ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

να πιάσει από την Ισπανία (την ανοιξιάτικη Γρανάδα και το Βαγιαδολίδ), την πάλε ποτέ Αθήνα και τον Πειραιά μας, να φτάσει ως τη Μόσχα και την ονειρεμένη αυτή την εποχή Κωνσταντινούπολη. 

Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ

«Η οκτάχρονη Τες, από τις συζητήσεις των γονιών της κι από τα δακρυσμένα μάτια της μητέρας της, είχε καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει στον μικρό της αδερφό τον Άντριου. Πολλές φορές είχε ακούσει τον πατέρα της να παρηγορεί μ’ αυτά τα λόγια τη μητέρα: «μην απελπίζεσαι. Χρειαζόμαστε ένα θαύμα, αλλά πρέπει να το πιστεύουμε».

Η Τες δεν το σκέφτηκε και πολύ, πήρε τον κουμπαρά της κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματά του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και έντεκα σεντς. Πήρε τα κέρματα σ’ ένα πορτοφολάκι και κρυφά από τους γονείς της κατευθύνθηκε θαρρετά προς το φαρμακείο της γειτονιάς.

Ο φαρμακοποιός εκείνη τη στιγμή μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε τη μικρή. Η Τες έκανε κάποιο θόρυβο διακριτικά με τα πόδια αλλά τίποτα. Τότε πήρε ένα απ’ τα κέρματά της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο. «Τι θέλεις;» τη ρωτά κάπως εκνευρισμένος ο φαρμακοποιός, «δε βλέπεις που μιλώ με τον αδερφό μου απ’ το Σικάγο που έχω χρόνια να τον δω;»

«Θέλω να σου μιλήσω για τον δικό μου αδερφό» του ‘πε η μικρή, «είναι πολύ άρρωστος κι ήρθα για ν’ αγοράσω ένα θαύμα!»

«Συγνώμη» της απάντησε αυτός, «αλλά δεν πουλάω θαύματα.»

«Ξέρετε» του ξαναείπε η Τες, «ο αδερφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει ότι μόνο ένα θαύμα θα τον σώσει. Λοιπόν, πόσο κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα…»

Ο αδερφός του φαρμακοποιού που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τη συζήτηση, ρώτησε τη μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδερφός της. «Δεν ξέρω» του απάντησε ψιλοβουρκωμένη η Τες. «Εκείνο που ξέρω είναι ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ από τα δικά μου…»

Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου πόσα χρήματα έχει, η Τες του απάντησε: «Ένα δολάριο και έντεκα σεντς. Κι αν χρειαστούν και άλλα θα τα βρω…»

«Τι σύμπτωση» της χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. «Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα για ένα μικρό αδερφό. Ένα δολάριο και έντεκα σεντς!» Πήρε τα λεφτά, έπιασε τη μικρή απ’ το χέρι και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδερφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα»…

Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρλτον Άρμστρονγκ, ο γνωστός αμερικανός νευροχειρουργός. Η εγχείρηση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και ο μικρούλης Άντριου επέστρεψε στο σπίτι του υγιής. Η μητέρα δακρυσμένη ψιθύρισε: «Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα. Απορώ πόσο θα κόστισε…»

Η Τες χαμογέλασε. Πόσο κόστισε το θαύμα! Μα, ήξερε ακριβώς το ποσό: ένα δολάριο και έντεκα σεντς. Αλλά δε φτάνει πάντα. Χρειάζεται κι η Πίστη ενός παιδιού…»

Από την εφημερίδα «Ελευθερία Καλαμάτας», Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012, σελ. 4.

Για την αντιγραφή: Πέτρος Αυγερινός.

Υ.Γ.: «…τι είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ’ ανάμεσό τους;…» Γιώργος Σεφέρης. Το ποίημά του ΕΛΕΝΗ, από το Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ.

Εύχομαι καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση. Ονειρεύομαι κιόλας την επόμενη μέρα που θα πραγματοποιούνται τα θαύματα. Αρκεί να κάνουμε ο καθένας χώρο μέσα του. Και, φυσικά, να πιστεύουμε.