριά κάποια πουλιά σαν νερόκοτες βουτούσαν και ξαναβουτούσαν στα ήρεμα νερά…

Αρχίσαμε την κατάδυση μέσα σε ένα υποβρύχιο δάσος από φύκια. Μέχρι τα 5 πρώτα μέτρα συναντήσαμε μόνο καβουράκια. Στα 5 μέτρα οι συνθήκες άλλαξαν άρδην και πλέον η θερμοκρασία του νερού έπεσε από τους 27 στους 18 περίπου.

Στην επιφάνεια ο Κώστας μου επισήμανε το υποβρύχιο ρεύμα. «Έχουν ρεύματα οι λίμνες;» με ρώτησε και εγώ αναρωτήθηκα πως γίνεται αυτό σε μια τόσο μικρή λίμνη. Σκέφτηκα τη φήμη ότι οι λίμνες συγκοινωνούν και βρήκα μια απάντηση που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι σωστή. Το ρεύμα είχε διεύθυνση από Ανατολικά προς τα Δυτικά, προς τη μεριά δηλαδή που είναι η επόμενη λίμνη, η μικρή και στρογγυλή λιμνούλα. Θα μπορούσε να υπάρχει μια κίνηση των νερών μεταξύ των λιμνών αν δεχτούμε ότι κάποτε οι λίμνες ήταν μέρος ενός σπηλαίου ή ενός συστήματος σπηλαίων και σε τρία σημεία οι οροφή του σπηλαίου έπεσε σχηματίζοντας τις λίμνες… Αλλά επικοινωνούν πράγματι ακόμα οι λίμνες; Σκέφτηκα πως αν αυτό συμβαίνει το πιθανότερο θα είναι να υπάρχει κάποιο υποβρύχιο πέρασμα προς τη μικρή λίμνη σε ένα σημείο που θα προσδιόριζα κάπου σε στίγμα 38 54 5.49 Β 20 52 53.18 Α.

Κάποιος μελλοντικός εξερευνητής θα μπορούσε να ξεκινήσει από εκεί τις έρευνές του. Επειδή έχω μάθει να λέω «ποτέ μην λές ποτέ» μπορεί να υπάρχει κάποιο πλημμυρισμένο σπήλαιο εκεί πέρα, και με πολύ φαντασία ακόμα και με σημεία που δεν τα έχει σκεπάσει το νερό με σημαντικά προϊστορικά, ανθρωπολογικά ή βιολογικά ευρήματα. Το βάθος θα συνιστούσα να το ψάξει ο επόμενος ανήσυχος αυτοδύτης ή επιστήμονας που θα την επισκεφτεί κατ’ αρχήν με ένα βυθόμετρο χειρός από την επιφάνεια για να είναι από πριν έτοιμος για την κατάδυση που θα κάνει…

Λίμνη Κομήτη

• 2χλμ Βορειοδυτικά της Βόνιτσας αριστερά πηγαίνοντας για Λευκάδα
• Είναι χαρακτηρισμένος βιότοπος.
• Υψόμετρο λίμνης 7μ.
• Ενδιαφέρον τοποθεσίας Γεωλογικό, βιολογικό, αισθητικό

Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσα πολλά σκουπίδια δίπλα σε βιότοπους, σημεία μοναδικού φυσικού κάλλους της χώρας μας. Τη φωτογραφία με το σκουπιδότοπο-χωματερή κοντά στη μικρή λίμνη την αφιερώνω στους υπαίτιους για αυτό το αίσχος, τις υπόλοιπες σε όσους διάβασαν το κείμενο, και αγαπούν και σέβονται τον τόπο μας.

(Πηγή: www.kolivas.de)